به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، شهید امیر سرلشکر محمد باقر روحی در پنجم فروردین ماه ۱۳۴۰ در روستای «کاشیکلا» که در بخش بندپی شرقی از توابع شهرستان بابل واقع است، دیده به جهان گشود و در میان مردمی صمیمی و متدیّن کودکی اش را سپری کرد.
او در دامان پدری روحانی (مرحوم حاج شیخ محمد اسماعیل روحی) و مادری پرهیزکار و عاشق اهل بیت پرورش یافت. زیرا نیاکان پدری اش همه اهل علم و تقوی بودند و به ذکر مصایب اهل بیت اشتغال داشتند. به همین منظور در خانة خود برای عزاداری سید الشهدا(ع) حسینیه ای احداث کردند که هنوز پا برجاست. از این رو به اندازة کافی از تربیت و اخلاق علمی فرهنگ اسلامی بهره داشت.
از پنج سالگی نماز را فرا گرفت و برای تعلیم قرآن کریم به مکتب خانه ده نزد حاجیه صفیه احمدی (همسر مرحوم شیخ یعقوب الهی) فرستاده شد. او که به خاطر رفتار و خصلت های اخلاقی میان همگان شناخته شده بود، در مکتب خانه هم به عنوان امام جماعت کودکان به اقامة نماز می پرداخت.
پا به پای انقلاب
او پس از سه سال تحصیل در مدرسه مهدیه اسلامی (بندپی)، به همراه عمویش (حاج علی اکبر روحی) که توجه ویژه ای به تحصیل اطرافیان داشت، به یزد می رود و دوره متوسطه را در مدرسه اسلامی زرگران یزد می گذراند. این هنگام که با اوج گیری انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی(ره) مصادف بود، باعث می شود تا «روحی» با توجه به زمینة خانوادگی به حرکت مردمی بپیوندد. لذا در راهپیمایی های مردم یزد شرکت می کند و در همان ایام از محضرآیت الله شهید صدوقی هم بهره می برد.
در آن روزها «روحی» در یک اقدام انقلابی به همراه دو تن از هم فکرانش (یکی ازآن ها مازندرانی بود)، یک تریلی کرایه می کنند و در فرصتی مناسب با طناب، مجسمه شاه را از میدان شهر به پایین می کشند و بدون این که مشکلی برایشان پیش بیاید از آنجا می گریزند.
پیوستن به ارتش انقلابی
پس از پیروزی انقلاب اسلامی او و دوستش (مهندس عرب تبار) که تازه دیپلم گرفته بودند به قم می روند و در آزمون تربیت معلم شرکت می کنند. هر دو قبول می شوند اما به خاطر مصادف شدن با جریان انقلاب فرهنگی و بسته شدن مراکز آموزش عالی از تحصیل باز می مانند. لذا از طرف عمویش پیشنهاد می شود به خاطر تعطیلی دانشگاه های کشور با همکلاسی هایش که برای ادامه تحصیل به هندوستان می رفتند همراه شود ولی با نپذیرفتن آن در آزمون دانشگاه افسری امام علی (ع) شرکت کرد و قبول شد.
همبستگی با سپاه و روحانیت
سال های نخستین دهه ۶۰ عرصه تاخت و تاز گروهک ها بود که از سویی ترورها و جنایت های بسیاری را سبب می شدند و از سوی دیگر بر آن بودند که ارتش را در برابر سپاه پاسداران قرار دهند اما با هوشیاری به موقع دانشجویان دانشکده افسری امام علی (ع)، ضمن حضور در قم و دیدار با علما و مسئولین سپاه، همبستگی خود را با دیگر نهادهای انقلابی نظام اسلامی اعلام کردند و بدین ترتیب حربه دشمن را خنثی کردند.
دیدار با امام
وقتی از دانشکدة افسری فارغ التحصیل شدند، برای تجدید میثاق به جماران نزد امام رفتند و بدین شکل جزو نخستین گروه ارتشی بودند که از دستان مبارک ایشان سردوشی گرفتند؛ شهید «روحی» که ذوب در ولایت بود از همان لحظه عزم خود را برای پا در رکابی سپاه اسلام جزم کرد و به راستی که از این آزمون سخت سربلند بیرون آمد. به نحوی که خاطره آن دیدار تأثیر عمیقی در اراده و عزم شهید گذاشت.
بخشی از وصیتنامه هنرمند شهید محمدباقر روحی
بسم الله الرحمن الرحیم
«و لا تَقُولُوا لِمَنْْ یٌقْتَلٌ فی سبیل الله اَمْواتاً بَلْ احیأٌ و لکن لا تَشْعٌرون» کسی که مرا طلب کند مرا می یابد. کسی که مرا یافت مرا می شناسد و آن که مرا شناخت عاشقم می شود و کسی که عاشقم شود عاشقش می شوم و کسی را که من عاشقش شوم می کشمش و هر که را من کشته اش سازم دیه او بر عهده خودم می باشد و آن که را من عهده دار دیه اش گشتم دیه اش خود خواهم بود .
به نام الله و یاد او که روحبخش انسان است. رحمتش بر همه انسان ها جاری و رحمانیتش بر بندگان خاص جریان دارد. او را سپاسگزاریم که بر ما منت نهاد که امت مستضعف را وارث زمین گردانید و انقلاب اسلامی ایران را به رهبری جان جانان، مراد مریدان، امید مستضعفان، امام خمینی(ره) پیروز گردانید و این پیروان صدیق صاحب الزمان(عج) را در پاسخ به ندای هَلْ من ناصر امام حسین (ع) یاری نمود و درود بر امت مسلمان، صابر و غیور ایران که خوب از امانت خداوند حراست و پاسداری کردند و در رساندن آن به صاحب اصلی یعنی حضرت ولی عصر (عج) کوشا هستند.
شکر و سپاس می گزارم، خداوند منان را که این سعادت، نصیبم ساخت تا به عنوان یک سرباز کوچک در سپاه اسلام جهاد کنم و دشمنان خدا و قرآن را با یاری خدا نابود سازم تا بلکه بنای طاغوت از زمین بر چیده شده و عدالت و قوانینی الهی حاکم بر انسان شود.
بر شما امت بپا خاسته فرض است که از بذل جان و مال در راه تداوم انقلاب خونبار اسلامی دریغ نورزیده و با تقویت روحانیت اصیل، اسلام را بیمه کنید و سعی کنید که اسلامتان از اسلام روحانیت جدا نشود و در طریق صیانت از خط امام که همان خط اسلام و پیامبر و ائمه اطهار است، در کنار امام، اشتیاق ورزیده و مبادرت کنید.
دو نکته را توجه می دهم اول آن که در این برهه از زمان که انقلاب اسلامی عزیز با خطرهای گوناگونی مواجه است بزرگترین و مهمترین وظیفه، انجام یک انقلاب اخلاقی در جامعه است و این مهم را اگر انجام رساندید، پیروزید و در این راه امام را سرمشق خود قرار دهید.
دوم اینکه به جان امام دعا کنید و از حق تعالی بخواهید تا بر عمر پربرکتش تا ظهور حضرت مهدی ارواح العالمین له الفداء بیفزاید. انشاء الله
اللهم اَغْفرلی کل ذَنْبٍ اَذْ نَبْته و کٌلّ خطیئتهٍ اخطات ها
والسلام محمدباقر روحی
