به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، شب گذشته برنامه تلویزیونی راز با حضور ابراهیم حاتمیکیا کارگردان متعهد سینمای کشور این روزها "چ" را بر روی پرده سینماها دارد و انتقادات صریحش در ایام برگزاری جشنواره فجر و پس از آن به جریان سینما و مدیریت فرهنگی بحث برانگیز شده بود که در این برنامه حاتمیکیا ضمن دفاع از مواضع خودش از کسانی که صحبتهای او را شخصی تلقی کرده بودند به شدت انتقاد کرد.
بر اساس این گزارش حاتمیکیا در ابتدای این برنامه در خصوص "چ" و ارتباطاتش با جوانان گفت: وقتی فیلم برای یکسری از جوانان پخش شد تعجب کردند که اصلاً مگر در ایران چنین اتفاقاتی افتاده است در حالیکه در آن زمان هر گوشه کشور درگیر یک اتفاق بود و من سعی کردم بخشی از آن را نشان دهم.
وی افزود: اصولاً من وقتی وارد تاریخ میشوم که بدانم چه حرفی میتوانم بزنم که زمان حال من را جواب بدهد. من هر فیلمی را که ساختهام احساس کردم که این حرف برای زمان حال مهم است و چمران وقتی برای من چمران شد که دیدم یک آدمی با این مختصات که چریک است وقتی وارد شهر پاوه میشود به دنبال آن است که بدون استفاده از اسلحه قائله را بخواباند و فکر کردم این حرف برای الآن ما است.
کارگردان از کرخه تا راین با انتقاد از جریان حاکم بر نقد خاطرنشان کرد: البته این حرفها را منتقدینی که انقلاب مسئله آنها است باید تحلیل کنند اما من احساس کردم نیاز به یک فیلم است که آن را باید در شمایل چمرانی نشان دهیم که هم علم دارد و هم حلم. من همیشه گفتهام فیلنامه چمران دو قسمت است قسمت اول مذاکره برای صلح و قسمت دوم که از نیمه دوم فیلم شروع میشود در آن چمران مجبور به جنگ برای صلح میشود هرچند که جنگ با صلح همخوانی ندارد اما یک اسلحه دست میگیرد تا در کشور صلح حاکم شود و من با علم به همه اینها حرکت میکنم و نمیدانم چقدر به سرمنزل مقصود نزدیک میشوم اما سعی میکنم آنچه میگویم به حرف روزم نزدیک بشود.
این کارگردان سینمای ایران با ذکر مثالی از شرایط ساخته شدن دیدهبان گفت: وقتی دیدهبان را میساختم درست وقتی بود که ایران قطعنامه ۵۹۸ را قبول کرد و ما شرایط خوبی نداشتیم و من در دیدهبان سعی کردم این را بگویم که افرادی که در جنگ هستند فراموش نشوند و همچنین در مهاجر نیز واکنشی به شرایط روز جامعه داشتم که به نظر میرسید جامعه دارد یادش میرود این همه نیرو داشتند میجنگیدند و حالا در جزیرهای تنها ماندهاند. دیدهبان و مهاجر درست در آن فضاها در سال ۶۸ ساخته شد و واکنش من به اتفاقات بود.
کارگردان فیلم "چ" تأکید کرد: فیلم "چ" کاملاً احساس من به وضع موجود و اینکه برگردیم به داشتههایمان و در چرخش این زمان که ۳۰ سال میگذرد دوباره همان اتفاقات در حال تکرار شدن است. نزدیک به ۵هزار نفر ریخته بودند که کردستان را از ایران جدا کنند و یکسری نیرو با مردمی که مدافعان شهر بودند باید از پاوه دفاع میکردند اما من احساس کردم این مسئله انگار مسئله سینما نیست و به اینها اعتراض کردم. اما متأسفانه یکسری این حرفها را به اینکه من جایزه نگرفتم تعبیر کردند در حالیکه من این همه فیلم ساختم و اصلاً به آنها اعتنایی نشد و سکوت کردم اما حس کردم جریان فرهنگی سینما و سکانداران سینما انگار فراموش کردهاند که باید به اینها واکنش نشان دهند.
حاتمیکیا با اشاره به دغدغههای فرهنگی مقام معظم رهبری گفت: خدا را شکر میکنم و البته متأسفم که بعدها رهبری نیز همین دغدغهها را به صراحت در مورد فرهنگ اشاره میکنند و خدا کند دوستان با یک اعلامیه و ابلاغیه موضوع را تمام نکنند. بین مسئولین فرهنگ باید جلسات خیلی واضحی تشکیل شود تا آن چیزی که مقام معظم رهبری گفتند مشخص شود چه پارامترهایی دارد.
این کارگردان متعهد کشور در ادامه این برنامه با تأکید مجدد بر این حرف که سینما فقط مسئله اصلی او نیست، گفت: البته من سینما را دوست دارم اما مسئله من فقط سینما نیست و چون خودم را سرباز این نهضت میدانم برای من مهم است که حرف بزنم اما انگار نقادها مسئله آنها اصلاً این چیزها نیست وقتی در مورد "چ" حرف میزنند انگار دارند در مورد کوبا یا یک کشور آفریقایی حرف میزنند و به این فکر نمیکنند که در این کشور چه اتفاقاتی افتاده است. به اعتقاد من مسئله پیچیدهتر از اینجاست و دنیای آرمانی دشمن کم ندارد اما این موضوعات کجا در سینمای ما جلوه دارد و کدام فیلمهای ما به این موضوع توجه نشان دادهاند.
وی در ادامه بیان داشت: گمان من این است که سینمای ما در یک چنین موقعیتی قرار دارد و مشخصاً سکانداران فرهنگ باید برای آن برنامه داشته باشند. فیلم "چ" بازگشت به انقلاب است و به گمانم اگر الآن چمران زنده بود نمیدانم کجا بود اما مطمئناً به این اتفاقات در کشور واکنش داشت و من معقتدم سینمای ما هم باید به این سمت برود که واکنش داشته باشد. کارگردان فیلم آژانس شیشهای افزود: مسئله اصلی جامعه من است و در جامعه من این دارد اتفاق میافتد الآن با یک تکان خوردن به سرعت در رزق مردم تأثیر میگذارد اما چرا وضعیت جامعه در سینمای ما دیده نمیشود شاید بخشی از آن به فیلمساز برگردد که آن هم میگوید درمقابل من ممیزی گذاشتند در حالیکه من اصلاً عطای آن را به لقایش بخشیدهام اما مگر همهاش این است.
امروز مراکز مختلفی داریم که هرکس هر فیلمی دلش خواست میتواند بسازد اما آیا اینها هوشمندانه به این شرایط نگاه میکنند که در چه جایگاهی هستیم. امسال یک فیلم جنگی داشتیم که تشکیلات مربوط به بسیج و سپاه روی آن دست گذاشته بود و از آن حمایت کردند اما خود آنها چقدر میتوانند از این فیلم دفاع کنند.
این کارگردان سینمای کشور در ادامه خطاب به مسئولان فرهنگی گفت: این مسائل واقعاً مهم است و در سال ۹۳ عزیزان مسئول فرهنگی واقعاً باید این دغدغهها را مطرح کنند که چه چیزی دارد رخ میدهد موضوعی که در جشنواره اتفاق افتاد و آن جیغ و دادها که در جاهایی که واقعاًخودم هم خسته شدم به همین دلیل بود اما احساس کردم وظیفهای بر گردن من است که باید این حرفها را مطرح کنم. من اهل تحلیلهای فلسفی نیستم و میتوانم بعضی وقتها سروصدا راه بیاندازم و جیغی بزنم. جیغ من نشانه اتفاقی است و مسئولان فرهنگی باید به این جیغها حساس شوند اما متأسفانه میدیدم که وقتی دارم داد میزنم برخی میگفتند اینکه برده و گرفته و فیلمهایش را ساخته و اصلاً برای چه دارد داد میزند؟!
حاتمیکیا خاطرنشان کرد: به اعتقاد من کسانی باید بنشینند در مورد سینمای جشنوارهای صحبت کنند که ملقب به این بحث باشند درست مانند سینمای جنگ باید افرادی از جنس آن در موردش صحبت کنند. آژانس شیشهای فیلمی اجتماعی بود که میگفت نسل دفاع مقدس در جامعه حرفهایی دارد و اصلاً اینجوری نبود که آنها از یک جزیرهای آمده باشند و خدا کند این اعلامیههایی که بعد از دغدغههای رهبری صادر شد را مسئولان تحلیل و بحث کنند و انتظار امسال من هم این است که این دوستان ناله من را تحلیل کنند نه اینکه بگویند این آدم خوب گرفته و خورده، در هر دورهای فیلمش را خواسته ۶میلیارد گرفته و...، ما همیشه از موانع جلوتر ایستادهایم و از کسانی که ۶-۷ ماه است آمدهاند و تازه نفس هستند میشنویم که میخواهند در این زمینه کارهایی کنند اما اگر این اتفاق نیفتد من باز هم جیغ خواهم زد.
بر اساس این گزارش، حاتمی کیا در ادامه گفتوگوی خود با نادر طالبزاده در واکنش به این حرف که ما را به جلو در ارتباط با مسئله انقلاب پرتاب کرد، گفت: گیر من این است که مبادا مسئولین در قبال برخی نقدها گول بخورند حرف من این است که باید جریان سینمای انقلاب و دفاع مقدس اهلی بشود و از این تحلیل نترسیم. وقتی وارد جنگ شدم لباس سپاه تنم بود و با این لباس سبز احوالاتی دارم که در آن شرایط من شدم فیلمساز، کارگردان و فیلمنامهنویس و برخی دیگر شدند تهیه کننده. به اعتبار یک خونهایی این اتفاق افتاد اما بعضی شدند محلل فیلمهایی که آدم شرمش میآید و این موضوع باید اهلی شود.
