به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، در ایران کوچکترین جزء از اجزای زندگی مردم با نفایس عجین شده وبا ظرایف هنر آمیخته بوده است، شهر رمضانالمبارک و عید روزه داران را نیز آئینی شکوهمند و مراسمی دلکش و جذاب پدید آمده، به نوعی که در هیچ اقلیم جهان اسلامی نمیتوان مراسمی به این زیبایی و رنگارنگی پیدا کرد.
افسوس که در نیمهی دوم قرن حاضر، مجبور به تماشای هدم و تخریب آخرین جلوههای این آیینهای پرشکوه هستیم. اما با این حال هنوز هم می توان بخش هایی از این آیین های باشکوه را در گوشه هایی از ایران زمین پیدا کرد.
برخلاف بسیاری از قومیت های حاضر در ایران که سنت های آیینی خود را به فراموشی سپرده اند ترکمن ها مردمی هستند که هنوز به آیین های دینی خود پایبند هستند و آن را اجرا می کنند. موسیقی رمضان بخشی از موسیقی مقامی ترکمن است که بستر عمیقی در آن وجود دارد و همچنین دارای زیربنایی قوی است.
یکی از آئینهای موسیقی رمضان در میان اقوام ترکمن آئین شب چهارده رمضان است که "یا رمضان" نام دارد و بدین صورت است که افرادی کیسههایی روی دوششان میاندازند در شهر میچرخند و شعری میخوانند وسپس به مسجد می روند و آن چه را به دست آوردند را میان نیازمندان تقسیم میکنند. آنها در این شعر میخوانند: سلام ای کسانی که خفتهاید، سلام ای کسانی که نماز خوانده و روزه میگیرید، ای امت محمد، یا رمضان...
البته روایت های دیگری از شبهای ماه رمضان برگرفته از کتاب های عامیانه "ظهر طاهر"، "امام حسین(ع)"، "صندل مرد"، "یوسف و زلیخا" وجود دارد که به فراخور هر منطقه ای به صورت شعرخوانی اجرا می شود.
"ظهر طاهر" یکی دیگر از آئینهای موسیقی رمضان میان اقوام ترکمن است که هرکس با تخصص خودش این آئین را به جای میآورد. این اعمال بدون آلات موسیقی و بدون در نظر گرفتن ریتم خاصی در ماه رمضان اجرا می شود.
