به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس به نقل از مشرق، همانطور که در دوران دفاع مقدس شاهد همکاری و همدلی یگانهای زمینی، هوایی و دریایی سپاه پاسداران و ارتش جمهوری اسلامی ایران در دفاع از میهن اسلامی و دفع دشمن بعثی بودیم، در سالهای پس از دفاع مقدس و خصوصا در یک دهه اخیر و ایجاد شرایط جدید و خاص امنیتی در منطقه نیز شاهد یک همکاری مشترک در عین تقسیم کار بین ارتش و سپاه پاسداران بودهایم.
نمونه مهم این همکاری و تقسیم وظائف را در حضور نیروهای مسلح در پهنههای آبی خلیج فارس، دریای عمان، دریای مازندران و حضور فراساحلی شاهد بودهایم که بخشی از این فعالیتها به نیروی دریایی ارتش و بخشی دیگر به نیروی دریایی سپاه واگذار شده است. در حوزه نیروهای هوایی نیز بحث رزمهای "هوا به هوا" به نیروی هوایی ارتش و توان موشکی استراتژیک کشور به نیروی هوافضای سپاه واگذار شده است، اما هر دوی این نیروها سامانههای مدرن پدافندی در اختیار دارند.
در حوزه موشکها تاکنون تعدادی از موشکهای کوتاهبرد یا در عنوان مصطلح آن راکتهای ساخت داخل مثل سری شاهین، زلزال و نازعات به نیروی زمینی ارتش تحویل داده شده بود که تا به امروز هم در یگانهای توپخانهای نزاجا به عنوان دست بلند توپخانهای این نیرو وارد عمل میشود.
اما تا به امروز موشکهای هدایت شونده بالستیک کوتاهبرد جایی در سازمان رزم نزاجا نداشتند، اما به نظر میرسد این راهبرد گذشته، در حال تغییر است و با سخنان چندی پیش امیر "احمدرضا پوردستان" فرمانده نیروی زمینی ارتش مشخص شد که نزاجا به موشکهای فاتح 110 مجهز شده و به دنبال افزایش برد این موشکها نیز هست.
موشک فاتح 110
اگر ایران بتواند موشکی با سامانه هدفگیری و دقت بالا را تولید کند نیروهای دریایی آمریکا با تهدید بزرگی رو به رو خواهند شد. حتی ایران میتواند با استفاده از این موشکها و شلیک همزمان تعدادی از آنها، به سامانههای دفاع ضد موشکی زمینپایه نفوذ کرده و آنها را از بین ببرد."
آنچه ورود فاتح 110 را به نیروی زمینی مهمتر و قابل تأملتر میسازد، سخنان اخیر امیر "کیومرث حیدری" جانشین فرمانده نیروی زمینی ارتش است که از تجهیز این نیرو به موشکی خاص با برد بالای 300 کیلومتر خبر داده و گفته است: این موشک هماکنون در اختیار نیروی زمینی است و از قدرت تخریب بالا و جابهجایی سریع برخوردار است.
جانشین فرمانده نیروی زمینی ارتش تصریح کرده است که این موشک با سوخت جامد کار میکند و در واقع یک موشک نقطهزن است که هدف مورد نظر را "لاک" کرده و تا آخرین لحظه، هدف را جهت نابودی دنبال میکند.
چنین مشخصههایی که به ویژگیهای موشک فاتح 110 بسیار نزدیک است، باعث خواهد شد این احتمال بیش از پیش تقویت شود که متخصصان نیروی زمینی ارتش با کمک دیگر صنایع دفاعی کشورمان موفق به ساخت نمونهای از موشک فاتح 110 با اصلاحات و تغییرات مورد نیاز ارتش شدهاند و اکنون اولین نوع از موشکهای بالستیک ایرانی با موفقیت در اختیار یگانهای نزاجا قرار گرفته است.
اما ورود موشکهای بالستیک به یگانهای نزاجا، متوقف به فاتح 110 و نمونههای شبیه به آن نیست، بلکه جانشین فرمانده نیروی زمینی ارتش در دیگر مصاحبه اخیر خود تصریح کرده است که موشکهای جدیدی در نزاجا آزمایش شدهاند که از نظر بُرد و کیفیت، در کلاسی بالاتر از موشکهای نازعات هستند و در رِنج «برد متوسط » تعریف میشوند.
شهاب 2؛ درخشش موشکهای ایرانی در آسمان
بر اساس تعاریف و دستهبندیهای مورد نظر نیروهای مسلح کشورمان، موشکهایی چون شهاب 2 و قیام را میتوان در برد متوسط تعریف و دستهبندی کرد.
تلاش متخصصان کشورمان در دهههای گذشته و توسعه بومی از شهاب-1، منجر به تولید موشک سوخت مایع یک مرحلهای شهاب-2 شد که ضمن افزایش درصد بومیسازی اجزای سازنده، بهسازیهایی نیز در زمینههای مختلف خصوصاً برد داشت. این موشک از نظر ابعاد، تفاوتی با شهاب-1 نداشته، ولی با رسیدن به اهدافی در فاصله 500 کیلومتری در حدود 67 درصد برد بیشتری دارد.
موشکهای سوخت مایع، اکسید کننده و سوخت مورد نیاز را در داخل مخازنی در درون خود حمل میکنند و با پمپ کردن آنها به محفظه احتراق و سوزاندن مخلوط حاصل، انرژی لازم برای حرکت موشک فراهم میشود.
بدنه این موشک فولادی بوده و سامانه هدایت از نوع اینرسی است. این موشک برای رسیدن به بیشترین برد خود 422 ثانیه زمان نیاز دارد که سرعت متوسط افقی 1185 متر بر ثانیه را نشان میدهد. این موشک در طی مسیر خود برای اصابت به بیشترین برد به ارتفاع 126 کیلومتری سطح زمین میرسد و پس از آن به سمت هدف سرازیر میشود.
قیام؛ ترکیب تجربه و فناوریهای نو
آخرین نمونه ساخته و معرفی شده از موشکهای بالستیک سوخت مایع ایرانی قیام-1 نام دارد که در رده میانبرد طراحی شده و آن را حاصل 25 سال تلاش کشور در زمینه موشکهای سوخت مایع بالستیک میدانند. میزان سرجنگی و قطر این موشک با شهاب 2 یکسان است و تنها با کمی افزایش طول و 100 کیلوگرم افزایش جرم(1.65 درصد بیشتر) به 300 کیلومتر برد بیشتر(60 درصد افزایش) میرسد. این موشک نیز به بیشینه ارتفاع 126 کیلومتر در بیشترین برد خود میرسد.
ویژگی استثنایی این موشک که در نمونه دیگر تا کنون دیده نشده عدم اتکا به بالکهای انتهای بدنه برای ایجاد پایداری در طی پرواز است. این کار مزیتهایی از جمله کاهش وزن و بازتاب راداری را به همراه داشته، ذخیره و انبارداری آن را نیز سادهتر میکند. این ویژگی به واسطه دستیابی به فناوری تأمین پایداری و کنترل موشک تنها به واسطه سامانه کنترل بردار رانش در خروجی موتور و کاهش قابل توجه عوامل بروز خطا در این موشک دارد.
همچنین با توجه به جدید بودن این موشک احتمالاً از فناوریهای پیشرفته و سامانههای تمامدیجیتال در بخشهای الکترونیکی آن استفاده شده و روشهای جدید کاهش تلاطم سوخت در مخازن موشک که به کاهش خطا منجر میشود نیز از مواردی است که به کار گرفته شدن آن در موشک قیام محتمل است.
در هر حال اضافه شدن این موشک به سازمان رزم نزاجا خبری خوب و در عین حال قدمی بلند در افزایش توان رزمی نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران به حساب میآید و اگر تا دیروز، سامانههای رصد و مراقبت دشمنان فرامنطقهای باید مراقب جابجاییهای برقآسا، اختفا و ارتقاء یگانهای سپاه پاسداران در بحث موشکی بود، از این پس رزمندگان ارتش نیز با موشکهای بالستیک خود توان همافزایی و برادری نیروهای مسلح را در نابودی دشمن به خوبی نشان خواهند داد.
