خبرگزاری دفاع مقدس- رضا خدری، خبرنگار و عکاس هشت سال دفاع مقدس: پس از 575 روز لگد شدن کوچه پس کوچههای شهر عزیزمان، خرمشهر راستقامت زیر گامهای خصم، با پایداری و مقاومت مردم خرمشهر و سراسر ایران آزاد شد. در این روز از فراز مناره نیمه ویران مسجد جامع این سنگر مقاومت ندای "الله اکبر" و صدای اذان به گوش جهانیان رسید.
حضرت امام خمینی(ره) رهبر کبیر انقلاب اسلامی در همان روز به مناسبت آزادی خرمشهر پیامی خطاب به ملت ایران صادر کرد.در بخش هایی از این پیام آمده است:
«سپاس بی حد بر خداوند قادر که کشور اسلامی و رزمندگان متعهد و فداکار آن را مورد عنایت و حمایت خویش قرارداد و نصر بزرگ خود را نصیب ما فرمود...
مبارک باد بر ملت عظیم الشأن ایران این چنین فرزندان سلحشور جان برکفی که نام آنان و کشورشان را جاویدان کردند و مبارک باد بر اسلام بزرگ این متابعانی که در دوجبهه جنگ با دشمنان باطنی و دشمن ظاهری پیروزمندانه و سرافراز امتحان خویش را دادند و برای اسلامی سرافراز آفریدند.»
برای آزادسازی خرمشهر حملات از سه نقطه خوزستان، جبهه غرب سوسنگرد، جنوب غربی اهواز (نورد و دب حروان ) و دارخوین آبادان آغاز شد و جنگنده های نیروی هوایی و بالگردهای هوانیروز، مواضع دشمن را به طور مرتب بمباران میکردند. با پیشروی رزمندگان اسلام، جاده جنوبی و خرمشهر – اهواز تصرف و پادگان حمید و شهر هویزه محاصره شد.
در آن روز فراموش نشدنی و حیاتی من هم به عنوان خبرنگار و عکاس و رزمنده دوشادوش بچههای خرمشهر و رزمندگان که برای فتح و نثر ثانیهشماری میکردند در منطقه دارخوین بودم و روزهای سقوط خرمشهر در 5 آبان ماه 1359 مثل پرده سینما از جلوی دیدگانم میگذشت و امروز داشتیم پس از 19 ماه دوری از خرمشهر به درونش میشتافتیم. در 5 آبان ماه 1359 عراق با اشغال خرمشهر بر ویرانی دل ما و بر ویرانی خانههایمان جشن پیروزی گرفته بود. امروز یعنی در سوم خرداد ماه ما آماده برگزاری یک جشن پیروزی بزرگ میشدیم.
رزمندگان اسلام ابتدا با آزادسازی بخش غربی کارون، خود را به 30 کیلومتری جاده خرمشهر رساندند و عده ی زیادی از مزدوران بعثی را هلاک کردند و در همان لحظات اولیه 1200 نفر را به اسارت گرفتند و از طرف جاده جنوبی دارخوین – آبادان خود را به جاده اصلی اهواز – آبادان رساندند.
هنگام انتقال اسرا در مسیر دارخوین – آبادان – اهواز – روستائیان عرب زبان منطقه با مشاهده آنها نفرت خود را از صدام ابراز میکردند. آنها با سطلهای آب یخ در کنار جادهها صف کشیده بودند و با لیوان آب از رزمندگان که پیروزمندانه از جبهه نبرد باز میگشتند پذیرائی میکردند.
خلاصه ساعت پیروزی فرا رسید و من هم جزو اولین کسانی بودم که وارد خرمشهر شدم در وهله اول از فرط هیجان خوشحالی اشک میریختیم، چشمانم به هر نقطه از شهر مینگریست فقط خرابه میدیدم، دستهایم برای عکس گرفتن از هیجان میلرزید. وای خدای من این جا شهر خرمشهر است که بعثیها این چنین آن را شخم زدهاند فوراً خودم را به خیابان ساحلی رسانیدم، دیدم عراقیهای مزدور با وسایل منازل مردم بیگناه سنگرهای خود را پوشش دادهاند.
بلافاصله پس از تهیه گزارش و عکس گرفتن خودم را به محوطه گمرک و بندر رساندم. جنگ تن به تن در آنجا جریان داشت و عدهای از مزدوران هنوز داشتند مقاومت میکردند اما کمتر از یکی دو ساعت، محوطه گمرک و بندر تا میدان راه آهن و محوطههای اطراف کاملاً آزاد شد و در نهایت این عملیات گسترده با پیروزی با شکوه منجر به آزادسازی خرمشهر عزیز شد.
من بلافاصله این پیروزی بزرگ را به تحریریه شهرستانهای روزنامه کیهان منعکس نمودم. در آن موقع منصور سعدی دبیر تحریریه شهرستانها و محمود مختاریان دبیر سرویس فنی بود. در روزنامه کیهان همه آمادهباش بودند تا پس از تأیید نهایی پیروزی رزمندگان و فتح خرمشهر را چاپ و منتشر نمایند و کیهان با تیتر درشت چنین نوشت:
"خرمشهر آزاد شد". " خرمشهر آزاد شد"
