حاصل مطلب اين است كه سرنوشت افتخارآميزي كه آقاي لاجوردي پيدا كردند، سرنوشتي است كه مايه حسرت وغبطه همه كساني است كه در اين راه بودند. بنده از شهادت آقاي لاجوردي خلي متأثر شدم. از دست دادن و فقدان ايشان خيلي براي ما سنگين بود. يك عنصر مؤمن و كارآمد، صادق، ريشه دار در دين و زمينه انقلابي و مبارزات. امثال ايشان، واقعاً عناصر بسيار كمياب و مغتنمي هستند و از دست دادنشان سخت است؛ولكن در عين حال به نظرم رسيد كه حيف بود كه آقاي لاجوردي جور ديگري از دنيا برود. آن آدم، آن عنصر مستحكم و پولادين، آن نيت صادق و آن سابقه مبارزات واقعاً حقش بود.
آقاي لاجوردي شايسته اين مقام والاي عشق بود. شما خانمشان و فرزندانشان بدانيد و البته مي دانيد. مي دانم شماها برايتان اين معارف روشن و واضح است كه ماها به حال ايشان غبطه مي خوريم. حقيقتاً اگر هر كدام از ماها، بنده خودم و مي دانم يقيناً همكاران من همين جورند، بدانند كه آنها هم مي توانند با عملي، با حركتي، با هر جور هزينه اي، چنين سرنوشتي را به دست بياورند، لحظه اي درنگ و تأمل نخواهند كرد كه اين هزينه را بكنند و آن چنان سرنوشتي براي آنها هم رقم بخورد.
البته زحمات ايشان را هيچ نمي شود توصيف كرد. من خودم از وقتي كه آشنايي با مرحوم شهيد لاجوردي را به ياد مي آورم كه خيال مي كنم از نزديك و به صورت مشخص از اواسط دهه چهل بود، ايشان را در حال مبارزه صادقانه به ياد مي آورم. من يادم است كه آن وقت ها جرياني اتفاق افتاده بود و مرحوم لاجوردي و اينها به جايي حمله كرده بودند. قبل از آن هم ايشان زندان بودند و بعدش هم بعد از مدت كوتاهي دستگير شدند. در جمع دوستان ما گفته مي شد كه اين مرد، مرد پولادين است. آدم خسته نشوئي است. تصويري كه از آقاي لاجوردي در ذهن ما بود، تصوير يك انسان خسته نشو، صادق و با استقامت بود.
البته دوستان ما در آن زمان خيلي بودند و آدم هاي صادق، مؤمن و ثابت قدم در اين ميانه كم نبودند. مرحوم لاجوردي چهره برجسته اي بود. بعد از انقلاب هم همين طور بود. ايشان از اول انقلاب تا همين شهادتشان، هميشه در صراط مستقيم حركت كرد و ذره اي از طريق مستقيم و خط صحيح انحراف پيدا نكرد. ايشان كار را براي خدا مي كرد. اهل تظاهر و اهل نشان دادن نبود. كار را براي خدا قبول مي كرد و براي خدا انجام مي داد؛براي همين بود كه هيچ ملاحظه اي نمي كرد. بعضي ها در كار ممكن است ملاحظه وجهه را بكنند؛ملاحظه شأن و آبرو را بكنند. بعضي ها هستند كه اين ملاحظه ها را نمي كنند و شهيد عزيز ما لاجوردي، از اين قبيل بود. آدمي نبود كه ملاحظه وجاهت پيش اين و آن را بكند. محض خدمت براي ايشان مطرح بود. حقيقتاً اخلاصي كه ايشان داشت، اخلاص خيلي بالايي بود.
من بايد از خانم محترم ايشان هم تشكر كنم كه در همه مراحل همراه لاجوردي بودند. من مي دانم كه اگر همسري كاملاً همفكر و همراه نباشد، آن جور باقي ماندن بر خط درست، كار آساني نيست. سختي ها را با هم تحمل كرديد، رنج ها را با هم برديد، حالا داريد شما و بقيه اعضاي خانواده، يك رنج اضافي هم مي بريد؛يعني شهيد وقتي كه شهيد شد، مسئله اش تمام مي شود، يعني در هنگام شهادت است كه مبارزه اش تمام مي شود؛ وليكن مبارزه وابستگان شهيد، ادامه دارد و اين مبارزه را بايد با همان صداقت و با همان اخلاص پيش ببرند. شهيد بعد از شهادت به نشئه ديگر رفت. حالا نوبت شماست كه ادامه بدهيد، اگرچه قبلاً هم شما در رنج هاي مبارزه بوده ايد. اميدوارم كه انشاءالله خداوند به شما كمك كند. امروز هم روز مبارزه است.
اين انقلاب، هيچ وقت از مردان و زنان و افراد صادقي كه در راه خدا تلاش مي كنند، بي نياز نيست. ان شاءالله اين نسل جديد، اين نسل جوان كه عده اي مرتباً سعي مي كنند انقلاب را از نسل جوان بترسانند، پشتوانه هاي انقلابند. اينها لشكرهاي اين انقلابند. اينها كساني هستند كه بايستي پايه هاي انقلاب را مستحكم كنند و اين خون هاي پاك امثال خون شهيد لاجوردي به اين انقلاب عمق مي بخشد و صدق و اصالت اين راه را نشان مي دهد.
به هر حال حرف تشكرآميز در باره شهداي عزيز و خانواده هايشان خيلي زياد است و اگر بخواهيم همه را بگوييم، بايستي خيلي چيزها را بگوييم. اميدواريم خداوند ان شاء الله درجات ايشان را عالي كند و با اجداد طاهرينش محشور نمايد. يقيناً هم محشور است. من شك ندارم كه الان ايشان در بارگاه قدس با بهترين بندگان شايسته خدا و فرشتگان خدا محشور است. مسلماً روحش متنعم است. خوشا به حالش! آقاي لاجوردي واقعاً مزد خودش را گرفت و امروز روحش در عالم ملكوت شاكر و سپاسگزار خداوند است كه به او چنين توفيقي را داد و چنين موهبت بزرگي را بخشيد.
منبع: شاهد ياران شماره 28
