کسي که آن‌قدر در جبهه مانده بود که روي ماه را هم که هميشه در آسمان است کم کرده بود؛ ماه هم گويي با وجود او ديگر نمي‌توانست خودي نشان بدهد! اين عبارت را به نيروهاي قديمي جبهه وقتي نسبت مي‌دادند که اوايل يا اواخر ماه بود و طبعاً مشکل مي‌شد ماه را ديد! آن وقت بچه‌ها شروع مي‌کردند به بذله‌گويي.
