بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا اهل بیت النبوه و رحمه الله و برکاته!
دوران طفولیت را با آن زندگی ساده خانواده، به دوران دبیرستان پایان داد و بعد حوادث اجتماعی ما را به آنجا رساندکه تحت رهبری روحانیت لازم است بچه های ما به ارتش راه پیدا کنند تا بتوانند در راه اسلام ارتش را دگرگون کنند.
با این قصد که برادرم سرباز امام زمان(عج) باشد، به ارتش وارد شد. بارها در این زمینه با همدیگر صحبت داشتیم. نهایتا او می کوشید با پیوندی که با قرآن و اهل بیت داشت، این هدف را تامین کند.
دورانی که قرار شد ارتشی ها از پادگان فرار کنند، در مشاوره هایی که داشتیم، قرارشد بماند و با ماندنش دیگران را رهبری کند. بنابراین سعی کرد با عده ای از افسران که همانند خودش در دوران طاغوت در خودسازی ها و برنامه های آموزشی فعالیت داشتند، با آنها تماس برقرار کند و سرتاسر پادگان های کشور را از سربازان خالی کند. در این برنامه موفق بودند.
بعد در کمیته استقبال امام جمع شدند کنار یکدیگر و فعالیت خودشان را در شکل دیگری شروع کردند.
بعد از پیروزی انقلاب مسئولیت بازسازی ارتش را در ستاد پیداکرد.
پسرم هم دوبار به جبهه نور علیه ظلمت رفت. مدتی در ستاد شهید چمران بود و در جنگ های نامنظم شرکت می نمود. درحمله رمضان مفقودالاثر شد. بعضی ها می گویند در دست عراقی ها اسیر است. اداره دوم ارتش هم مدارکی مبنی بر زنده بودن او دارد، ولی پس از بازگشت آزادگان به کشور وقتی با هم سنگر او صحبت کردم او گفت که من تنها اسیر شدم و شهیداقارب پرست در جبهه کنار مجروحین ماند.
البته بعید نیست جزو اسرای مخفی باشد. چرا که اسم برادرم شهیدسرتیپ اقارب پرست که جانشین لشکر92 بود برای عراقی ها حساسیت هایی داشت و احتمال می دهیم هنوز پسرم زنده باشد.
در هر صورت هنوز وضعیت او برای ما نامعلوم است و راضی هستیم به رضای خدا.
امیدوارم خداوند به او و همه کسانی که خالصانه در راه اسلام تلاشهایی داشته و دارند از فضل خودش رحمت بیکران نایل فرماید . والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته.
راوی:برادرش محمد
