سیدعزیزالله پژوهیده
نگوئید کسی قدر شما را نمی داند. نگوئید کسی شما را یادش نیست. من یک جوانم ... یک جوان نسل سومی... زمانی که شما برای آینده و امنیت من در جبهه می جنگیدید یا در اسارت بودید ، من تازه به دنیا آمده بودم.
گفت وگوی دو نسل را که کتبا" بدست بنده رسیده است هم نظر نسل سومی عزیز و هم جواب نسل دوران دفاع مقدس را یکجا بدون هیچ ویرایشی خدمت شما عرض می کنم. انشاالله روز به روز شاهد نزدیکی بیشتراین دو نسل با هم باشیم.
نظرعزیز نسل سوم نسبت به نسل دوران دفاع مقدس:
(ارادت به شهدا)
نگوئید کسی قدر شما را نمی داند. نگوئید کسی شما را یادش نیست. من یک جوانم ... یک جوان نسل سومی... زمانی که شما برای آینده و امنیت من در جبهه می جنگیدید یا در اسارت بودید ، من تازه به دنیا آمده بودم.
می دانم شما برای ما چه کرده اید! من و هم نسلانم می دانیم شما و هم نسلانتان برای ما چه کرده اید.
چه کسی گفته شما را فراموش کرده ایم؟! ... من پدرم جانباز یا شهید نیست ، ولی هر وقت در خیابان جانبازی را می بینم یا در تلویزیون می بینم که جانبازی به جمع یاران عاشقش پیوسته و شهید شده ، مثل پدر خودم برایش اشک می ریزم و به جایگاهش عشق می ورزم.
... من خودم در زمان جنگ نبوده ام ... نجنگیده ام ... اما پدرم ،عمویم ، دایی ام با این که جانباز یا شهید نیستند ،رزمنده و هم نفس شما بوده اند . مثل هزاران پدر و عمو و دایی دیگر ... ما کوچک بودیم و چیزی نمی فهمیدیم . اما الان که بزرگ شده ایم همه چیز را فهمیده ایم.
من و هم نسلانم ،هر شکل و ظاهری که داشته باشیم ، در هر زمان و مکانی که ایثارگری را می بینیم ... روی ویلچر ... روی تخت ... بدون دست یا پا ... یا نابینا ... یا با ماسک ... اگر هم چیزی نگوئیم .. بدانید که سراپایمان سرشار می شود از ارادت به شما و ارزش هایی که به خاطر آن جان خود را به خطر انداختید.
درست است که مشکلات ، رنج ها و بیماری های شما ایثارگران که زخم های به جا مانده از جنگ است ، کم نیست ... ولی نگذارید پای فراموش کردن ما ... بگذارید پای غفلت ... اشتباه و نقصی که در این دنیا و در وجود آدم هایش هست!
من جوان نسل سومی ... من و هم نسلانم اگرچه با لباس های متفاوت... باموها و سر و وضع متفاوت و ادبیاتی جدید، دست تک به تک شما ایثارگران ... همسرا ن صبورشهدا و جانبازان ، فرزندان غریب شهدا، آزاده ها ، جانبازان از 5 تا 70 % ... را که نسل لباس های خاکی و پیرهن روی شلوار پارچه ای و ریش محاسن دار را می بوسیم ... بی هیچ فاصله ای ... و بدانید پنهان در دل یا در زبان جاری ... خود را مدیون عشق شما می دانیم.
پاسخ از رزمنده دوران دفاع مقدس رضا:
اگر همه حرف آن نسل را بخواهیم در یک کلام خلاصه کنیم، این کلام چیزی نخواهد بود الا ’’ نگرانی’’ و اگر همه دارایی آن نسل را بخواهیم برشمریم، چیزی نخواهد بود الا ماحصل آن دوره تاریخی بعنوان یک امانت. نسل ما به لطف الهی از موهبت قرار گرفتن در یک تقاطع ویژه تاریخی برخوردار شد و البته سختی ها کشید و هزینه هنگفتی برای برخورداری از این موهبت پرداخت نمود اما این امر هرگز به آن معنی نیست که از کسی طلبکار است یا در موضع ایراد اتهام (مثلا فراموشکاری) به نسل های بعدی است. دستاورد افتخار آفرین ، تاریخی و ماندگار از خودگذشتی، پیروی از رهبری (امام راحل)، میهن پرستی و ... در آن دوره ، دُرِ گران بها و بی نظیری است که قاعدتا" آن نسل بهتر از هرکس دیگری ارزش آن را می داند. چون به نوعی زحمتش را کشیده است.
اگر بخواهیم میزان نگرانی آن نسل را بدانیم و درک کنیم، در واقع باید ارزش آن دستاورد را توجه کنیم. همه هم و غم آن نسل این است که امانتدار شایسته ای پیدا کند تا این گوهر بی نظیر را تسلیم او کند به این امید که اگر روزی روزگار بار دیگر دشمنی به این میهن و شریعت آن طمع نمود، آن تجربه بی نظیر به کار نجات دین و میهن بیاید و اسباب افتخار نسل امانت دارش باشد. خِرد و منطق می گوید هیچ نسلی برای دریافت این امانت ، بهتر از نسل سوم نیست. مگر نه این است که در ادبیات صدر اسلام پس از حضرت رسول (ص) و صحابه، از تابعین بعنوان امین ابعادی از رسالت (مانند حدیث و تاریخ و ...) یاد می شود. نسل سوم را می توان در یک قیاس زیبا، همان تابعین دوره رسول ا... دانست. انشاا... که نسل سوم قدر این موقعیت خود را به خوبی بداند و امانت دار خوبی برای این امانت گرانسگ باشد.
خدایا چنان کن سر انجام کار تو خشنود باشی و ما رستگار
