پيروزي شكوهمند انقلاب اسلامي و پيروزي در دفاع مقدس هشت ساله كه ابر‌قدرت‌هاي غرب و شرق در مقابل ايران در دفاع از رژيم بعث عراق صف كشيده بودند و همچنين خنثي شدن توطئه‌هاي ديگر بالاخص فتنه ۸۸، همه اينها در كنف و عنايت الهي و از سنخ معجزه بود. بعد از امداد خداوندي، تعهد و پايبندي راسخ ملت ايران به اسلام ناب محمدي (ص) و سپس نقش بر‌جسته و كاري حضرت امام خميني (ره) بنيانگذار جمهوري اسلامي ايران از عوامل ديگر اين پيروز‌ي‌ها محسوب مي‌شود.
پيوستن ارتش اسلامي و مردمي به نهضت امام (ره) به عنوان عامل چهارم، در واقع به پيروزي انقلاب شتاب بخشيد. اگر كاري كه ارتش ايران كرد، ارتش عراق كرده بود، اين كشور مورد اشغال متجاوزان قرار نمي‌گرفت و اين ذلت و خواري نصيب‌شان نمي‌شد. عزت و سر‌مايه‌هاي آنها به باد تاراج نمي‌رفت. عامل ديگري كه در پيروزي انقلاب نقش داشت، پيشرفت علم و آگاهي جامعه بود. چرا نهضت امام (ره) در سال ۴۲ به بار نشست و در سال ۵۷ به پيروزي رسيد؟ و چرا امام (ره) در آن سال‌ها فرمودند كودكاني كه در گهواره هستند، ياران انقلاب آينده خواهند بود؟ ايشان غيبگو نبودند. امام (ره) انساني بود با ضميري پاك و برهمين اساس به بينش و بصيرت رسيده بودند، بنابر‌اين با آگاهي و دور‌انديشي صحبت مي‌كردند و به خوبي مي‌دانستند كه علم در سطح جهان در حال پيشرفت است و ملت ايران نيز با كسب علم و آگاهي به امتياز‌هاي استقلال و عدم‌وابستگي و نيز خيانت‌هاي رژيم پهلوي پي خواهند برد.
در سال ۴۲ اكثر مردم در حدي با‌سواد بودند كه در يك روستاي ۲۰۰ خانواري كمتر كسي پيدا مي‌شد كه مدرك سيكل، ديپلم و حتي ششم ابتدايي داشته باشد. كمتر روستايي نيز يافت مي‌شد كه راديو داشته باشد و در جريان اخبار قرار گيرد، ولي در سال ۵۷ بيشتر مردم با‌سواد بودند، بالاخص جوانان به خيانت‌هاي رژيم آگاه شده و بر اثر پيشرفت علم اكثر جامعه راديو و تلويزيون و بسياري نيز تلفن داشتند و خبر‌ها را از اين طريق به دست مي‌آوردند. بر همين اساس با هماهنگي به خيابان‌ها مي‌ريختند و عليه شاه و طرفدارانش شعار مي‌دادند! همان ارتشياني كه در سال ۴۲ به دستور رژيم روي مردم آتش گشودند، كمتر ديده شد به نهضت امام(ره) بپيوندند، در سال ۵۷ به جهت همان آگاهي و ايمان به اسلام و ولايت فقيه، گروه‌گروه به ملت پيوستند. بالاخص پيوستن برادران نيروي هوايي و هوا‌نيروز به نهضت امام (ره) كه تمام محاسبات و معادلات رژيم پهلوي را به هم ريخت چرا كه رژيم تصور نمي‌كرد ارتشيان اين چنين به ملت بپيوندند، حتي قبل از پيوستن نيروي هوايي به مردم در گارد جاويدان شاه و در پادگان لويزان درجه‌داري به نام شهيد اسماعيل سلامت‌بخشي و سر‌بازي به نام شهيد ناصر‌الدين اميدي‌عابد در روز ۲۰ آذر سال ۵۷ درست در ظهر روز عاشورا با اهداف كاملاً اسلامي (كه وصيت‌نامه شهيد سلامت‌بخش گوياي اين موضوع است) دست به يك عمليات استشهادي زدند و تعدادي از افسران گارد جاويدان را كشتند. مسلم است آن دو شهيد با آن قيام حماسي و با ايثار جانشان بسياري از توطئه‌هاي رژيم را در آن مقطع زماني حساس نقش بر آب كردند و تمام اميد و دلخوشي‌هاي شاه و خاندان سلطنتي به نيرو‌هاي گارد جاويدان را ناكام گذاشتند، طوري كه بعد از آن حماسه بزرگ و كم‌نظير، شاه از ترس نيرو‌هاي گارد جاويدان جرئت نداشت در محوطه كاخ خود نيز به راحتي قدم بزند.
بعد از آن عمليات حماسي من نيز به عنوان يك نيروي گارد، با دو نفر از دوستان و همكاران مورد اعتماد و انقلابي به نام شهيد امان‌الله حاجيان و مرحوم مهدي توكلي‌بزي به منظور در هم كوبيدن روحيه طرفداران رژيم پهلوي و تقويت روحي نيرو‌هاي انقلابي پيمان شهادت بستيم و در آمادگاه كاخ نياوران سرود خميني اي امام را خوانديم. بعد از آن بود كه در يك فرصت مناسب و با همكاري يكي از نگهبانان كاخ با اسلحه و مهمات مربوطه فرار و به ملت پيوستيم. با ارتباطي كه قبلاً با مدرسه علوي داشتم كه امام (ره) در آنجا اقامت داشتند خود را به شهيد محمد منتظري معرفي نمودم و پس از پيروزي انقلاب اسلامي ۶۰ نفر از نيرو‌هاي گارد جاويدان را كه شناخت كافي از آنان داشتم براي سازماندهي و آموزش اوليه برادران پاسدار و شركت در عمليات‌هاي درون مرزي و برون‌مرزي به سپاه پاسداران انقلاب اسلامي معرفي كردم. بعدها از تعداد اين ۶۰ نفر ۱۰ نفر‌شان به درجه شهادت رسيدند و تعدادي نيز به درجه جانبازي و آزادگي نائل شدند. به هر روي نكته در اين است كه ظلم و بي‌عدالتي و عملكرد نامناسب رژيم بالاخص شخص شاه به كجا مي‌رسد كه محافظان و گارد مخصوص خودش اقداماتي عليه رژيم صورت مي‌گيرد كه همگان را به حيرت وا مي‌دارد، چنانچه تعدادي از همان افرادي كه در گارد جاويدان شاهنشاهي بودند بعد از انقلاب مي‌شدند محافظان امام (ره) و با جان و دل به وظيفه خود عمل مي‌كنند و افتخار مي‌كنند كه جانشان را فداي رهبري همچون امام (ره) كنند، ضمناً امام (ره) به خوبي اطلاع داشتند كه در ارتش سال ۵۷ امثال شهيد قرني‌ها، شهيد صياد شيرازي‌ها، شهيد سلامت‌بخشي‌ها و... فرا‌وانند و بر همين اساس بود كه امام (ره) در موقع حكومت نظامي به مردم گفتند بريزيد داخل خيابان‌ها چون مي‌دانستند ارتشياني كه به روي مردم آتش گشودند، در اقليت هستند و مطمئن بودند ارتشيان انقلابي اجازه نخواهند داد آن اقليت هموطنان را به خاك و خون بكشند. به خاطر همان شناخت از ارتشيان بود كه معاندين، كج‌سليقه‌ها، كوته‌فكر‌ها و خصوصاً سازمان منافقين انحلال ارتش را شعار خود كرده بودند، اين امام بود كه به حمايت از ارتشيان شعار‌هاي آنان را محكوم و ارتشيان را نيرو‌هاي ارزشمند انقلاب خواند، لذا بايد توجه داشت آن اقليت كه روي مردم آتش گشودند حساب‌شان با ديگر برادران ارتشي كاملاً جداست. در اين زمينه نبايد طوري صحبت كرد كه نقش ارتش در پيروزي انقلاب و هشت سال دفاع مقدس كه بيش از ۴۸ هزار شهيد تقديم اسلام و ميهن كرده‌اند، كمرنگ نمود و خدشه وارد ساخت.
جانباز آزاده سر‌تيپ دوم پاسدار سيدعلي اكبر مصطفوي
