به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع پرس، آخرین ساعات عبور زائران از مرز است. هر یک از زائران توشه خود را به دوش گرفتند و همه در حال حرکت به سوی کربلای معلی هستند. در همایش اربعین حسینی، زائران اعم از پیر و جوان، زن و مرد تنها شعار «هیهات من الذله» را بر زبان می‌آورند و این همایش تداعی گر محشر است.
نگاه کودکان در کالسه‌ای که آن‌ها را به سفر عشق هدایت می‌کند، قلب هر بیننده‌ای را می‌لرزاند. عده‌ای با اسپند به بدرقه زائران آمده‌اند. با پیچیدن عطر غذای حسینی در مسیر کاروان عشق، هر زائری طلب می‌کند که ذره‌ای از غذا برای متبرک بودن، بردارد.
هر کس هر آنچه دارد برای خدمت به زائران اربعین به میدان آورده؛ حتی دست‌های خالی نیز کفش زوار را واکس می‌زنند، پاهای خسته را ماساژ می‌دهند و یا کفش‌ها و صندل‌ها را وصله می‌کنند. در واقع خدام الحسین (ع) قاتلان نفس خویشتند.
محبت حسین (ع) مرز میان قومیت‌ها را شکافته و با زبانی غریب قلب هر ناشناسی را به ناشناس دیگر پیوند می‌زند. در راهپیمایی اربعین حسینی راز قلب‌ها نه با کلام که با نگاه عشاق در دل بیابان‌ها و دشت‌ها فاش می‌شود. محبت در مسیر کربلا، کالای غریبی نیست؛ محب حسین (ع) با هر آنچه دارد مشق محبت می نویسد. اینجا خدمت به مردم فخر است و برنده کسی است که از خودش تهی باشد و تنها معشوق را ببیند.
در جاده عشق همه قوانین خلقت معکوسند. سواره به پیاده و پیاده به پابرهنه، پابرهنه به معلول و همه به کسی غبطه می‌خورند که قدم در وادی عشق گذاشته است. پاها با تمام بی‌رمقی گام برمی‌دارند. اینجا همه می‌دانند که محبت یعنی حسین (ع) و حسینی شدن جز با مشقت در مسیر مهار خویشتن خویش حاصل نمی‌شود.
اینجا زمان نیز کمتر از قبل سر ناسازگاری دارد هر چه جلوتر می‌رویم، بیشتر اشتیاق قلب بر کم‌توانی زانوها غلبه می‌کند؛ اما در مسیر حسین (ع) درد کشیدن شیرین است. اینجا اگر درد نکشی، رنج نبینی، دردت می‌آید. به نزدیکی کربلا که می‌رسی، زمین و زمان برایت روضه می‌خواند.
اینجا نه از برج‌های سر به فلک کشیده و نه از خانه‌های مجلل خبری نیست. عقل پسامدرن نمی‌فهمد که میلیون‌ها نفر آواره و سرگردان چه چیزی را در دل بیابان‌های عراق جستجو می‌کنند.
زمانی خط شکنان لشکر خمینی (ره) پشت این مرزها ایستادند تا دیوار محبت دو ملت را بشکافند و دسته دسته مهر و عاطفه با عطر کربلا را به مجاوران حرم هدیه کنند.
اربعین، تعبیر امت واحد خمینی (ره) است که قلب‌های امت اسلام را با ریسمان محبت حسین (ع) پیوند زده است و در زمانی که کلیدداران حرمین شریفین بر طبل تفرقه می‌کوبند، کعبه‌ای شده است برای همه آنانی که رایحه اسلام ناب را در عصر جاهلیت مدرن جستجو می‌کنند. گاهی به نظر می‌رسد که زمین، زمان، اجسام و جماد نیز خوشحالند. اینها همه رهروان مسیر حسین (ع) را در مسیر کمال انسانیت می‌بینند و همه می‌خواهند غرق در انسان کامل شوند و به کمال برسند.
انتهای پیام/ 131
