آمریکاستیزی، عیار پایبندی به ارزش‌های ۱۶ آذر

 

واقعیتی است که هر روز ماندگار در تاریخ، مبتنی بر یک گزاره تاریخی به یاد ماندنی بوده است. مثلا ایام محرم الحرام به خاطر ریختن خون اباعبدالله و یارانش و دوران دفاع مقدس بابت شهادت رزمندگان در جبهه های نبرد حق علیه باطل در تاریخ ماندگار شد.

برابر با همین منطق،‌ روز 16 آذر مفتخر به از‌خودگذشتگی سه شهیدی است که برای جلوگیری از حضور نیکسون، سفیر و نماینده استکبار جهانی و ظالمان عالم در دانشگاه تهران جان خون را فدا کردند. این ناشی از یک اندیشه سیاسی، اجتماعی و دینی بسیار غنی و البته هدفمند است و امروز اگر ما درباره 16 آذر حرف می‌زنیم نباید فراموش کنیم که در سال 1332 مبارک ترین و پاک ترین خون‌ها برای حفظ آرمان‌های ارزشی ریخته شد. آنان جان خود را فدا کردند تا سفیر آمریکا وارد محوطه علم و ساحت اندیشه ایرانیان نشود. چنین حرکتی حاوی این پیام به ملت ایران است تا جامعه ایرانی حتی با پرداخت بهایی سنگین مانند خون خود اجازه ندهد، با تسلیم شدن در برابر استکبار، شرافت انسانی خود را به بهایی ارزان بفروشد. هرچند امروز می بینیم که عده‌ای به بهانه روز دانشجو، در دانشگاه ها سخن می گویند که اساسا اعتقادی به دشمنی با آمریکا و مبارزه با استکبار جهانی ندارند!

بر اساس همین فلسفه تاریخی، ترازوی سنجش و اندازه گیری نسبت جنبش و تشکل‌های دانشجویی با 16 آذر را باید در تراز آمریکا ستیزی محاسبه کرد. تشکل‌های دانشجویی به میزانی که علیه نظام سرمایه داری، لیبرالیسم و استکبار که محصول آن آمریکا است،‌ اطلاع رسانی و آگاهی بخشی کنند، به 16 آذر احترام می‌گذارند. نباید در این روز کسانی وارد دانشگاه‌ها شوند که فریاد مرگ بر آمریکا سر نمی‌دهند. 16 آذر یادآور شعارهای ضدامپریالیستی و ضد سرمایه‌داری است که اگر غیر از این باشد یعنی ما معنای 16 آذر را درک نکرده‌ایم.

به این ترتیب شهدای 16 آذر را باید شهدای مدافع عزت، علم،‌ آبروی ایران و اسلام دانست. بنابراین همان‌گونه که دانشجویان شهید 16 آذر اجازه حضور نماینده آمریکا را در دانشگاه ندادند، با همان منطق امروز جنبش های دانشجویی نباید اجازه ورود آرمان ها و اندیشه های نظام های استکباری و لیبرالیسم را به دانشگاه ها بدهند و این معیاری برای پایبندی جنبش دانشجویی به ارزش‌های 16 آذر است.