آمریکا روهینگیا را نمیبیند
مسلمانان بی‌گناه روهینگیا تنها به جرم مسلمانی در یک گوشه از جهان در حال انقراض هستند؛ آمریکا و مدعیان حقوق بشر کاری جز دادن هشدار و بیانیه و در نهایت یک قطعنامه انجام نمیدهند.
به گزارش گروه سایر رسانه های
دفاع پرس، اسلام دین تسلیم شدن است. تسلیم شدن در مقابل پروردگار جهانیان و فرامین او، هرچه که باشد. نه سر تسلیم در مقابل ظالم فرو آوردن؛ هرچند به بهای جان همه مسلمانان.
از صدر اسلام تا کنون، مسلمانانی از جای جای جهان اسلام مورد ظلم و تعدی از جانب کفار قرار گرفته اند و چه بسا به خاطر مسلمان بودن جانشان را از دست داده اند.
یاران پیامبر اسلام در روزهای نخست ظهور اسلام و دعوت به اسلام و مسمانانی که امروز و در دنیای متمدن و به اصطلاح آزاد کنونی به خاطر اسلام آوردن جانشان را از دست میدهند از نگاه نگارنده در یک رتبه و منزلت قرار دارند.
میانمار کجاست؟
میانمار (بـِرمه پیشین) (نام رسمی: اتحادیه جمهوری میانمار) کشوری است در آسیای جنوب شرقی. بزرگ‌ترین شهر این کشور رانگون است ولی پایتخت آن شهر نایپیداو می‌باشد. جمعیت میانمار بیش از 60 میلیون نفر، زبان رسمی این کشور برمه‌ای و واحد پول آن کیات است.
68 درصد از مردم میانمار از تبار برمه‌ای، 9 درصد شان، 7 درصد کارن و بقیه از دیگر اقوام هستند. 89 درصد از مردم میانمار بودایی، 4 درصد مسیحی، 4 درصد مسلمان و 1 درصد نیز پیرو آیین هندو هستند. در واقع مسلمانان در میانمار اقلیت به حساب می آیند.
برمه از 1962 تا 2011 تحت یک رژیم نظامی اداره می‌شد اما از پس از برگزاری انتخابات در سال 2012، این رژیم نظامی در سال 2011 رسماً پایان یافت و حکومتی نیمه‌نظامی جایگزین آن شد که این حکومت دست به یک رشته اصلاحات دموکراتیک زده‌است.
میانمار کشوری است با منابع زیاد اما اقتصاد آن یکی از کم‌توسعه‌یافته‌ترین اقتصادها در جهان است.
تاریخ گسترش اسلام در میانمار به قرن اول هجرى برمى گردد. بعد از ظهور اسلام و گرایش اعراب و ایرانیان به اسلام، دریانوردان عرب و ایرانى مسافرتهاى دریایى خود را به طریق قبل ادامه مى دادند و در مسیر خود همچنین دستبه تبلیغ و دعوت مردم به اسلام مى زدند.
بعدها بازرگانان مسلمان از مسیرهاى زمینى که از منطقه غربى میانمار و ایالت آراکان این کشور مىگذشت به مناطق غربى چین سفرمى کردند. بسیارى از این افراد در منطقه حاصل خیز و مستعد ساحلى آراکان، اقامت کردند و اولین مناطق مسلمان نشین را ایجاد کردند.
تاجران چینى در نوشته هاى خود از مناطق ایرانى نشین در مرزهاى بین میانمار و یونن (ایالتى در جنوب غربى چین) در قرن سوم میلادى یاد کرده اند.
تقریباً تا سال 1774 میلادی مسلمانان در آنجا مشکل نداشتند، در آن مقطع یک بودایی به نام بوداپایا در آن منطقه به قدرت می‌رسد و با مسلمانان بنای ناسازگاری می‌گذارد و اجرای قوانین اسلامی را ملغی می‌کند. از آن زمان به بعد اختلافات مسلمانان میانمار با دولت شروع میشود. از آن زمان است که حقوق مسلمانان نادیده گرفته میشود، تبعیض‌ها تشدید میشود و مسئله مسلمانان به تدریج به عنوان یک معضل مطرح و کشورهای منطقه متوجه این موضوع می‌شوند و حتی به سطح بین المللی نیز می‌رود و تا امروز نیز از موضوعات حقوق بشری در سطح بین الملل است. در این مدت تعدادی از مسلمانان گروه‌های چریکی تشکیل دادند و مبارزاتی هم داشتند و برخی برای اینکه از این وضعیت رها بشوند، به کشورهای هند و بنگلادش مهاجرت کردند و در آنجا زندگی می‌کنند.
ارتش ظالم میانمار، روهینگیا را در 19 عملیات نظامی از سال 1962 تاکنون مورد هدف قرار داده است. عملیات در حال اجرای ناساکا، رفتار غیر انسانی با جمعیت روهینگیا داشته و مردم آن را قتل عام و شکنجه می‌کند. درسال 1978 در عملیاتی به نام ناگامین (شاه اژد‌ها) حدود 200 هزار نفر به بنگلادش فرار کردند. دولت در سال 1982 تابعیت مسلمانان را لغو کرد و آنها را تحت فشار قرار داد به طوری که تا سال 1992 حدود 300 هزار مسلمان مجبور به مهاجرت از کشور و فرار به بنگلادش شدند و اکثراً اعدام، دستگیر و یا مورد تجاوز واقع شدند. بار‌ها مسلمانان به بنگلادش و تایلند فرار کرده‌اند ولی در ساحل این دو کشور اجازه ورود نداشته و کشتی آنها را غرق کرده‌اند. در سال 2008 گردباد «نارجیز» میانمار را درنوردید. دولت نیز با ممانعت از رسیدن کمک‌های بین المللی به اقلیت‌های غیربودایی (مسلمانان و مسیحی‌ها) مرگ شمار زیادی از آنها را رقم زد.
همه چیز درباره مردم روهینگیا
روهینگیا مردمی مسلمان و هند و آریایی هستند که در ایالت راخین در غرب میانمار زندگی می‌کنند. سازمان ملل متحد و همچنین اغلب رسانه‌های بین‌المللی و سازمان‌های حقوق بشری، مردم روهینگیا را جزو تحت ستم‌ترین اقلیت‌ها در جهان توصیف می‌کنند.
این مردم 4 درصد کل جمعیت میانمار را تشکیل میدهند. مسلمانان روهینگیا و برخی از محققان معتقدند که آنها بومی ایالت راخین هستند، در حالی که دیگر مورخان ادعا می‌کنند که ایشان مهاجرانی هستند که از بنگلادش به میانمار بیشتر طی دوره حکومت بریتانیا در برمه و به میزان کمتر، پس از استقلال برمه در سال 1948 و جنگ آزادیبخش بنگلادش در سال 1971 مهاجرت کرده‌اند.
تین سین، رئیس‌جمهور وقت میانمار جمعیت 800 هزار نفری مسلمان روهینگیا در این کشور را قومیتی خارجی دانست و گفت: مسلمانان یا باید در اردوگاه‌های آوارگان متمرکز یا اخراج شوند.
این شروع موج جدیدی از مسلمان آزاری در میانمار بود.
مواردی که در زیر به آن ها اشاره میشود تنها بخشی از خشونت های غیر منطقی ایسته که در حق مسلمانان روهینگیایی می شود:
•رژیم میانمار از صدور کارت هویت برای مسلمانان امتناع می‌کند و به همین خاطر این مردم نمی‌توانند در داخل کشور تردد کنند. علاوه بر آن، دولت برای مسلمانان گذرنامه صادر نمی‌کند و لذا آنها از مسافرت‌های خارجی محروم هستند؛
•دولت میانمار به مسلمانان روهینگیا اجازه سفرنمی دهد و اگر آنها بخواهند از یک روستا به روستای دیگر بروند باید مبلغی را به عنوان مالیات به دولت بپردازند.
•تحصیل در دانشگاه‌ها برای مسلمانان ممنوع است؛
•مسلمانان نمی‌توانند در ادارات دولتی استخدام شوند؛
•مسلمانان بدون کسب مجوز نمی‌توانند ازدواج کنند و برای گرفتن این مجوز هم باید مالیات بدهند و پس از ازدواج نیز نمی‌توانند بیش از دو فرزند داشته باشند؛
•بالغ بر 40 هزار نفر از کودکان روهینگیا در غرب میانمار به این خاطر از هرگونه تحصیل و سفر و… محروم هستند که والدین مسلمان آنها بدون اجازه دولت ازدواج کرده‌اند و خودشان جزو فرزندان سوم و یا چهارم هستند. این کودکان شناسنامه ندارند؛
•خانواده‌های مسلمانان میانمار مجبور هستند تا در هر سال یک عکس خانوادگی را که شامل تمامی اعضای خانواده آنها باشد به دولت تحویل بدهند و در صورتی که نوزاد جدیدی در خانواده آنها متولد شده و یا یکی از اعضای خانواده آنها درگذشته باشد باید مبلغی را به عنوان مالیات به دولت بپردازند.
•آنها اغلب برای بیگاری (کار اجباری) برده می‌شوند و از آنها به زور اخاذی میشود؛
•خدمات عمومی مثل خدمات بهداشتی و آموزش و پرورش از مسلمانان روهینگیا دریغ میشود و بی‌سوادی در میان آنها تا 80 درصد است و در واقع، هیچ نهادی وجود ندارد که مشابه دولت آنها را سرپرستی نماید؛
•این مسلمانان حق مالکیت بر زمین را نیز ندارند. این آزار‌ها و شرایط ضدانسانی بسیاری از بومیان روهینگیا را وادار می‌کند که از زادگاه خود به سمت کشورهای بیگانه مثل بنگلادش، تایلند و مالزی بگریزند، اما اغلب جان خود را از دست میدهند و یا به جای اول بازگردانده می‌شوند.
•مسلمانان روهینگیا اجازه تعمیر و نوسازی مساجد و یا مدارس خود را بدون مجوز دولت ندارند و هر کسی که اقدام به نوسازی این بنا‌ها کند زندانی میشود و از همین رو به مدت 20 سال است که در این منطقه مسجد و یا مدرسه جدیدی ساخته نشده است.
•اگر مسلمانی در میانمار قصد دایر کردن فروشگاهی را داشته باشد باید با یک بودائی شریک شود. فرد بودائی در این شرکات هیچ سهمی را نمی‌پردازد اما از سود حاصل از این فروشگاه بهره‌مند میشود.
•دولت ژنرال «نی وین Ne Win» پس از روی کار آمدن در 1962 رفتن مسلمانان به حج را ممنوع اعلام کرد تا آنکه در 1980 پس از گذشت 18 سال به هفتاد نفر از مسلمانان اجازه داده شد، جهت انجام فرایض حج به مکه مشرف شوند و متعاقب آن عدهاى از مسلمانان نیز جهت شرکت در کنفرانسهاى مختلف اسلامى اعزام شدند.
شاید بتوان در میان تمام ریشه های مسلمان آزاری، به این نکته در مورد مسلمانان روهینگیا بیشتر توجه کرد.
آمریکا ولع سرمایه گذاری در میانمار را دارد و بقیه مسائل حاشیه‌ای محسوب می‌شوند، هرچند پای کشتار فجیع هزاران انسان در میان باشد. «سیت (سعید) دمیر» از صندوق کمک‌های انسان دوستانه ترکیه (IHH) نیز در این باره می‌گوید: قدرت‌های اصلی منافع مشخصی را در میانمار دارند و به دلیل این منافع در قبال وضعیت موجود در این کشور سکوت کرده‌اند. دمیر در ادامه افزود: میانمار همچنین منابع طبیعی مهمی دارد در نتیجه سیاست‌های آمریکا و چین در میانمار درگیر هستند. و هر دو یعنی پکن و واشنگتن به دولت میانمار چشم دوخته‌اند. خانم «هیلاری کلینتون» نیز دو هفته قبل به میانمار رفت و در دیدار با «تین سین» رئیس جمهور این کشور، وعده داد که سرمایه گذاران آمریکایی را روانه میانمار کند. سیاست آمریکا در مورد میانمار (و دیگر کشورهای جنوب شرق آسیا) این است که خود کنترل اقتصادی و سیاسی این کشور را در دست بگیرد و میانمار را در مقابل چین قرار دهد؛ سیاستی که دولت به شدت غربگرای آتی تحت رهبری سوچی و حزبش، آن را محقق خواهد کرد. این سرمایه گذاری‌ها قطعاً نوعی گشایش در اقتصاد درحال رکود آمریکا محسوب میشود و البته اعتراض به کشتار مسلمانان، ممکن است این فرصت تازه را از آمریکایی‌ها بگیرد. ضمن اینکه پاکسازی و سرکوب مسلمانان به نفع آمریکا هم هست و کاخ سفید در نبود آنها می‌تواند موقعیت خود را در میانمار بهتر تثبیت کند.
صدای همه ی دنیا درآمد مگر آمریکا
سازمان ملل به مقامات میانمار هشدار داد برنامه تخریب صدها خانه اقلیت مسلمان در روهینگیا، تنش‌ها در ایالت راخین را افزایش می‌دهد.
خبرگزاری «آی آر آی ان» به نامه‌ای دست یافته که سازمان ملل خطاب به مقامات ایالت راخین که پیش از این 100 ساختمان را تخریب کردند، نوشته است.
از سوی دیگر سازمان ملل نگران شرایط مسلمانانی است که پیش از این به دلیل عملیات نظامی گریخته‌اند.
«احمد الطیب»، شیخ الازهر از تمامی فرقه‌ها و طوایف میانمار خواست که کینه‌توزی و نفرت را کنار بگذارند و برای تحقق اصل کامل شهروندی و مساوات صرف‌نظر از دین، نژاد و ملیت تلاش کنند.
احمد الطیب با اشاره به این که آموزه‌‌های اسلام، بودا و مسیحیت به کشتار در میانمار دعوت نمی‌کنند، گفت: ریختن خون دیگران به نام دین و نژاد مغایر با رسالت انبیای الهی است و آثار و پیامدهای منفی همچون آوارگی و آزار و اذیت علیه گروهی از جامعه را به دنبال دارد.
محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در نامه‌ای به آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، نسبت به وخامت فزاینده اوضاع مسلمانان روهینگیا در میانمار ابراز نگرانی کرد و از دبیر کل سازمان ملل متحد خواست فعالانه و در تعامل با دولت میانمار گام‌های اساسی برای پایان دادن به نگرانی‌های جدی جامعه بین المللی درباره وضعیت مسلمانان روهینگیا بردارند.
کمیسیون اروپا که بازوی اجرایی اتحادیه اروپا است مبلغ 300 هزار یورو برای کمک به پناهجویان روهینگیا که از میانمار به مقصد بنگلادش فرار کرده‌اند، اختصاص داده است.
رومن ماچکر، رئیس بخش کمک‌های بشردوستانه کمیسیون اروپا گفت: بیشتر خانواده‌های روهینگیا که از میانمار خارج شده‌اند بدون هیچ چیزی به بنگلادش می‌رسند و نیاز مبرم به کمک دارند. کمک‌های کمیسیون اروپا شامل برآوردن نیازهای اولیه و حمایت روانی از پناهجویان است.
گروهی از برندگان جایزه نوبل در نامه‌ای سرگشاده از سازمان ملل خواستند تا برای «حل بحران انسانی» مسلمانان روهینگیا وارد عمل شود؛ اقلیت روهینجا با تشدید سرکوب خونین ارتش میانمار به اجبار به بنگلادش فرار می‌کنند.
آنها با انتقاد از آنگ سان سوچی، رهبر دوفاکتوی میانمار که خودش هم برنده جایزه صلح نوبل بوده است، او را به ناتوانی در ابتکار عمل برای محافظت از اقلیت مسلمان روهینجا متهم کردند. این گروه نوشت: ما ناامید شدیم چراکه او هیچ ابتکار عملی برای تضمین حقوق شهروندی کامل و برابر برای روهینگیاها انجام نداده است.
مسلمانان بی گناه تنها به جرم مسلمانی در یک گوشه از جهان در حال انقراض هستند و مدعیان حقوق بشر کاری انجام نمیدهند جز دادن هشدار و بیانیه و در نهایت یک قطعنامه غیر الزام آور. کجاست ایالات متحده ای که به خاطر موشک های دفاعی ایران، دنیا را در خطر میبیند و دست به تحریم مردم ایران میزند اما جوی های از خون پرشده را در میانمار نمیبیند.
