شهری که هنوز بوی باروت می دهد

به گزارش دفاع پرس از سنندج،   28 دی ماه سال 1365 در  سنندج مثل دیگر روزهای سا ل مردم در میان سرمای  سخت زمستان وبرف بر زمین نشسته کار خود را آغاز کردند،ادارات سر ساعت مشغول خدمت رسانی به مردم شدند صدای بچه ها در زنگ تفریح به گوش می رسید وهمه چیز شهر رنگ وبوی همیشگی  خود را داشت.

 

عقربه های ساعت ،به ساعت 10 صبح رسیده بود که ناگاه دیوار صوتی شکسته شد.مردم سنندج با صدای شکست دیوارصوتی آشنا بودند وبه آن عادت کرده بودند،لذا تعدادی عادی از کنار موضوع عبور کردنه وعده ای هم به پناهگاه پناه بردند.

 

اندکی بعد از شکسته شدن اولین دیوار صوتی صدای انفجار مهیبی تمام شهر را فرا گرفت،آپارتمان های میدان شهرداری سنندج به خود  لرزید وصدای ناله وشیون به آسمان بلند شد.

 

اولین بمب به شلوغ ترین منطقه مسکونی شهر سنندج برخورد کرد.آن روزها در این آپارتمان ها که امروز نیز هنوز یادگارهای جنگ را بر پیشانی خو دارند بالغ بر600خانوار زندگی می کردند.

 

اولین بمب در یک مجتمع آپارتمانی ود رنزیکی یک مدرسه آبتدایی فرود آمد،هنوز صدای انفجار بمب اول به پایان نرسده بود که صداهای بعدی هم شروع شد واین بارمحله چهار باغ وبعد خیابان اقلاب ودر نهایت خیابانهای اکباتان ومیدان لشکر هدف بمب های بمب افکن های رژیم بعث عراق قرار گرفتند.

 

این پایان کابوس کودکان سنندج نبود زیرا  بمب افکن ها به شلوغ ترین محله سنندج هم رحم مکردند وبا بمباران محلف«پیر محمد» باعث خلق یکی از فجیع ترین جنایتهای بشری در تاریخ شدند.

 

دست آخر هم به مجتمع مسکونی لشکر واقع در پادگان سنندج یورش برده وآنجا را با خاک یکسان کردند.

 

سکوت وارامش شهر سنندج شکست و18نقطه سنندج در کمتر از پنج دقیقه توسط پنج بمب افکن رژیم بعث عراق مورد حمله ناجوانمردانه گرفت که هنوز هم آثار آن درکوچه پس کوچه های شهر سنندج خود نمایی می کند.

 

آری در آن روز بیژن گرامی وتعدای از هم سن وسالانش در زمین های خاکی مجتمع ادب مشغول بازی بودند،او که 10روز از دعوتش به تیم ملی جوانان می گذشت در فکر فراهم کردن مقدمات کار برای حضور در اردوی تیم ملی بود.

 

در آن روز افراد زیادی تمامی اعضای خانواده را ازدست دادند وبسیاری دیگر نیز با معلولیت ها وجراحات حاصله روزگار راسپری می کنند.

در کمتر از چن دقیقه بیش از 220 نفر شید وبالغ بر123 نفر نیز به شدت مجروح شدند.

 

آری آن روز که دانش آموزان سنندجی به مدرسه آمدند هیچ وقت فکر نمی کردند که امروز آخرین روز حضور آنها باشدودیگر همکلاسهای خود را نمی بینند.

 

مردم سنندج جنایتی را دیدند که کمترجای دیگری از تاریخ می توان از آن سراغ گرفت.

 

هرچند که هدف اصلی صدام از بمباران مناطق مسکونی کشور به ویژهشهرهای استان کردستان ایجاد موج نارضایتی مردم علیه نظام بودولی قضیه به کلی فرق کردومردم ونه تنها علیه جمهوری اسلمی شعار ندادندبلکه چند ساعت بعداز تشیع پیکر پاک شهیدان 28 دیماه به خیابنها ریختند وباشعار «مرگ بر آمریکا »و«مرگ بر صدام»بار دیگر سیاست های جنگ طلبانه رژیم های استعمارگر وغربی را محکوم کردند.

 

انتهای پیام/