گروه اجتماعی
دفاع پرس- سردار «سید مسعود زاهدیان» رییس پلیس مبارزه با مواد مخدر ناجا در یادداشتی عنوان کرد: پژوهش‌ها نشان می‌دهد مشکل فراگیر موادمخدر امروزه یک چالش بزرگ برای جامعه جهانی به شمار می‌آید. استکبار جهانی پس از پیروزی انقلاب اسلامی از مواد مخدر به عنوان یکی از ابزارهای دشمنی و تهاجم خود علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی بهره برده است. به طوری که پس از ورود نیروهای غربی به افغانستان نه تنها با این پدیده مبارزه جدی صورت نگرفت بلکه تولید مواد مخدر در این کشور از 200 تن به بیش از 8 هزار تن در سال‌های اخیر رسیده است.
وی در ادامه افزوده است: این در حالی است که 75 درصد مناطق کشت و تولید موادمخدر در کشور افغانستان در همجواری کشور ما بوده و همواره قاچاقچیان مواد مخدر با به کارگیری پیچیده‌ترین شگردها از این مسیر به عنوان نزدیک‌ترین مسیر انتقال مواد مخدر به بازارهای اصلی مصرف در اروپا استفاده نموده‌اند.
سردار زاهدیان در این یادداشت تاکید کرده است که نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران و به طور ویژه پلیس مبارزه با مواد مخدر به عنوان رکن مقابله با این پدیده شوم سعی داشته با وجود تمام محدودیت‌ها و در راستای سیاست‌های کلان نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران، با ایثار و از خود گذشتگی به مقابله‌ی خود ادامه داده و اکنون پرچمدار مبارزه با مواد مخدر در دنیا شناخته می‌شود.
رییس پلیس مبارزه با مواد مخدر ناجا خاطرنشان کرده است: اگرچه اقدامات بازدارنده‌ی جمهوری اسلامی ایران از جمله انسداد مرزها، مراقبت‌های الکترونیکی، تحرک یگان‌ها و... در برابر مواد مخدر به کشور و در ادامه به سایر کشورها، قابل ستایش است اما جریان سیال و قدرتمند مواد مخدر همواره با تکیه به سازمان هوشمند خود راه نفوذ را یافته و پدیده‌ی اعتیاد را در ادامه به عنوان پیامد خود در جامعه نمایان می‌کند.
وی افزوده است: از اعتیاد نیز تعریف‌های گوناگونی توسط پژوهشگران و دانشمندان ارائه شده که علم روانشناسی از آن بدین گونه تفسیر می‌نماید: «اعتیاد به مواد مخدر یعنی نیاز به مصرف یک ماده مخدر که در صورت عدم مصرف آن، حالت‌های خاصی در فرد(معتاد) به وجود می‌آید که گاهی برای وی غیرقابل تحمل است.»
سردار زاهدیان در پایان عنوان کرده است: اعتیاد دارای اثرهای روانی است که بر کارکرد مغز، روحیه، عاطفه، درک و فرآیند اندیشیدن تاثیر می‌گذارد. بنابراین فرد معتاد از نظر روانی و روحی تعادل لازم و کافی را نخواهد داشت و همین امر ممکن است سبب دور کردن و راندن فرد معتاد از اجتماع گردد و این امر کارکرد و پیامدهای نامناسبی را برای اجتماع به دنبال خواهد داشت. باز اجتماعی شدن فرد معتاد نیز چرخه‌ای زمان‌بر، سخت و هزینه‌بر است.
