به گزارش دفاع پرس از آذربایجان شرقی، دانشگاه تبریز در عمر 50 ساله خود فراز و نشیب های زیادی داشت و روزهای تلخ و شیرین بسیاری را پشت سر گذاشته است ولی هیچ یک از تقدس و عظمت شب 27 دی ماه 1365 برخوردار نیست.
در آن شب، برگ زرینی در تاریخ دانشگاه تبریز ورق خورد و نام آن را با دفاع مقدس و انقلاب اسلامی عجین ساخت.
در شب 27 دی ماه ، دانشکده فنی، محل عروج 22 کبوتر خونین بال و رجعت افلاکیان خاک نشین به «عند ملیک مقتدر» و بهره مندی از «عند ربهم یرزقون» بود.
در این گزارش آمده است: در سال 1365 که تحریم اقتصادی و تسلیحاتی فشار زیادی را بر پیکره انقلاب اسلامی وارد کرده بود مسئولین صنایع خودکفایی سپاه تصمیم گرفتند از ظرفیت های موجود در استان نهایت بهره برداری را کرده و بخشی از نیازهای رزمندگان را با استفاده از فرصتهای تعطیلی کارگاه ها و کارخانجات تامین نمایند؛ دانشکده فنی دانشگاه تبریز یکی از معدود مکانهای بود که به این خواسته مسئولین نظامی لبیک گفت.
گفتنی است تعدادی از دانشجویان رزمنده و ایثارگر که بخاطر حضور مداوم در میادین نبرد از درس عقب مانده بودند و می خواستند در سنگر علم نیز پیشاپیش جوانان حرکت کنند در این عرصه نیز گوی سبقت را ربودند. این اسوه های ایثار و فداکاری تا ساعت 4 بعد از ظهر دروس دانشگاهی را می آموختند و از ساعت 4 بعد از ظهر تا 12 نصف شب که وقت تفریح و گردش و استراحت بود در پشت دستگاه ها قرار گرفته و خمپاره 60 و 81 تولید می کردند.
عصر روز 27 دی ماه 1365 کارها طبق روال عادی شروع شد. ساعت هشت و نیم شب بود که برق سراسر شهر بنا به دلایلی قطع گردید. در فاصله یک ساعت و نیم که تا وصل مجدد برق ها طول کشید دانشجویان به نماز و راز و نیاز پرداختند. گویا خداوند می خواست مناجات عاشقانه دوستانش را قبل از شهادت بشنود. ساعت ده شب با وصل مجدد برق، خدمت در عرصه ایثار آغاز شد و نیم ساعت بعد با غرش صدای مهیب، آنان که در آن یک ساعت و نیم فرصت راز و نیاز عاشقانه با معشوق ازلی جواز ملاقات با پروردگارشان را گرفته بودند به معراج رفتند.
در آن شب ، 20 دانشجوی جان بر کف و ایثارگر و 2 نفر از کارکنان رزمنده دانشگاه به فیض عظیم شهادت نائل آمدند.
انتهای پیام/
