مشهد شاهد ایمان «بهنام» بود

آنهایی که قدم در این طریق عشق می‌گذارند همان اولیای خدا هستند که در همه اعصار قد برافراشته می‌کنند و گمنام و بی ادعا راهشان را تا آغوش خدا ادامه خواهند داد. اینان هرگز فراموش نخواهند کرد که در همه لحظات در محضر او هستند. اینان هستند که حضرت حق بهایشان را می‌شناسد و قطره قطره خونشان را می‌خرد.

شهید بهنام میرزا خانی با شهادتش در آتشی که از عشق به خدا می سوخت یادمان آورد مهم نیست واقعا در کدام جبهه اخلاص به خرج دهی. سوریه باشد یا فلسطین، دمشق باشد یا قلب این پایتخت هزار و چند رنگ، اگر دلت با خدا باشد برای او جانت را می‌دهی.

آنچه خواهید خواند خاطره ای است از مادر یکی از دوستان شهید بهنام. خاطره ای کوتاه اما تاثیر گذار برای جوانانی که امروز در این شهر بزرگ زندگی می‌کنند و درک می‌کنند ایمان چون گلوله ای آتش در کف دست یعنی چه؟ او می‌گوید:

اوایل امسال بود بچه های پایگاه بسیج همه با هم رفتند مشهد. بچه ها شروع می‌کنند با هم شوخی کردن و خندیدن. از طرف دیگر من و دختر و پسرم هم داشتیم از یکی از صحن ها رد می‌شدیم که این بچه ها را دیدیم، خود را می رساندند برای خواندن نماز جماعت.

شهید بهنام میرزاخانی و دوست صمیمی‌اش به طور اتفاقی با ما برخورد کردند. حین صحبت با دوست این شهید عزیز متوجه شدم آقا بهنام به خاطر حضور دختر جوان ما سرش را موقع صحبت پایین انداخت و چند قدم عقب تر ایستاد که نگاهش را از نامحرم حفظ کند.

یاد این سخن شهید حسین خرازی افتادم که می‌گفت: مراقب چشمتون باشید. اگر کسی لیاقت شهادت را داشته باشه نگاه به نامحرم بکنه شاید شهادتش به عقب بیافتد. چه برسه کسی که لیاقت شهادت و نداره.

و اینگونه است که بهنام در اوج جوانی راهش را انتخاب کرد و زود بار سفر بست و رفت.

 

 شهید بهنام میرزاخانی نفر سوم از سمت راست تصویر 

 

منبع: فارس