ماجرای توسل یک اهل سنت به حضرت زینب(س)
شیخ عبدالرحمن اجهورى مقرى نقل مىکند در سال ۱۱۷۰ هجری دچار مشکل بسیار سختى شدم و به روضه (قبر مطهر و نورانی) حضرت زینب(س) متوسل شدم.
به گزارش گروه سایر رسانه های
دفاع پرس، به غیر از انوار مقدسه چهارده معصوم علیهمالسلام، در میان خاندان رسالت و اهل بیت گرامى پیامبر اکرم(ص) افرادى هستند که در نزد خداوند متعال رتبه و منزلت رفیع و والایى دارند و توسل به ایشان، موجب گشایش مشکلات و معضلات امور دیگران است. مانند حضرت اباالفضل(ع) که حتى در موارد زیادى مسیحیان به آن حضرت متوسل شده و به برکت توسل به آن حضرت مشکلاتشان حل شده و به حوائج و خواستههاى خویش نائل شدهاند.
حضرت زینب سلام اللّه علیها نیز بانویى بزرگوار از این دودمان پاک است که توسل به آن حضرت براى حل مشکلات بزرگ بسیار تجربه شده است و کرامات بسیارى از آن بانوى گرامى نقل شده است.
به عنوان مثال شبلنجى یکى از علماى اهل تسنّن در نورالابصار مىنویسد:
شیخ عبدالرحمن اجهورى مقرى در کتابش مشارق الانوار مىگوید در سال هزار و صد و هفتاد دجار مشکلى بسیار سختى شدم و به روضه (قبر مطهر و نورانی) حضرت زینب(س) متوسل شدم و قصیدهاى در مدح آن حضرت سرودم که مطلع آن چنین بود:
آلِ طاها لَکُمْ عَلَینَا الْوِلاءُ لا سِواکُمْ بِما لَکُمْ آلآء
و خدا به برکت آن بانوى گرامى مشکل مرا حل کرد.
منبع: مشرق