شیرزنی که همسر شهیدش را کفن کرد/ روایتی از حمله منافقین با تیغ موکت‌بری به شهید والا

بانوان در جنگ حضور فعال و موثری داشتند و در بیمارستان ها و مراکز درمانی و مساجد فعالیت می کردند. مریم فرهانیان از جمله دوستان من بود که در مسجد با هم بودیم و زندگی می کردیم. از نظر امدادی من که خودم بچه داشتم دیگر نمی توانستم خیلی حضورمثمر ثمری داشته باشم ولی خانم هایی بودند که مجرد بودند و خیلی کارهای مختلفی  انجام می دادند و تمام وقتشان را صرف امور جبهه و جنگ می کردند.

خانم جوشی به عنوان مسئول بسیج خواهران بسیار فعال بود و با ساماندهی سایر خواهران در بسیج خدمت می کرد. کبری آتش پنجه همسر شهید دشتی نیز خیلی فعال  در سایر زمینه ها از جمله امداد و نجات، پشتیبانی و کمک به جبهه ها و تهیه مواد غذایی و لوازم مورد نیاز رزمندها با کمک سایر خواهران در بحبوحه جنگ به ویژه روزهای ابتدایی جنگ فعالیت می کرد.

وی به ویژه در بخش امدادی و بیمارستانی عملیات و پاتک دشمن صورت می گرفت در رسیدگی به مجروحان جنگی حضور بسیار فعالی داشت. 

مناجات در شب عملیات

وقتی برادران رزمنده به ما خبر می دادند عملیات دارند شب تاصبح بیدار می ماندیم  و دعا قرآن می خواندیم نمی خوابیدیم تا رزمندگان در عملیات موفق شوند و به سلامت برگردند و خبر فتح و پیروزیشان را بیاورند.

ازدواج و جنگ

همسرم  متولد سال۱۳۳۱بود. معرفی من به شهید از طریق یکی از آشنایان صورت گرفت، هر چند همسر شهیدم پدر من را می شناخت اما ما به صورت اتفاقی با هم آشنا شده بودیم.

وی برخی زمانها در کتاب‌فروشی کار می کرد که من کتاب‌های انقلابی و درسی خود را از آنجا می خریدم. همین زمینه باعث شد تا من بفهمم مردی که به خواستگاریم آمده مردی انقلابی است؛ موضوعی که با توجه به خواستگاران بسیاری که به سبب سرشناس بودن پدرم داشتم، کمتردیده می شد.

دوم شهریور ماه سال ۱۳۵۸زندگی مشترک خود را بسیار ساده آغاز کردیم. وی ازابتدا گفته بود که مردماندن نیست چه ایران،چه فلسطین و چه هرکجای دنیا که ظلمی بر مسلمانان باشد آنجا حضور می یابد. همسرم  باید حاضر باشد و این همان معیار اصلی من برای ازدواج بود. شهادت طلبی واژه ای بود که وی باصراحت به زبان می آورد. هرگز اخم وی را ندیدم مگر دربرابر ناملایمات مذهبی برخی فریب خوردگان.

 

همسرم در عمل نیز ثابت کرده بود که ساده زیست است. دلش نمی آمد پا روی فرش دستباف جهیزیه ام بگذارد.

پدرم اصفهانی بود. خیلی جهیزیه سنگین به خواهرانم داده بود و می خواست به من هم مثل سایر خواهرانم چنین جهیزیه ای  بدهد ولی من و همسرم قبول نمی کردیم.

پدرم فرش دست بافی از زمانی که بازاری‌ها در اصفهان فرشهای‌شان را حراج می کردند برای من خرید و به عنوان جهیزیه داد. با آن مبلغ می شد خانه خوب و بزرگی در اصفهان خرید. پدر علیرغم اسرارم آن را به من داد ولی همسرم بعد از پهن کردن فرش پایش را روی آن نگذاشت و می گفت احساس می کنم نمی توانم پاهایم را روی چشم بافنده بگذارم و فرش را جمع کردم.

فرش را داخل چمدان گذاشتم و بعد از مدتی آن فرش را فروختم و مقداری از پول آن را  به چند پاسدار دادم که ازدواج کنند و تشکیل زندگی بدهند و مقداری ماند که بعدا به دردمان خورد.

انقلاب و مبارزات شهید والا

سابقه مبارزاتی وی در رژیم شاهنشاهی، بازداشت و دستگیری متعدد وی توسط ساواک، شجاعت این جوان در سن هیجده ساله درمقابله با مزدوران رژیم و ... باعث شد تا امام جمعه آبادان آیت الله جمی لقب « والا» به وی داد. لقبی که جبهه های آبادان، سوسنگرد و دهلاویه با آن آشنا هستند و مردم آبادان و حتی منافقین نیز با همین لقب از وی یاد می کنند.

شهید والا بارها از سوی ضد انقلاب تهدید شد. به عنوان نمونه در بحبوحه انقلاب فرهنگی و اقامه نماز وحدت توسط آیت الله جنتی در دانشگاه شهید چمران اهواز، منافقین به صفوف نمازگزاران حمله کردند و باتیغ موکت بری ازگردن تا کمر شهید والا را پاره کردند که تقریبا 70 بخیه خورد که حتی عفونت آن به دست راستش نیز سرایت کرد من همراه شهیدبودم و خودشاهدعمق کینه ضدانقلاب نسبت به دوستداران امام خمینی (ره) بودم.

هنوز از این حادثه کمتر از یک ماه نگذشته بود که در تاریخ چهارم آبان ماه ۱۳۵۹درست از همان  ناحیه مورد اصابت ۹ گلوله قرارگرفت که با اعزام به اصفهان توانستند گلوله ها را خارج کنند،جز یک گلوله که نزدیک نخاع بود و این موضوع باعث شد تا سمت راست شهید فلج شود و در نتیجه شهید را به انگلستان اعزام کردند.

وی در کشور بیگانه نیز دست از کارهای انقلابی خود دست نکشید و با همکاری با دفتر تحکیم وحدت، کارهای ارزنده ای را انجام داد که از آن جمله می توان به ارسال 2 کامیون داروی بی هوشی برای رزمندگان در آن شرایط سخت جنگ بود. این داروها به بیمارستان طالقانی ارسال شد تا از شهادت تعداد زیادی  از همرزمانش جلوگیری شود.

وقتی همسرم مجروح شد و قرار شد به انگلستان اعزام شود مقداری از پول باقی مانده از فروش فرش جهیزیه ام  را به همسرم هدیه کردم تا برای معالجه مشکلی نداشته باشد. گفتم حالا که  خودمان اندوخته ای داریم کمک کنم تا فشار کمتری را دولت متحمل شود. همسرم به خارج از کشور رفت و مورد معالجه قرار گرفت خدارا شکر خوب شد دوباره باهم به آبادان برگشتیم. 

یک خاطره جالب دیگری نیز همیشه در ذهنم باقی مانده است و چون عید است آن را بازگو می کنم .

علیرضا  همیشه خندان شاد و سرحال به منزل می آمد. خودش می گفت خستگی را می گذارم پشت در خانه و وارد می شوم  اول اسفند علیرضا آمد ولی این بار با همیشه فرق داشت بسیار با اخم و ناراحتی وارد شد پرسیدم چی شده علیرضا؟ چرا اوقات تلخ؟ گفت:نمی دانم اینها چی در مورد ما فکرکردند؟ چرا؟ چی شده؟ برای ما عیدی فرستادند.

من گفتم وای... چه خوب ... می رویم مسافرت.

گفت: همین می گویند خانمها احساسی هستند، مگر ما برای پول کار می کنیم؟ حقوقی که به ما می دهند بتوانیم به همان اندازه کار کنیم خوب است مدیون نشویم. ( حقوق 2 هزار صد تومان) بود خلاصه کاری کرد که نه فقط خودش بلکه همه بچه های سپاه گفتند ما نیازی به عیدی نداریم و وجه عیدی را برای دولت پس فرستادند.

خوابی را  که دیده بود برایم نقل کرد و گفت: خواب دیدم امام خمینی (ره) آمده بود. دفتر بزرگی کنارشان بود احمد آقا طرف چپ و سید آقا مصطفی سمت راست امام نشسته بودند. امام(ره) می گوید:اسم پسرم والا را هم در دفتر بنویسید. پیش خودم گفتم دارم شهید می شوم کارهایم را انجام بدهم.

از اهواز به من تلفن کرد و به من گفت: وسائلم را جمع کن می خواهیم برویم، اهواز کارمن اهواز افتاده است.

شناسنامه اش را باطل کرد

قبل از آخرین باری که  به جبهه برود آن شب به من گفت: شناسنامه ام را  بیاور.

وقتی آوردم  در صفحه اول شناسنامه اش  نوشت شناسنامه باطل شد. مطمئن بود رفتنی است و به شهادت می رسد. صبح بلند شد مقداری با دخترمان که یک سال و سه ماه داشت بازی کرد و خداحافظی کرد و رفت.

دوشنبه ها و پنچشنبه ها را عادت روزه گرفتن داشتیم. همسرم روزه بود.  وی را از شوش به بستان فرا می خوانند، فرمانده حالش خوب نیست و علیرضا فرمانده عملیات می شود.

تک می کند و آنجا را می گیرند. روزه بود. زمانی که وقت نهار می شود به رزمندها می گوید نهار بخورید من نماز می خوانم. نماز ظهر را می خواند که با تک عراقی ها دو تن از رزمندگان تیر می خورند و به شهادت می رسند. علیرضا و دوستانش می روند جلوی پاتک عراقیها را بگیرند، در همین حین گلوله توپ به کمر و شکمش همسرم اصابت می کند و به شهادت می رسد.

من همسرم را خودم کفن کردم با این که فرزند دومم را باردار بودم همسر مهربان و یارو یاور زندگی ام را آماده و مهیای آن دنیا کردم.