به گزارش خبرنگار دفاع پرس از مازندران، جمعه آخر سال است و زائران راهیان نور مازندران در شلمچه با پای پیاده در خاکی قدم گذاشتند که وجب به وجبش به قطرات خون شهدا آغشته است.
وقتی خاک، خاک مقتل شهدا باشد دل هر زائری را به ماندن میخواند و زائران راهیان نور مازندرانی در آخرین جمعه سال با تربتی که بوی چادر خاکی حضرت زهرا(س) می دهد بر خاک شلمچه بوسه زدند و مقتل شهدای یاران امام شهدا را با اشک چشمانشان غبارروبی و عطر افشانی کردند.
اگر کلمه ای یا واژه ای یافت شود که هر زائری غروب معروف و دلگیر شلمچه را به تصویر کشد آن هم کربلا است.
کربلایی که شهدا برای رسیدن به آن سر از پا نمی شناختند و برای جان بازی در رکاب امام شهدا از هم سبقت می گرفتند.
نسیمی که از پرچم گنبد ارباب بی کفن به سمت شلمچه می وزد همان بهاری است که عالم منتظر آن است . نجوای زمین و آسمان از چشم های به راه زائران و پاهای سرگردان صحرا اینگونه به گوش میرسد که « آیا وقت آن نرسیده مسیحای موعود سررسد؟ و یحی الارض و بعد موتها ...»
غروب شلمچه را نیز باید در غربت جانسوز سیدالشهدا(ع) دانست. غروبی که سرخی اش به رنگ خون شهداست همچون پرچم خون رنگ گنبد سالار شهیدان که قرن هاست فریاد «این المنتقم» را به گوش عالم می رساند.
زائران راهیان نور مازندرانی در آخرین جمعه سال در غروب شلمچه که خورشیدی است برسرنیزه با نوای« لبیک یا حسین(ع)» با تجدید عهد تاریخی با امام زمان خویش و آرمان های شهدا پیمانی دوباره بستند و از خدا خواستند که امسال سال ظهور باشد.
انتهای پیام/
