گزارش دفاع پرس از استان مرکزی، هجدهم اردیبهشت ماه 96، سالروز عروج ملکوتی 34 کبوتر سبکبال عاشقی است که در سال های هشت سال جنگ تحمیلی در راه مبارزه با لشکر کفر، افلاکی شدن را مسیر آخر و بهشت را منزلگاه خویش برگزیدند و رفتند که تا ابد ماندنی و جاودان شوند.
شهیدان «محمد حسین ابراهیمی»، «علی ابوالحسنی»، «قاسم اکبری»، «ابوالفضل ایبک آبادی»، «غلامرضا پاک‌بین»، «محمد حسن حاجی آبادی»، «محمد حسنی»، «احمد خانمحمدی»، «محمد مهذی خمسه‌ای»، «داود داوری»، «محمد رحیمی»، «قدرت‌الله روشن زاده»، «محمدرضا زاهدی»، «مهرعلی ساجدی»، «اسدله سبزی»، «حسین سراجی»، «غلامحسین سلیمانی»، «علی شاهوردی»، «محمد مهدی شهبازی»، «حجت الله صالحی»، «نبی‌الله صحرایی»، «جعفر صفایی»، «حسین ظفربخش»، «مرتضی عطیفه»، «عبدالرزاق فرجاد»، «حسین کلهر»، «علیرضا محمودی»، «داود مسلمی سوارآبادی»، «غلامعباس مطفری»، «ولهان منصوری»، «سید امین میر شمس اللهی» ،«شمس الله نصیری» ،«غلامحسین یاوری» و «ابوالقاسم آقامحمدی» هستند که همگی‌شان در این روز با دنیای خاکی خداحافظی کرده و به سمت جاودانگی پرکشیدند و امروز سالگرد عروجشان است.
شهید «ابوالقاسم آقامحمدی» سیزدهم دی ماه سال 1338 در اراک دیده به جهان گشود.
وی در سال 1361 در عملیات «بیت المقدس» در میدان مبارزه خونین شهر با متجاوزان عراقی به شهادت رسید و هم اکنون نیز پیکر پاکش در شهرستان «میلاجرد» آرمیده است.
فرازی از وصیتنامه شهید اقا محمدی:
بسم اله الرحمن الرحیم
بنام خداوند کریم و مهربان و بنام آنکه همه عیوبم را در انظار دیگران پنهان داشته و مرا رسوا نکرد، بنام آنکه تمام هستی‌ام از اوست.
و با سلام و درود بر امام امت ناجی مستضعفین، عصاره حسینی خمینی عزیز، در هم کوبنده بت ایران. وبا سلام و درود بر ملت شهید پرور و سلحشور ایران. در این لحظه که قلم به دست گرفته و نامه‌ای به عنوان وصیت می‌خواهم بنویسم، اگر به کرم و مهر خداوند یقین نداشتم که مرا ببخشد و مرا در ردیف توبه کنندگان قرار نمی‌داد با این که با بار سنگین از گناهم به سوی او می‌روم در حالی که خدا فرموده که توبه کنندگان را می پذیرم، امید است که مرا خدا جزء پذیرفته کنندگان قرار دهد ان شاءالله.
اما پیام من بر منافقین ضد خدا و اسلام این است که ای از خدا بی‌خبران، کمی فکر کنید تا زمانی که فرصت دارید توبه کنید و گرنه قسم به خون سرخ برادرانم که به ناحق ریخته‌اید تا انتقام آنان نگرفته از پا نایستیم، قسم به زمین کربلای سوسنگرد تا جان در بدن دارم اسلحه برادرم که در راه نجات مستضعفین و خاک عزیز میهن‌مان ریخته شده به زمین نمی گذارم، اگر اسلحه من به زمین افتاد برادر دیگرم بر خواهد داشت و راه خمینی که راه الله باشد ادامه می‌دهد.
اکنون که این نامه را می نوشتم به هیچ عنوان اطمینان ندارم که شهید می‌شوم ولی گفته پیامبر اکرم است که هر مومن باید یک وصیتنامه همیشه همراه داشته باشد.
مسلم است که در اسلام روزی نیست ((لا اکراه فی الدین )) این ملت من است که شهادت را افتخار می‌داند.
ما زنده برآنیم که آرام نگیریم موجیم که آسودگی ما عدم ماست
حسین حسین شعار ماست شهادت افتخار ماست
درست است که زندگی شیرین است، ولی زندگی شیرین و جاوید در آن جهان است...
انتهای پیام/
