گروه فرهنگ و هنر
دفاع پرس ـ حامد افروغ؛ «جوانان عزیز! آینده برای شماست؛ شمایید که باید این تاریخ را با عزتش نگه
دارید/ خرمشهرها در پیش است؛ نه در میدان جنگ نظامی، در میدانی که از جنگ
نظامی سخت‌تر است؛ البته ویرانی‌های جنگ نظامی را ندارد، بالعکس آبادانی به
دنبال دارد اما سختی‌اش بیشتر است.» این سخنان رهبرانقلاب در جمع نظامیانی است که پسوند پاسداری را در پسِ نام خود به دنبال دارند که تلنگری عمیق بر افکار کسانی می‌زند که حفظ انقلاب و زدودن پیرایه‌ها از مبانی و نیات اولیه آن، دغدغه‌شان است.
هر چند هشدار رهبرانقلاب در سال‌ها پیش، مبنی بر تهاجم فرهنگی با استقبال سرد و گاهی نیز نکوهش برخی روبرو شد، اما امروز پس از گذشت زمان و تجلی آن هشدار، در رفتار و جهت‌گیری‌های مردم و مسئولان، انقلابیون دلسوز را بر آن داشت تا در عرصه فرهنگی گام‌های بلندتر، عمیق‌تر و حساب شده‌تری بردارند؛ از این رو جبهه فرهنگی انقلاب تقویت و هوشیار شد.
در یک نگاه ساده و این همانی‌سازی کلام رهبری و واقعه اشغال خرمشهر، آنچه به ذهن متبادر می‌شود این است که بخشی‌هایی از داشته‌ها و ثروت‌های فرهنگی کشور به اشغال دشمن درآمده و باید آزاد شوند.
فرهنگ را شاید بتوان همه شمول‌ترین واژه در زبان بشر دانست که همه زیر و زِبَر زندگی را در بر می‌گیرد. اقتصاد، سیاست و اجتماع همگی حوزه‌های اثرگذاری و برنامه‌ریزی فرهنگ هستند که اگر بدون فرهنگ مربوطه و بر اساس مبانی کلان (مانند دین) اداره نشوند، می‌توانند جامعه بشری را به قهقرا ببرند. اقتصاد بدون فرهنگ اسیر رباخواری، ویژه‌خواری، دزدی، زورگیری‌های کوچک و بزرگ، کم فروشی و امثالهم می‌شود؛ اجتماع بدون فرهنگ اسیر بی‌بندوباری، خودخواهی، بی‌اعتنایی به ضعفا، دور شدن دل‌ها از یکدیگر و معضلاتی از این دست می‌شود. سیاست هم بدون فرهنگ می‌شود آنچه از اول به آن اطلاق کرده‌اند: «پدر و مادر ندارد!»
در جامعه اسلامی اقشاری هستند که به صورت طبیعی مردم از آنها پیروی می‌کنند که در صدرشان حاکمان و علما و پس از ایشان، اندیشمندان، بازاریان و سایرین هستند. لذاست که اسلام با هشدار دادن به همه این اقشار، نسبت به رعایت اصول (همان فرهنگ امروزی) کاری‌شان تذکر می‌دهد. حاکمان را ملزم به صداقت، توجه به محرومان، پیاده‌سازی عدالت اجتماعی و تامین امنیت ملزم ساخته و علما و دانشمندان را به پیراستن جامعه از کفر و نفاق و تفرقه و انواع خرافه دستور می‌دهد.
با نگاهی اجمالی به آنچه در جامعه ما رخ می‌دهد، در می‌یابیم که در حوزه‌های مذکور دشمن توانسته است ما را به محاصره خود درآورده و از همه رده‌های جامعه، اسیر و کشته و جانباز بگیرد. محاصره کشور توسط شبکه‌های مختلف ماهواره‌ای، کانال‌های مجازی و حتی کتاب‌های التقاطی، امروز میزان تاثیرگذاری خود را در میزان طلاق، فساد جنسی، فساد سیاسی، اختلاس‌ها و درگیری‌های مختلف اجتماعی به رخ منکران تهاجم فرهنگی می‌کشد.
معضلاتی که از زیر پوست شهر بیرون زده و به امری عادی در امور مختلف تبدیل شده‌اند و تنها چشم‌های بیدار و ضمیرهای بصیر، می‌توانند خطر را درک کرده و هشدار دهند. هشداری که عزم جزم همه افراد جامعه، از پدر و مادر و فرزندان گرفته تا مسئولان و متصدیان کشور را می طلبد.
آری؛ خرمشهرهای اشغالی را در حوزه فرهنگ باید پس گرفت و در این مسیر منتظر اقدام بودجه محورانه کسی هم نبود. همانطور که قرآن کریم به مومنین می فرماید: «قو انفسکم و اهلیکم»، یعنی خود و خانواده تان را مراقبت کنید.
انقلاب اسلامی ایران، بزرگترین گام ملت برای اصلاح ساختار سیاسی جامعه بود اما اگر این ساختار جدید به انقلاب فرهنگی در دل‌ها و رفتار ما مبدل نشود، با انواع و اقسام بیماری‌ها و معضلات باید دست و پنجه نرم کند و معلوم نیست از این رهگذر جان سالم به در برد.
