یکی از این روش‌ها استفاده از خودروهای بمب گذاری شده و انتحاری است؛ در این روش با جاسازی بمب و مواد منفجره در داخل خودروها که می‌تواند یک خودروی شاسی بلند یا یک کامیون یا حتی نفربرهای زرهی باشد و با استقرار این گونه وسایل نقلیه در گوشه و کنار معابر یا با به حرکت در آوردن آنها به سمت هدفی خاص، سعی می‌کنند تلفات زیادی را به طرف مقابل‌شان وارد کنند.
تکفیری‌ها در سوریه و عراق معمولا پیش از انجام موج اصلی حمله، یک یا چند خودروی بمب گذاری شده به سمت مواضع ارتش می‌فرستند و با ایجاد انفجارهای مهیب و خسارت و تلفات، آنها را وحشت زده و نامنظم می‌کنند و پس از آن موج اصلی حمله صورت می‌گیرد، البته به کارگیری این نوع خودروها فقط برای ضربه زدن به مواضع ارتش مورد استفاده قرار نمی‌گیرد بلکه در عملیات‌های کور تروریستی نیز استفاده می‌شود.
از سوی دیگر نمونه‌های شاخصی که توسط داعش مورد استفاده قرار می‌گیرد، کامیون‌های معدن به عنوان یک خودروی بمب گذاری شده عظیم است.
1- در مناطق شهری بعضا دید کافی به اطراف و خیابان‌های دیگر وجود ندارد در نتیجه برای نیروهای مدافع در برابر خودروی انتحاری یک غافلگیری ایجاد می‌شود که در مناطق باز با ایجاد پست‌های دیده بانی امکان رفع این مشکل وجود دارد.
2- خودروهای انتحاری از نوع وانت و شاسی بلند از تحرک و سرعت بالایی برخوردارند، در نتیجه هدفگیری آنها دشوارتر بوده و بعضا با خطا نیز همراه است. خطا در اصابت به هدف مسئله‌ای است که برای مقابله با انتحاری قابل پذیرش نیست چرا که ممکن است امکان و فرصت شلیک مجدد فراهم نشود.
3- خودروهای انتحاری معمولا دارای سطوح حفاظتی متفاوتی
هستند، برخی نیز که از شاسی تانک‌ها استفاده می‌کنند سطح حفاظتی قابل توجهی دارند که
صرفا با گلوله مستقیم تانک خودی یا موشک‌های ضد تانک قابل انهدام هستند.
4- برخی از خودروهای انتحاری حاوی چندین تُن مواد منفجره هستند که انفجار عظیم و نیرومندی ایجاد می‌کنند، از این جهت مقابله با این دست انتحاری‌ها می‌بایست در بیشترین مسافت ممکن انجام شود که توسط سلاح‌های مختلف قابل انجام نیست و سلاح‌های خاصی همچون موشک‌های هدایت شونده ضد تانک می‌طلبد.
بر این اساس در حال حاضر سلاحی که به صورت گسترده علیه خودروهای بمب گذاری شده انتحاری داعش خصوصا در عراق مورد استفاده قرار می‌گیرد، موشک‌های ضد تانک نظیر کورنت روسی هستند. البته گزینه مطلوب برای مقابله با خودروهای انتحاری موشک‌های ضد زره با قابلیت شلیک کن - فراموش کن و بدون نیاز به استقرار همچون موشک جاولین، اسپایک یا HJ-12 چین است.
این موشک‌ها علاوه بر اینکه همچون کورنت نیازی به استقرار در نقطه مشخصی ندارند، به صورت تصادفی و بدون نیاز به اتلاف وقت جهت استقرار امکان به کارگیری دارند. در ضمن مسئله خطای انسانی در هدفگیری آنها به جهت مکانیزم هدایتی مطرح نیست در نتیجه هدف را با بالاترین ضریب موفقیت مورد اصابت قرار می‌دهند.
اما مشکل این دست موشک‌ها در قیمت بالای آنها است. لذا گزینه مناسب مابین امثال کورنت و جاولین، موشک‌های دوش پرتابی همچون «دراگون» است که هزینه به کارگیری کمتری دارند و ضمن اینکه همچون کورنت نقطه استقرار مشخصی ندارند، به صورت دوش پرتاب قابل استفاده هستند.
انتهای پیام/231
