یادداشت/محمدحسن جعفری

راوی ما آلبومِ عکسِ بابا

برای نسل ما که جنگ را درک نکرده‌ایم. جنگ یعنی آلبوم عکس خاطرات بابا که گاه و بی‌گاه، بی اجازه به عکس‌هایش نگاه می‌کنیم. یا جنگ یعنی قاب عکس عمو و دایی روی دیوار که مادر هفته‌ای دو بار آن را گردگیری می‌کند و می‌گوید: او که شهید شد، تو هنوز به دنیا نیامده بودی. بعدها که به دنیا آمدی پدربزرگ گفت اسمت را هم نام عمویت بگذاریم.
کد خبر: ۲۴۰۵۵۰
تاریخ انتشار: ۰۳ خرداد ۱۳۹۶ - ۰۶:۳۰ - 24May 2017
راوی ما آلبومِ عکسِ بابا
گروه حماسه و جهاد دفاع پرس- محمد حسن جعفری: جنگ که تمام شد، آن‌هایی که درگیر جنگ بودند به خانه‌هایشان برگشتند. تعدادی به نوشتن و گفتن خاطراتشان مشغول شدند و بسیاری نیز برای همیشه سکوت در پیش گرفتند.
 
برای نسل ما که جنگ را درک نکرده‌ایم. جنگ یعنی آلبوم عکس خاطرات بابا که گاه و بی‌گاه، بی اجازه به عکس‌هایش نگاه می‌کنیم. یا جنگ یعنی قاب عکس عمو و دایی روی دیوار که مادر هفته‌ای دو بار آن را گردگیری می‌کند و می‌گوید: او که شهید شد، تو هنوز به دنیا نیامده بودی. بعدها که به دنیا آمدی پدربزرگ گفت اسمت را همنام عمویت بگذاریم.
 
تمام شنیده‌ها و دیده‌های ما از جنگ این‌ها بود.
 
گاهی در گوشه و کنار شهرها در مراسمات و یادواره‌ها، تعدادی خاطراتشان را برای ما جوان‌ها بیان می‌کنند و تعدادی ساده از کنارش می‌گذرند. و عده‌ای در سکوت خودشان با عکس‌ها و خاطراتشان زندگی می‌کنند و عده‌ای هم هستند که هر چه التماسشان بکنی که از آن روزها و خاطرات و شیرینی‌ها و تلخی‌ها برای تو بگویند، نمی‌گویند. این داستان ما نسل سومی‌ها و چهارمی‌های انقلاب از جنگ است.
 
امروز، سالروز آزادسازی خرمشهر است. خرمشهری که با حضور مردان و جوانان سرزمینمان به آغوش وطن بازگشت. این چنین مناسبت‌هایی و هفته دفاع مقدس و راهیان نور جنوب، غرب و شمالغرب ظرفیت بزرگی برای آشنایی جوانان و مردم با مفاهیم جبهه و جنگ است. یکی از مسائل مهمی که در راهیان نور مورد توجه قرار می‌گیرد و در مناسبت‌های دفاع مقدسی نیز باید مورد توجه باشد، روایتگری است. البته این امر باید در طول سال و در سراسر کشور و در مناسبت‌های مختلف و گاه و بی گاه استمرار داشته باشد.
 
تاکنون اقدامات خوبی برای تربیت راویان در سراسر کشور انجام شده است اما نهضت روایتگری و یا خاطره گویی آن گونه که شایسته است انجام نشده است. این نهضت باید در خانه، مدرسه، مسجد، هیات، دانشگاه، محل کار و... انجام شود. این کار نیاز به زمان و مقدمات زیادی ندارد، تنها کافی است چند نفر دور هم جمع شوند و آن رزمنده دفاع مقدس که می‌تواند نقش پدر، همشهری، معلم، استاد دانشگاه، همکار و... داشته باشد، به بیان خاطرات خود از روزهای حماسه و خون بپردازد.
 
آنچه که امروز نیاز است، این است که رزمندگان خاطرات خودشان را بیان کنند. خاطرات جبهه و جنگ خاطرات شخصی نیستند بلکه تاریخ شفاهی یک ملت و یک کشور است که باید از زوایای مختلف خوانده و بررسی شود. آن چیزی که در گام بعد باید انجام شود، روایتگری است.
 
در کشور نهادهای مختلفی که در ارتباط با راهیان نور هستند، کار تربیت راویان را انجام می‌دهند که می‌توانند کلاس‌های روایتگری برای رزمندگان برگزار کنند. روایتگری جذاب در محافل مختلف، نقش موثری در جذب جوانان و مخاطبان دارد.
 
اگر بتوان همین زندگی ساده‌ی بسیجی‌ها و رزمندگان از همان روزی که از خانه‌ی خود بدرقه شدند تا حضور در پادگان، لشکر و شب عملیات روایت کرد، فرهنگ جبهه برای مردم و جوانان زنده خواهد شد. و امروز نیازمند نهضت خاطره‌گویی هستیم.
 
انتهای پیام/211
نظر شما
پربیننده ها