امام خمینی «قاطع و صریح» حاضر در صحنه‌ها
رهبر انقلاب درباره امام خمینی(ره) فرموده‌اند: در تمام قضایایی که برای این ملت سرنوشت‌ساز بود و برای این ملت مسأله بود و رهبری امام را لازم داشت، امام حاضر و ناظر بود.
به گزارش گروه سایر رسانه های
دفاع پرس، در آستانه بیست و هشتمین سالگرد رحلت حضرت امام خمینی(ره) به بازخوانی بخشی از سیره عملی آن پیر سفر کرده پرداخته‌ایم. در این بازخوانی گزیده‌ای از خاطرات رهبر معظم انقلاب اسلامی درباره حضرت امام- که از متن بیانات معظم‌له استخراج شده است- منتشر می‌شود.
این خاطرات که مقاطع مختلف حیات طیبه امام خمینی را در بر می‌گیرد، حاوی نکاتی آموزنده از سیره مکتبی، انقلابی و اخلاقی امام راحل است که بازخوانی و توجه به آن از شرایط لازم برای سناخت و تداوم راه امام خمینی( ره) است.
امام، قاطع و صریح
در مقابل دنیا ما نباید دچار رودربایستی بشویم؛ این یک واقعیت است که ما بسیاری از چیزهایی که جزو عرف فرهنگ سیاسی دنیاست نمی‌توانیم قبول کنیم با فرهنگ ما، با ایدئولوژی ما، با فکر ما نمی‌سازد؛ نمی‌توانیم قبول کنیم؛ این را صریح به دنیا بگوئیم. با زبان دیپلماسی اگر با ساستمداران جهانی حرف می‌زنیم جوری نباشد که حقایق و اصول مکتب فراموش بشود ما به دنیا بگوییم که ما آن آزادی و بی‌بندوباری‌ای را که دنیا امروز برای زن و مرد قبول کرده است قبول نمی‌کنیم، خجالت نکشیم. ما به دنیا بگوییم که شیوه‌ی حکومت کردن و شیوه‌ی اقتصاد را – که چه در شرق و چه در غرب هر کدام به نحوی رایج است – قبول ندرایم، شرممان نیاید – و متاسفانه بعضی از رجال سیاستمدار ما این اصل را در نظر نمی‌گیرند؛ گویا که از مردم دنیا و چهره‌های دنیا خجالت می‌کشند – همچنانی که امام این امت خجالت نکشید، صاف و صریح حرفش را زد آن روزی در این مملکت گفت ما سلطنت نمی‌خواهیم که هیچکس از این سیاستمداران پرمدعای امروز به خود جرات نمی‌داد حتی فکرش را بکند. صریح و قاطع حرفش را گفت؛ ما هم صریح و قاطع حرفمان را بزنیم. ما معتقدیم به اسلام، ما معتقدیم حکومت اسلامی، ما هر حکومتی و هر اندیشه‌ای که توحید را و اسلام را و خدا را قبول ندارد، کفر می‌دانیم و کافر می‌دانیم؛ این را بگوییم به مردم – به مردم عالم – شرممان نیاید. این نوعی وجاهت‌طلبی است که انسان سعی کند در دنیا به عنوان یک چهره‌ی بانزاکت سیاسی معروف بشود و می‌بینید امام یکی از اسرار قدرت و توان الهی‌اش این است که این ملاحظات را هرگز نکرده. سیاستمدار برجسته‌ای دنیا اول قدرتمند عالم، یعنی رئیس جمهور آمریکا برمی‌دارد نامه‌ی خصوصی می‌فرستد، امام می‌دهد نامه را در رادیو می‌خوانند. این خلاف عرف و نزاکت بین‌المللی است، اما این کار ار می‌کند. ما با آمریکا نمی‌توانیم بسازیم، ما با روسیه هم نمی‌توانیم بسازیم. ما با این قدرتهای بزرگ نمی‌توانیم بسازیم، با قدرتهای کوچک کاری نداریم. اگر قدرتهای کوچک هم بخواهند به ما تعریض کنند با آنها هم سر سازش نداریم، این را انسان صریح در دنیا بگوید؛مرگ یکبار، شیون یکبار. لذا می‌بینید در اظهارات مقامات مقید و پایبند به اصول و روشهای امام این شیوه وجود دارد که قاطع و صریح اعلام می‌کنند که ما در مقابل شرق و غرب ایستاده‌ایم.( سخنرانی با عنوان مفاهیم اسلامی 1359.4.27)
امام حاضر در صحنه
خدا و رهبری اسلامی در هر مسأله‌ای و پدیده‌ای از پدیده‌های مردم، حاضر و ناظر است؛ معنای رهبری این است. حالا رهبری پیغمبر البته به هدایت الهی است... اگر قرار است که یک جامعه‌ای داریم، یک امتی داریم که این امت در رأسش یک امامی هست، این امام بایستی همه‌ی مشکلات مردم را آن جایی که به او ارجاع می‌شود و او باید حل کند، باید حل کند، همه جا حاضر باشد ببینید در همین دوران مبارزه هم همین‌جور بود؛ امام در هر جایی که یک مسأله‌ای پیش می‌آمد حضور داشت، هیچ جا نبود که انسان را دچار سردرگمی بکند. مثلا قضیه‌ی سینما رکس آبادن پیش آمده، حالا همه سردرگم‌اند که قضیه چیست؟ چه موضعی باید گرفت؟ چه کار باید کرد؛ آیا دولت این کار را کرده؟ آیا – نمی‌دانم – عراقیها کردند؟ خرابکارها کردند؟ ناگهان زودتر از همه اعلامیه‌ی امام می‌آمد. هنوز دیگرانی که در ایران بودند، حتی مبارزین اعلامیه نداده، اعلامیه‌ی امام در دست مردم بود اتفاقا همین مثالی که زدم، فراموش نمی‌کنم ما جیرفت بودیم آن وقت، تبعید بودیم در جیرفت در این جریان سینما رکس. بنده بودم، آقای مرحوم ربانی شیرازی رحمةالله‌علیه ایشان بودند، آقای ربانی املشی بودند، عده‌ای بودند از دوستان [خبر] قضیه‌ی سینما رکس به ما رسید. ما نشستیم با هم مشورت کردیم گفتیم بیاییم ما یک اعلامیه درست کنیم؛ البته اعلامیه‌ی مخفی، یعنی شبنامه نه به امضا؛- به نظرم اینجوری می‌رسد – که اعلامیه را منتشر کنیم و با یک امضای – مثلا – کلی بفرستیم قم و اینها چاپ بشود که مردم در جریان قرار بگیرند. نشستیم و اعلامیه‌ای با نظر همدیگر تهیه کردیم و فراهم کردیم و بعد مثلا گفتند این جایش اشکال دارد، آن جایش را درست کردیم و آن جایش عیب دارد، آن جایش مثلا عیبش را برطرف کردیم، یکی دو روز طول کشید تا آمدیم اعلامیه را بدهیم تایپ کنند؛ پلی‌کپی کنند؛ اعلامیه‌ی‌امام رسید دستمان. به کجا؟ به جیرفت. یعنی مثلا چهار روز، پنج روز از حادثه نگذشته امام حاضر بود، در جیرفت حاضر بود. در تمام دوران مبارزه این مسأله وجود داشت. در همه جا، واقعا! این یک حقیقت شگفت‌آوری است، در همه جا حاضر بود. بعد از انقلاب هم همین‌جور بود. بعد از انقلاب تمام قضایایی که برای این ملت سرنوشت‌ساز بود و برای این ملت مسأله بود و رهبری امام را لازم داشت، امام حاضر و ناظر بود. ( جلسات تفسیر سوره‌ی مجادله 1361.2.17)
