به گزارش دفاع پرس از مازندران، سردار
شهید «کریم رجب‌پور بیشه» فرزند علی‌اصغر در تاریخ 20 خرداد سال 1342 در شهرستان
بابل به دنیا آمد و در تاریخ 23 دی ماه سال 1365 در عملیات کربلای 5 به شهادت
رسید.وصیتنامه شهید کریم رجب‌پور:
بسم الله الرحمن الرحیم
مومنان باید در راه خدا با آنان که حیوه مادی دنیا
را بر آخرت برگزیدند جهاد کنند و هر کسی در جهاد به راه خدا کشته شد یا فاتح گردید
زود باشید که او را (در بهشت ابدی اجری عظیم دهیم.)
حمد و سپاس فراوان و بی‌پایان رب العالمین را سزاست
که اوست بدون آنکه پیش از او اولی باشد آخر است بدون اینکه پس از او آخری باشد خدائی
که دیده های بندگان از دیدنش فرو مانده و اندیشه های توصیف کنندگان از وصفش عاجز شده
درود و سلام بی پایان بر جمیع رسولان او خصوصاً به روان پاک حضرت خاتم الانبیاء (ص) که تنهایی قیام کرد و تا آخرین ساعات زندگی با کفار ظلم‌پیشه
به جنگ برخاست و از کمی عده ننالید و سلام جاویدان بر ائمه مسلمین این راه گشایان پیکارگر
علیه ستمکاران مستضعفان نما و جباران غاصب حقوق الله و حقوق‌الناس و کج فهمان داغ بر
پیشانی.
درود بی‌پایان بر علی بن ابی طالب (ع) که با دژخیمان
به صورت مسلمان و مؤمن نماهای بدتر از کفار جنگید و از هیچ قدرتی نهراسید و سلام بر
حسین بن علی (ع) که با یاران محدود خویش برای برچیدن بساط ظلم غاصبان خلافت بپاخاست
و راه و رسم مردانه زیستن را به جوامع بشری آموخت.
خدایا چه سخت است وقت وداع، وقت رفتن و برنگشتن شاید
فرصت پیدا نشود که در آینده توانسته باشم جمله‌ای در قالب وصیتنامه نوشته و بعد از
خودم به جای بگذارم ولی فرصت را غنیمت شمرده و به هرحال حرف آخرم را روی کاغذ می‌آورم.
الان نیمه‌های شب است درست اینکه همه در حال استراحت
و باز هم عملیاتی در پیش است و امیدوارم که این دیگر نوشته‌ام در باب وصیتنامه باشد.
خدایا هر چه فکر می‌کنم در این دنیای فانی در نزد
تو بنده‌ای شایسته نبودم. بنده‌ای خالص نبودم، به ندای رها شده از بندها نبودم، آری
چشم داشتم ولی کور بود. دست داشتم ولی برای سعادت شکسته بود، پا داشتم ولی برای نجات
محرومان و مظلومان قدم نگرفته بود در این دنیای لجن و بی‌ارزش و فانی هدفم را فکر می‌کنم خوب پیدا کردم ولی کم پیروی از آن کردم، خودم را شناختم ولی یاریش نکردم، رهبرم ندا
داد ولی به فکر دنیا بودم و فرمانروا را اطاعت نکردم.
دشمن را فهمیدم چه کسی است ولی همت و قاطعیت به
خرج ندادم و با او به جهاد برنخاسته‌ام، خدایا بنده‌ای گناهکار در این ظلمت شب آمدم
با دلی گریان و نالان و با دلی گرفته و شکسته در غم یاوران، متفکرانه تو را صدا می‌زنم
که جز تو هیچ فریادرسی ندارم. فریاد می‌زنم خدایا خیلی گناه کرد،م خدایا به قسم طلب کردم،
خدایا از دینم پیروی نکردم خدایا من به امیدی آمده‌ام به جبهه.
خدایا از هر طرف دنیا به من حمله‌ور شد ولی من تو
را فقط دارم. خدایا دلم گرفته، دیدگانم گریان است از مشکلات زینب، خدایا این چه زینبی
است که این همه مصیبت دیده در غم برادر و فرزندان، خدایا چه سخت است وقت وداع و چه
با ارزش است وقت وداع، خدایا هر وقتی که از جبهه به پشت جبهه بر می‌گردم دیدگانم به
فرزند و مادران شهدا خصوصاً در سر مزار عزیزانشان می‌افتد خیلی خجالت می‌کشم و ناراحت
می‌شوم. خدایا درست است بنده خوب درگاهت نبودم ولی ای قادر متعال بیشتر از این مرا
خجالت زده و شرمنده نکن، خدایا من تسلیم اراده و خواست تو هستم من مخلوق تو به سوی تو
باز می‌گردم من نیازمند به توام، کلی من ناراحت هستم یا الله یا الله یا الله.
خدایا به توحید و یگانگی و به آن عظمت کبریایی‌ات
که شریکی نداری و به محمد (ص) بنده و فرستاده‌ات و به آئین حق (اسلام) که از سوی خودت
برای جهانیان و به بهشت و دوزخ که حق است و برای اجر نیکوکاران و عذاب بدکاران مهیا
کرده‌ای و به حق روز جزاء که در چنین روزی همه انسانها را زنده خواهی کرد، قسمت می‌دهم ای خدا، اول مرا ببخش و بعد بمیران با شهادت در راهت و برای دینت.
ای خدائی که مقامت بلند، نیرویت بالاتر از هر نیرو،
تو که از مخلوقات خویش مستغنی هستی و در کبریا و عظمت فراگیر به آنچه بخوانی توانا
رحمتت به بندگانت نزدیک و برای آنچه آفریدی احاطه داری و هر کسی که از در توبه درآید
پذیرایی و برای آنچه را که اراده کنی توانائی آنچه را که بخواهی درک توانی کرد، کسی
را که شکرگزار تو باشد شکرگزاری یاد کنند را یادآوری، من نیاز به تو دارم و از تو مدد
می‌طلبم که ناتوانم، خودم را به تو وا می‌گذارم که بنده‌ای گناهکارم. الهی عاملنا
بفضلک و لا تعاملنا بعدلک ...
خدایا مرا از اهل توحید و ایمان به خود و تصدیق به
پیغمبر و امامانی که طاعتشان را واجب کردی قرار بده، خدایا یاریم ده تا در نابودی و
قطع کامل ید دشمنان تو، دشمنان اسلام و در نتیجه دشمنان خود که مانع رسیدنم به اعلی
می‌شود کوشا باشیم، من گر چه گاهی علیرغم میل باطنیم و برخلاف فطرتم از اطاعت تو سرپیچیده‌ام ولی ای خدا هیچ وقت و هیچ لحظه‌ای غافل از تو نیستم و مرا همیشه از غفلت‌ها بر حذر
دار.
در مکان‌های مقدس انسان‌های شریفی قدم می‌گذارند که
وقتی آنان را نگاه می‌کنی تو گوئی آنها از همه بندها و زنجیرها رها مانده‌اند و اینجا
مکان پرواز و اوج به عرش اعلی شده و چه باصفا است در جمع دوستان بودن. خدایا از ما
قبول بفرما و جزو اعضای خالص قرار بده.
انتهای پیام/
