به گزارش خبرنگار ساجد، شهید «حمیدرضا ملاحسنی» 5 مرداد 1344 در یکی از مناطق جنوب غرب تهران در یک خانواده مذهبی به دنیا آمد. وی با شروع جنگ تحمیلی عزم خود را جزم می‌کند تا به هر نحو ممکن در مناطق جنگی حضور پیدا کند. شهید ملاحسنی در لشکر 27 محمد رسول الله (ص) و گردان عمار خود را آماده عملیات می‌کند. وی در عملیات والفجر 4 در منطقه پنجوین عراق در تاریخ 12 آذر 1362 به شهادت می‌رسد.
وصیت‌نامه شهید «حمیدرضا ملاحسنی»
بسمه تعالی
«من المؤمنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه، فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر و ما بدلوا تبدیلا»
بعضی از آن مومنان بزرگ مردانی هستند که به عهد و پیمانی که با خدا بستند کاملا وفا کردند، بعضی از آن‌ها بر آن عهد ایستادگی کردند و شهید شدند و برخی به انتظار شهادت مقاومت کردند و عهد آن‌ها تغییر نکرد.
چه عارفانه است ناله آخرین را سر دادن، چه عاشقانه است لبیک آخر را گفتن.
با سلام و درود بیکران به محمد و آل محمد (ص) که خط سرخ شهادت را ترسیم نموده تا به انسان‌ها راه به خدا رسیدن را بیاموزد، به ما یاد بدهد که در مقابل دشمنان اسلام و اهل بیت و معصومین چگونه مبارزه کنیم و امروز این سلاله پاک رسول الله، زاده زهرا (س)، خمینی روح الله است که چراغ روشنایی راه ما می‌باشد و این مسئولیت خطیر رهبری را به عهده دارد.
شهادت راحت‌ترین و آسان‌ترین و بهترین راه رسیدن به خداوند می‌باشد. شهادت بالاترین درجه کمال انسان است.
ای افرادی که وصیت‌نامه این حقیر را می‌شنوید، زندگی این دنیا را خانه اصلی خود مپندارید، که زندگی در رفتن است و نه به قصد رسیدن، ما برای خوشی به این دنیا نیامده‌ایم، این قدر به فکر دنیای فانی نباشید که چشم برهم زنید پیر شده‌اید و پای‌تان لب گور است و آن وقت دیگر خیلی دیر شده است و جز این نیست که دنیا فریب و دروغ است و به فقرا و جبهه‌های جنگ و جنگ زدگان کمک کنید. اگر توانستید کتاب‌های آقای دستغیب را بخوانید تا میل‌تان به این دنیا کم شود.
ای حزب الهی‌ها، 16 کلید بهشت شرط خودسازی که فرموده امام عزیز است را خوب عمل کنید. قرآن را زیاد بخوانید، در روز قیامت قرآن درد ما را دوا می‌کند، پشیمانی به درد ما نمی‌خورد و گفته قرآن را تا حد امکان عمل کنید و به دیگران بیاموزید. آیه الکرسی را زیاد بخوانید. شب‌ها با وضو بخوابید، هر شب در مواقع خواب، که مرگ کوتاه مدت است، سوره واقعه را بخوانید. ذکر خدا را فراموش نکنید، دعاها را زیاد بخوانید. ما غیر از دعا و نیایش چیز دیگری نداریم. مسائل نفسانی را که جهاد اکبر است مواظب باشید که سرکش نباشد. برای خدا کار کنید. اختلافات داخلی را کم کنید. مسائل اخلاقی را حتما رعایت کنید. در نماز جماعت و نماز جمعه حتما شرکت کنید. مساجد را خالی نکنید، در هر سنگری که هستید آن را محکم حفاظت کنید.
اگر جسمی ناتوان از من باقی ماند که امید آن کم است آن را در کربلای ایران یعنی بهشت زهرا (س) دفن کنید و اگر جسمی برای شما نیامد، این را بدانید که فاطمه زهرا (س) و امام زمان (عج) بر بالای سر ما می‌آیند و ما تنها نیستیم.
مبادا میدان را خالی کنید تا کسانی که دشمن اسلام هستند بر همه مسلمین تسلط پیدا کنند. سطح آگاهی بچه‌های مسلمان را بالا ببرید و ریشه‌های عقیدتی آن‌ها را محکم کنید تا از اسلام منصرف نشوند. امیدوارم تا آن جا که ممکن است به وصیت‌های برادر کوچک خود عمل کنید. البته اگر نتوانستم به تمام این مسائلی که برای شما گفتم عمل کنم، امیدوارم که شما به آن‌ها عمل کنید و به دیگران تذکر دهید و از این لحاظ شرمنده شما هستم. اگر شهادت نصیب من شد که به آرزوی دیرینه خویش رسیده‌ام و راه امام حسین (ع) که راه مبارزه و خون بود را تداوم داده‌ام و من و تمامی رزمندگان برای رفع تکلیف می‌جنگیم و در این راه از هیچ عاقبتی نمی‌هراسیم. ان‌شاءالله که شما حزب اللهی‌ها هم در این راه شهادت از دنیا بروید، چون مرگ در بستر دردآور است برای جوانان و ان‌شاءالله خداوند گناهان گذشته ما را ببخشد. برادران حزب اللهی! جبهه‌ها را تنها نگذارید و حتما در این دانشگاه اسلامی که کارنامه قبولی‌اش شهادت است شرکت کنید.
من این راه را با علاقه و میل قلبی خویش انتخاب کردم و با آغوش باز به استقبال لقاءالله می‌شتابم و ان‌شاءالله به هدفم می‌رسم و این مرگ در راه خدا یعنی «شهادت» از عسل برایم شیرین‌تر و از آب خنک در روز تابستان گواراتر می‌باشد.
خدایا! کمکم کن تا این جسم ناتوان خویش را در راه تو نثار کنم.
اما سخن با پدر و مادر و برادرانم و خواهرانم!
هر کدام برای من الگوی تقوا و ایمان بودید و احکام اسلامی را برای من یادآوری می‌کردید، زنده ماندن من که نتوانست برای شما و اسلام مفید باشد. شاید شهید شدنم بهتر باشد. من که در این مدت اندک عمرم نتوانستم زحمات شما را جبران کنم، ان‌شاءالله در روز موعود پاداش زحمات شما را خواهم داد. در این مدت عمر کوتاهم خطاهای زیادی از من سر زده است، امیدوارم که هم شما و هم همه کسانی که این وصیت‌نامه را می‌شنوید من را ببخشید و از درگاه خداوند متعال برای من طلب مغفرت و آمرزش نمایید. مقدار پولی که از من باقی ماند به جبهه‌های جنگ بدهید تا شاید آن‌ها باعث جلوگیری از ورود آتش بر من در روز قیامت باشند.
اگر توانستید یک ماه روزه و یک ماه نماز قضا بجا آورید برای من و همچنین هر موقع که بیکار شدید برای من صلوات بفرستید. مراسم شادی و شوق شهادت را کم خرج کنید. گریه نکنید، چون شهید عزاداری نمی‌خواهد، پیرو می‌خواهد.
اگر کسی ادعای طلب کرد و شما او را می‌شناختید طلب او را بپردازید. کسی که شهادت را دوست دارد دنیا و دروس علوم و فیزیک برای او فریبی بیش نیست. در هر جا که هستید در صف نماز جمعه و جماعت و ... همیشه امام را، این قلب تپنده مردم مستضعف دنیا را، این پیر جهان را، این ناخدای کشتی نجات را دعا کنید. تا خدا نگه‌دار او باشد و شما هم او را یاری کنید و همچنین خداوند تمام مسئولین کشور را که در خط امام هستند محفوظ بگرداند. با سلام و درود بر امام زمان (عج) و نایب بر حقش امام خمینی و روحانیت مبارز در سنگرهای مختلف. مرگ بر آمریکا، شوروی، فرانسه، انگلیس، اسرائیل و تمامی دولت‌های ظالم روی کره زمین.
«والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته»
62/2/29
