امیر سهرابی؛ فاتح میمک و گیرنده درفش ارتش از دستان امام خمینی (ره)

 

 
زندگینامه؛ از دافوس تا ارشد مدیریت دولتی در دانشگاه تهران
 
سرتیپ اسماعیل سهرابی فرزند محمدحسن در سوم بهمن 1316، در شهر کرمانشاه به دنیا آمد. وی در خرداد 1339، با اخذ دیپلم ریاضی وارد دانشکده افسری ارتش شد. پس از فارغ‌التحصیلی در مهر 1342، و اخذ مدرک کارشناسی با درجه ستوان‌دومی به دوره مقدماتی اعزام و از سال 1343 به ترتیب تمامی دوره‌های تخصصی افسری مانند دوره نیروی مخصوص و جنگ‌های نامنظم، دفاع غیرنظامی، اطلاعات نظامی، ارتباط افسری، تجسس هدف، تربیت استاد و آموزش‌های نظامی، تفسیر عکس‌های هوایی و آرتپ (آموزش‌های جدید نظامی) را با موفقیت به پایان می‌رساند.
 
از مهر1353  تا شهریور 1354 به دوره یک‌ ساله عالی پیاده در شیراز و از مرداد 1357، دوره دافوس ارتش را در تهران با موفقیت طی کرد. کارشناسی ارشد مدیریت را در آذر 1375 از دانشکده مدیریت دولتی تهران اخذ و در ادامه تحصیلات از سال 1377 دوره دو ساله نظری دکتری روابط سیاسی بین‌الملل را در مرکز آموزش عالی – اسلامی کار، معاونت امور بین‌الملل واحد تهران زیر نظر وزارت فرهنگ و آموزش عالی به پایان رساند.

مراحل خدمتی؛ از فعالیت‌های انقلابی در دوران طاغوت تا آزادسازی پادگان سقز از عناصر ضد انقلاب
 
اسماعیل سهرابی افسری ورزیده و با دانش نظامی و مذهبی، همواره به عنوان فرمانده‌ای مقتدر در مشاغل مختلف خدمتی از دسته، گروهان، ستاد گردان، استادی آموزش چند دوره از دانشجویان سپاهی دانش، استاد چند دوره دانش‌آموزان پایور و استاد نمونه آموزش حین تحصیل دوره‌های مختلف دانشجویان دانشگاه تهران را بر عهده داشته است. پس از دوره عالی (شهریور 1354) در لشکر 28 کردستان به عنوان افسر طرح و سازمان، آموزش و عملیات رکن سوم لشکر و همزمان افسر حفاظت لشکر را تا درجه سرگردی در کارنامه موفق و درخشان‌ خود دارد.

سرگرد اسماعیل سهرابی در سال‌های 54 و 1355، پس از شهادت سرگرد علی محبی؛ دستگیری و زندانی شدن دوستانش سرگرد اصغر گودرزی، سرگرد عبدالرحیم مولانیان و سرگرد اکبر فتورایی(حبس ابد + ده سال) توسط ضداطلاعات و ساواک، تحت بازجویی و به عنوان افسری از افراطیون مذهبی ارتش سابق تحت مراقبت قرار گرفت.
 
وی دوران ستم‌شاهی را با حفظ تعهد دینی و همراهی با افسران مسلمان انقلابی ارتش در یاری نهضت امام خمینی (ره) تا پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران پشت سر گذاشت و در اسفند 1357 به وسیله سرهنگ فروزان از کمیته نظامی ارتش که مسئولیت شناسایی فرماندهان انقلابی برای انتصاب در ارتش اسلامی ایران را در دفتر امام خمینی (ره) به عهده داشت، به حضور امیر سرلشکر ولی الله قرنی، اولین رئیس ستاد ارتش اسلامی ایران معرفی و پس از ابلاغ امریه، از مورخه 19 اسفند 1357 به سرپرستی تیپ 2 سقز لشکر 28 کردستان انتصاب و توفیق یافت به عنوان اولین افسر انقلابی برای نجات پادگان و شهر سقز از دست ضدانقلاب در کردستان شجاعانه فداکاری کند.
 
این افسر ولایت‌مدار از ارتش خمینی بت شکن (ره)، پادگان هنگ ژندارمری سقز را از اشغال ضدانقلاب آزاد و امنیت و آرامش را با سرکوب هزار چریک مسلح دشمن و با بیرون راندن و دستگیری کارکنان جدایی‌طلب در هنگ ژاندارمری و پادگان و شهر سقز حاکم کرد.

 

 
تعدادی از کارکنان بومی پادگان سقز با اکراد جدایی‌طلب دست به تحصن زده و در مسجد جامع شهر سقز با پخش اعلامیه‌ مسئولان و فرماندهان را تهدید و پادگان را دسته‌جمعی ترک کردند. در 10 فروردین 1358، ضدانقلاب کلیه صندوق‌های رأی مردم سقز را سرقت و سپس سوزاند. با تلاش شجاعانه سرگرد اسماعیل سهرابی و کارکنان انقلابی ارتش، یک روز بعد از این واقعه با ایجاد تامین و ممانعت از اقدامات خرابکارانه ضدانقلاب برای محل صندوق‌ها، امنیت را برای رأی‌گیری مجدد مردم فراهم و در 12 فروردین 1358 مسئولان رأی‌گیری جمهوری اسلامی را با سلامت کامل انجام دادند. در ادامه سرگرد اسماعیل سهرابی در 23 فروردین 1358، به قرارگاه غرب منتقل شد.
 
عناصر ضدانقلاب با فریب، سرهنگ دوم محمد فراشاهی فرمانده جدید تیپ سقز را به کمین‌گاه کشانده و به شهادت رسانند. سرگرد اسماعیل سهرابی از اول شهریور 1358 با امریه نزاجا برای دومین بار به فرماندهی تیپ سقز برگزیده شد. وی با بالگرد خود را به پادگان سقز رساند و مصادف با روز عید سعید فطر، فرماندهی تیپ را در شرایط بسیار بحرانی منطقه به عهده گرفت.
 

 

سرگرد اسماعیل سهرابی با استفاده از تاکتیک به کارگیری تانک و پیاده و با پشتیبانی بالگردهای هجومی هوانیروز، موفق شد حلقه محاصره ضدانقلاب را شکسته و ستون نظامی و پیکر شهدای ارتش را با نبردی سخت از میان آتش و خون به داخل پادگان سقز منتقل کند. ستوان حسین ادبیان به دستور وی با تانک‌های تحت امرش به عوارض حساس منطقه که در اشغال دشمن بود هجوم برد و این نقاط مهم را از لوث ضدانقلاب و گروهک‌های چپی پاک‌سازی کرد. تمامی فرماندهان گروهان‌های گردان 139 تیپ خرم‌آباد و یک فرمانده گروهان لشکر 92 زرهی از ستون نظامی و تعدادی از افسران و درجه‌داران تیپ سقز، بعد از چند روز جنگ مردانه و شجاعانه با اکراد جدایی‌طلب، در نبردی خونین به افتخار شهادت نائل آمدند. رزمندگان تیپ سقز عملیات پاک‌سازی و سرکوب را با دستگیری 250 نفر از ضدانقلاب تا ظهر 3 شهریور 1358، ادامه داده و اسرا را به پادگان منتقل کردند.

 

مثله کردن مجروحان ارتشی در بیمارستان سقز
 
سرگرد اسماعیل سهرابی پس از پاک‌سازی منطقه و آزادی گردنه‌ خان، امنیت راه‌ها و محورهای مواصلاتی را با استقرار سربازان شجاع تیپ برقرار می‌کند. پس از خاتمه عملیات‌ نمایندگان وی برای عیادت از مجروحان ارتشی به بیمارستان شهر سقز مراجعه کرده؛ ولی با تعجب اثری از مجروحان نمی‌بیند. پس از بررسی وضعیت بیمارستان با حقایق تکان دهنده‌ای دال بر عدم مداوای مجروحان، اعمال شکنجه، قتل و مثله نمودن و دفن این سربازان مجروح و بی‌گناه نیروی زمینی ارتش در قبرستان شهر سقز، با جنایت وحشتناکی توسط دکتر نیلوفری و کارکنان ضدانقلاب بیمارستان سقز مواجه می‌شود. مقصرین دستگیر و به دادگاه انقلاب تحویل داده شدند.

سرتیپ فلاحی با حضور در پادگان سقز، با تقدیر از سرگرد اسماعیل سهرابی(فرماندهی تیپ)، به وی می‌گوید: «شما به گردن ارتش حق دارید، از ایثار و فداکاری شما سپاسگزارم.»

 

سرهنگ دوم اسماعیل سهرابی از 18 بهمن 1358، با امریه ستاد نزاجا به دلیل شایستگی در ماموریت‌های محوله، به فرماندهی تیپ 1 اسلام‌آباد از لشکر 81 زرهی کرمانشاه منصوب شد. از همان ابتدای سال 1359 عناصر ضدانقلاب پادگان و شهر اسلام‌آباد، جاده‌ها و محورهای حساس منطقه را تهدید و ناامن کردند. ضدانقلاب در منطقه قل‌خانی فرمانده سپاه پاسداران و تعدادی از پاسداران منطقه را به شهادت رسانند. سرهنگ دوم اسماعیل سهرابی با اجرای عملیات سریع و مداوم در محورهای حساس منطقه به تعقیب ضدانقلاب پرداخت. پس از انهدام گروهک‌های معاند، انتقام شهدا را از دشمنان انقلاب اسلامی گرفته و منطقه را امن کرد. در اجرای یکی از همین عملیات‌های سرکوب ضدانقلاب در مورخه 10 تیر 1359، سرهنگ دوم اسماعیل سهرابی به مدت چند ساعت در محاصره دشمن افتاد و خودروی فرماندهی از ناحیه باک (زیر پای ایشان) مورد اصابت گلوله ضدانقلاب قرار گرفت و همگی با اصابت گلوله و ترکش به خودرو، مجروح و به اطراف پرتاب شدند. با حول و قوه الهی رزمندگان تیپ اسلام‌ آباد در ادامه عملیات با جنگ متقابل از محاصره خارج و موفق به سرکوب دشمن در منطقه قورچی باشی شدند.
 

 
متجاوزان عراقی در خرداد 1359، برای تصرف شهر مهران به منطقه تک سنگینی را اجرا کردند. سرهنگ‌ دوم اسماعیل سهرابی با یک گروه رزمی و پشتیبانی آتش پر حجم توپخانه در معیت مرحوم سرهنگ هوشنگ سهرابی فرمانده وقت لشکر 81 زرهی کرمانشاه، به دشمن بعثی هجوم برده و آنان را تا مرز وادار به عقب نشینی کرد و پس از تصرف پاسگاه‌های زالوآب و درجی عراق، امنیت و آرامش شهر مهران را تامین کردند.

 

در 18 شهریور 1359، ارتش بعث عراق چند روز قبل از تجاوز سراسری به کشور ایران، منطقه و ارتفاعات بدون دفاع میمک را با چند تیپ زرهی و پیاده تصرف کرد. سرهنگ دوم اسماعیل سهرابی با انجام پاتکی سنگین و هماهنگ شده با تیپ اسلام‌آباد در 20 شهریور 1359، نیروهای متجاوز عراقی را در منطقه سرنی با تلفات و ضایعات فراوان به عقب راند و با عملیات‌های‌‌ رزمی، نقاط حساس منطقه و پاسگاه‌های مرزی خودی را تامین و ارتش صدامیان را در داخل خاک ایران اسلامی به شدت سرکوب کرد.

با شروع جنگ تحمیلی و تهاجم گسترده ارتش متجاوز عراق به شهرهای مرزی ایران، منطقه میمک در غرب کشور، پاسگاه‌ها و عوارض حساس این منطقه مجدداً به اشغال دشمن در آمد. در 2 مهر 1359، سرهنگ اسماعیل سهرابی پس از شناسایی منطقه و تهیه طرح عملیاتی بسیار دقیق، به متجاوزان بعثی در منطقه میمک تک کرد و با وارد آوردن تلفات فراوان به نیروهای عراقی، تنگ بینا، حلقه‌های چاه گاز تنگ بینا و دشت لیک در شمال میمک را آزاد و زمینه را برای عملیات‌های آتی نیروی زمینی آجا فراهم آورد. همزمان با زیر امر گرفتن یک گردان از لشکر 77 پیاده‌ خراسان و یک آتشبار توپخانه سنگین، علیه نیروهای دشمن در ناحیه نفت شهر، کهنه‌ ریک، میان‌ تنگ، گیسکه و سومار تک کرد و این مناطق را پاک سازی و با پس گرفتن عوارض حساس منطقه، محور سومار را از اشغال دشمن آزاد و نیروهای ارتش بعث عراق را تا ارتفاعات بند پیرعلی و ارتفاعات سارات وادار به عقب نشینی کرد.

پژوهشگران نظامی به عملیات‌های موفق و بی‌نظیر ‌منطقه غرب و به ویژه میمک کمتر پرداخته و به عملیات‌های سرکوب، سد هجوم و توقف ماشین جنگی ارتش بعث عراق از خرداد 1359 تا بهمن 1359، در مرزهای غربی و منصرف نمودن دشمن از ادامه پیشروی و اشغال منطقه با فداکاری سرهنگ دوم اسماعیل سهرابی فرمانده تیپ اسلام‌آباد و لشکر 81 زرهی کرمانشاه از نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران، کمتر توجه شده است.

در 4 مهر 1359، تیپ اسلام‌آباد غرب به ستون نظامی و سنگین متجاوزان عراقی که برای اشغال منطقه و شهر گیلان‌غرب از روی جاده تا مدخل ورودی شهر پیشروی کرده بودند، تک و نیروهای بعثی را مجبور به عقب نشینی از منطقه گیلان‌غرب کرد.

تشریح عملیات غرور آفرین میمک

در 19 دی 1359، با اجرای طرح دو مرحله‌ای عملیات غرورآفرین میمک (خوارزم) توسط سرهنگ اسماعیل سهرابی (طراح و مجری عملیات میمک) که شامل: مرحله اول- تک اصلی با دو گردان در منطقه میمک به منظور تصرف ارتفاعات میمک و تک پشتیبانی با دو گردان در محور مهران (کنجان‌چم) به منظور تصرف شهر مهران و منحرف نمودن دشمن از محل تک اصلی و سرکوب عکس‌العمل یا تقویت دشمن از منطقه مهران (کنجان‌چم) بر ارتفاعات میمک، هرگونه عملیات را از دشمن سلب و بنا به دستور تک را به منظور ترمیم مرز به سمت غرب اجرا می‌نمایند.

 

عملیات بزرگ میمک با کمک عشایر غیور منطقه و با هجوم رزمندگان دلیر ارتش اسلام به دژها و مواضع مستحکم نیروهای عراقی در ارتفاعات میمک بسیار کوبنده علیه دشمن اجرا شد. ارتش بعث عراق با پاتک‌های سنگین و مداوم برای بازپس‌گیری ارتفاعات میمک اقدام کرد؛ ولی با مقاومت جانانه و قدرتمند رزمندگان تیپ اسلام‌آباد غرب، پاتک‌ها با تلفات زیاد دشمن دفع و مرحله دوم عملیات خودی برای پیروزی نهایی به مورد اجرا گذاشته شد.