در پی درگذشت مرحوم کاسه ساز، خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس گفت‌وگویی را با «کوروش زارعی» بازیگر سینما و تلویزیون ترتیب داده است که در ادامه آن را می‌خوانیم:
درباره آخرین ملاقات خود با مرحوم کاسه‌ساز بفرمایید.
نزدیک به دو هفته پیش خدمت ایشان در بیمارستان رسیدیم و کلی با هم شوخی کردیم و سر به سر هم گذاشتیم و خوش گذراندیم، اما امروز که خبر درگذشت ایشان را شنیدم بسیار تاسف خوردم بابت فقدان ایشان. چرا که مدیران جهادی مانند ایشان را در عرصه فرهنگ و هنر کم داریم. برای ما جای حسرت دارد چون هر کدام از این دست مدیران که از بین ما می‌روند، جایگزینی برایشان نداریم. مرحوم کاسه‌ساز از جمله هنرمندان، تهیه کنندگان و مدیران فرهنگی دغدغه‌مند انقلاب اسلامی بودند. ایشان در جبهه با حضورشان به انقلاب خدمت کردند و بعد از آن هم در عرصه فرهنگ، سینما و تلویزیون در جهت خدمت تلاش کردند. فوت ایشان ضایعه دردناکی است برای جامعه هنری انقلاب و دفاع مقدس؛ لذا امیدوارم تا وقتی این دست افراد در میان ما هستند قدر آنها را بدانیم و از ایشان بهره ببریم و الا بعد از درگذشتشان تاسف خوردن فایده‌ای ندارد.
آیا با مرحوم کاسه‌ساز آشنایی قبلی داشتید؟
بله. آشنایی ما مربوط می‌شود به حضور در هیات اسلامی هنرمندان که توسط مرحوم سلحشور و دیگر دوستان تاسیس شد. از طریق آقای سلحشور باایشان رفیق شدم و حتی با برادرشان هم رفاقت دارم و در آخرین کار سینمایی بنده ـ امپراتور جهنم ـ ایشان ناظر پروژه بودند که در آن دوره خیلی هم سرحال و سرزنده بودند و کلی با هم گپ زدیم و نزدیک دو هفته پیش هم به اتفاق آقای مومنی شریف و دیگر دوستان حوزه هنری در بیمارستان به عیادتشان رفته بودیم و همان جا هم کلی خاطره تعریف کردیم و گفتیم و خندیدیم و روحیه ایشان را آن روز خیلی خوب دیدیم به طوریکه خانواده‌اش می گفتند ما چند روزی بود ایشان را اینقدر خندان ندیده بودیم. همان روز حبیب احمدزاده که با مرحوم کاسه‌ساز خاطرات بسیاری داشت، کلی با او شوخی کرد و از خاطرات دوران دفاع مقدس می‌گفت.
خاطره خاصی از ایشان دارید تا تعریف کنید؟
نه تنها برای من بلکه برای ملت ایران، بهترین خاطره ها از مرحوم کاسه‌ساز، پروژه‌های اوست. مثل پروژه عظیم در چشم باد، اخراجی ها، مزرعه پدری و بسیاری سریال ها و فیلم های فاخر سینمایی.
شناخت شما از شخصیت ایشان چگونه بود؟
بسیار انسان متین و آرامی بود. معمولا تهیه‌کنندگان اخلاق خاصی دارند و سخت‌گیری می‌کنند. اما متانت و رفتار آرامش‌بخش و طمانینه‌ای که در رفتارشان داشتند، از ویژگی‌های بارزشان بود که این آرامش را به گروه هم منتقل می‌کردند.
اگر صحبت خاصی در این مورد دارید بفرمایید.
من فکر می کنم در هفت هشت سال اخیر آنطوری که باید از وجود ایشان استفاده نشد و سینما و تلویزیون از طرفیت ایشان بهره لازم را نبرد و ایشان درانزوا رفت. نامهربانی هایی دید. به نظرم بنده تا وقتی این افراد توانمند زنده هستند باید نهایت استفاده را از حضورشان برد. ایشان از نیروهای فرهنگی ارزشی دلگیر بود و گلمندی‌هایی داشت که فقدان نابهنگام ایشان عبرتی است تا قدر امثال ایشان را بیشتر بدانیم.
