«ساسان فلاح‌فر» کارگردان فیلم مستند «جنگ، دوربین، من» در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس، درباره ایده این فیلم اظهار داشت: چند سالی هست که با عده‌‌ای از رفقای فاطمیون که ماموریت تصویربرداری از مناطق عملیاتی سوریه را به عهده دارند، در ارتباط هستم. من به ذهنم رسید که این موضوع مهم‌تری است، سربازی که آموزش نظامی دیده اما برای هدف بزرگتری اسلحه را زمین می‌گذارد و دوربین به دست می‌گیرد. تا فضای رسانه‌ای را تقویت کند. این اتفاق مهمی بود که می‌بایست از آن فیلمی تولید شود.
وی درباره شیوه کارگردانی‌اش در این فیلم گفت: هر کسی که بخواهد کار کند می‌تواند و اینکه نمی‌تواند به خارج از کشور برود بهانه است. در ایران هم می‌شود کارهای زیادی کرد. ما در فضای مجازی مثل تلگرام در ارتباط هستیم و کارها را از اینجا هماهنگ می‌کنیم. در صحنه‌هایی که قابل پیش‌بینی نیست هم دوستان طبق صحبت‌هایی که شده است حرکت می‌کنند تا فضای کلی فیلم حفظ شود. این دوستان وقتی به ایران می‌آیند راجع به فیلم مفصل گقت‌وگو می‌کنیم.
این مستندساز حوزه «مستند بحران» در مورد سابقه آموزشی خود توضیح داد: در بحث مستندسازی دو نوع شیوه وجود دارد یکی آکادمیک است و فیلمسازان تحصیلات دانشگاهی دارند و دیگر اینکه فیلمساز تجربی همه چیز را یاد می‌گیرد. بنده در کلاس‌های حوزه هنری سینما را آموختم که بیشتر بصورت تجربی بود. اصل کار مربوط به مرکز رسانه‌ای فاطمیون است که دوستان افغانستانی در آن فعال هستند.
کارگردان «جنگ، دوربین، من» در ادامه گفت: ما باید در جبهه فرهنگی مقاومت، کار کنیم. اصل کار، این دوستان رسانه‌ای هستند که متاسفانه تمایل ندارند خود را نشان بدهند. ما باید در این جبهه قدرتمند وارد شویم. داعشیان ابزار رسانه‌ای را در دست دارند و بواسطه آن حضور خود را به ذهن مردم جهان تحمیل می‌کنند و در ضمن قدرت نظامی‌شان را به رخ ما می‌کشند و در حالی که ما با همه توفقی که در برابر دشمن داریم، آن را رسانه‌ای نمی‌کنیم. جنگ امروز، جنگ رسانه است. ما عقب هستیم و تا به خود نیاییم نمی‌توانیم در جنگ رسانه‌ها پیروز شویم. البته فیلم‌های زیادی گرفته شده اما همگی آرشیو هستند. باید ترتیبی داده شود که در بحث رسانه‌ای هم حرفی برای گفتن داشته باشیم.
انتهای پیام/ 161
