حماسه دفاع مقدس ترکیبی از غیرت و عشق است

گروه استان‌های دفاع پرس- حمیده‌السادات ابطحی؛ باز هم سال‌ها و روزها و لحظه‌ها گذشت؛ اکنون حدود سه دهه از دفاع مقدس می‌گذرد در حالی که همچنان فرزندان همان روزها دیگر موهایشان را در آسیاب خاطرات گذشته‌شان سفیده کرده‌اند؛ اما هنوز هیچ‌کدام از خاطراتشان برای آن‌ها و شنونده‌هایش کهنه نشده است.

هنوز هم هنگامی که از خاطراتشان می‌گویند لبخندهایی بر لب‌هایشان می‌نشیند و لحظه‌ای بعد گردغم چهره‌شان را می‌پوشاند که چرا نتوانستند به اتفاق دوستان شهیدشان نماز آخر را در کربلا بخوانند.

اکنون 23 هزار خاطره ماندگار در گلستان شهدای اصفهان به خاک سپرده شده اما پس از گذشت نزدیک به 30 سال هنوز کسانی هستند که مقرب درگاه الهی‌اند و در بستر خاک این گلستان به همرزمان خود می‌پیوندند.

شهدا کسانی هستند با آنکه در برابر دشمن بعثی «وجعلنا» را خواندند اما این آیه در برابر خدا کارساز نبود و به قول شهید بی‌سر این روزهای وطنمان «محسن حججی» خدا عاشقشان شد و رفتند؛ اما چه رفتنی! جایی که اکنون به ریش انسان‌های روی زمین به سبب وابستگی‌های مادی‌شان می‌خندند.

آنها با آیه «ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون» رفتند و نشان دادن که زندگان حقیقی آن‌ها هستند و ما مردگانیم چرا که تنها هدف و میعادگاه واقعی‌شان تقرب به درگاه خداوند بود و ما مردگانی از جنس هوس، شهوت و میل به دنیا هستیم.

یکی از مستندسازان دفاع مقدس که با عشق روزها و لحظه‌هایش را در جنگ گذراند می‌گوید «هیچ گاه رزمنده‌ها با نفرت به نیروهای بعثی شلیک نمی‌کردند ولی آن‌ها می‌خواستند ما را با خشم و نفرت از میان ببرند» اما باز هم اینجا خدا به دل‌های رزمندگان ما نظر کرده است چرا که آن‌ها معنی جمله «شهید نظر می‌کند به وجه الله» را فهمیدند و در نوشیدن شربت شهادت در راه خدا و وطن از یکدیگر سبقت می‌گرفتند.

این روزها همچنان درهای شهادت باز است و جوانان مومن به یاری امام غریبشان حسین (ع) می‌روند همچنان که محسن حججی همچون پیشوایش شهید شد و حتی روستاییانی نبودند که جسم چاک چاک او را به خاک بسپارند.

و اشک غم می‌ریزیم که رقیه حسین (ع) جور همه سه ساله‌های شهدا و مقربان درگاه الهی را کشید تا سه ساله‌های ما تنها دوری از پدرشان را حس کنند و غم دیگری بر دل جز فراغ پدر نداشته باشند.

فراموش نکنیم که حماسه دفاع مقدس ترکیبی از غیرت، عشق، مهربانی و خون‌های به ناحق ریخته شده است که در برابر قطره قطره‌شان مدیونیم و باید به گونه‌ای زندگی کنیم که فکرمان حداقل در برابر 23 هزار لاله خفته در اصفهان آسوده باشد.

کداممان می‌توانیم نگاه‌های معنادار شهید چشم ‌به ‌راه‌ها را یا سخنان آوینی‌ها را فراموش کنیم؟!! حتی اگر ما فراموش کنیم معشوقه آن‌ها «الله» که برترین مخلوقات را آفرید ما را نخواهد بخشید، چه برسد شهدایی که از همه چیزشان اول در راه خدا و بعد در راه مردم‌شان گذشتند.

بیایید برای یک هفته هم که شده تنها برای خومان این هفته که »هفته دفاع مقدس» نام گرفته و با محرم اباعبدالله (ع) مقارن شده را غنیمت بدانیم و همچون شهدایمان در راه تهذیب نفس هرچند کوتاه گام برداریم که شاید شهدا به ما نظر کنند.

انتهای پیام/