وصیت‌نامه شهید محمدحسن حقانی/ برای كشته شدنم جشن بگيريد، چون نمرده‌ام

به گزارش خبرنگار ساجد، شهید «محمدحسن حقانی» اول اردیبهشت 1344 در استهبان چشم به جهان گشود. وی با آغاز جنگ تحمیلی عازم جبهه حق علیه باطل شد. شهید حقانی 20 مهر 1363 در جزیره مجنون به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

 

متن وصیت‌نامه‌ای را که از این شهید والامقام به یادگار مانده است در ادامه می‌خوانید:

 

«بسم الله الرحمن الرحیم

 

یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربک راضیه مرضیه فادخلی فی عبادی و ادخلی جنتی

به نام الله درهم شكننده‌ طاغوت‌ها با درود و سلام به منجی بشريت ولی امر (عج) و با درود و سلام به رهبر كبير انقلاب اسلامی امام خمينی و با درود و سلام به شهدای اسلام از صدر تاكنون و با درود و سلام به رزمندگان اسلام و شما خانواده‌های شهدا و امت مسلمان ايران.

 «يا ايها الذين امنوا ان تنصروا الله ينصركم و يثبت اقدامكم» هر كس خدا را ياری كند خداوند گام‌های او را استوار می‌‎گرداند.

 ای همشهريان عزيز: نمی‌خواهم سر شما را به درد آورم ولی چند جمله‌ای به‌ عنوان تذكر می‌گويم هر چند كه خودتان بهتر از من می‌دانيد. امام اين قلب تپنده‌ی امت مسلمان ايران را تنها نگذاريد در هر جا و هر كجا كه هستيد از دعا كردن برای امام غافل نشويد و بعد از هر نماز و بعد از هر جلسه‌ای امام را دعا كنيد.

برادران و خواهران عزيز توجه داشته باشيد هر كس خواست ميان شما تفرقه اندازد اول او را نصيحت و او را با دلايل محكم و ارشاد راهنمايی كنيد ولی اگر ديديد از روی آگاهی دارد كاری كه به ضرر انقلاب است انجام می‌دهد با او به طور قاطعيت رفتار كنيد و او را به مسئولان امر معرفی كنيد.

 

و بدانيد كه آرزوی هر رزمنده‌ی شجاع و دلير و مسلمان زيارت كربلا و آزادی قدس عزيز و اگر بعد از آن خدا خواست شهادت فی سبيل الله است.

 

برادران و خواهران عزيز بدانيد كه هر كس شهيد شد از بين نرفته است بلكه نزد خدا روزی می‌خورند. ای پدر و مادر عزيزم شما از من آزار و اذيت ديده‌ايد اميدوارم كه مرا ببخشيد و برايم دعا كنيد و طلب آمرزش كنيد.

پدر و مادر و برادرانم مرا حلال كنيد هر چند كه كاری برای شما انجام ندادم. آری پدر و مادرم اگر من شهيد شدم و خداوند مرا به درگاه خود قبول كرد و به شهادت رسيدم مرا ببخشيد و همچون شيري باشيد در بيشه‌زار بغريد و رو به صفتان را به زباله دان تاريخ بفرستيد.

مادرم زينب‌وار باش و قلب امام زمان (عج) را شاد كن برايم عزا نگيريد اين را همين طور نمی‌گويم بدان سخنان از روی قلبم برمی‌خيزد برای كشته شدنم جشن بگيريد چون من نمرده‌ام، بلكه وارد جايی شده‌ام كه كسی كه در قفس دنيا است آن را درک نمی‌تواند بكند، برادرانم محمدحسين، محسن و قاسم اگر از من بدی ديديد مرا ببخشيد و بيامرزيد، مادرم اگر شهيد شدم هر هفته حداقل يك‌بار بيا و با من صحبت كن. و بالاخره دوستان و قومان و آشنايان همه مرا حلال كنيد و ببخشيد به اميد اين‌كه همه‌ی ما از اهل بهشت باشيم.

از مال دنيا هم چيزی ندارم كه بخواهم از آن صحبت كنم، آری هدفم پيروزی و زيارت كربلا و آزادی قدس و آرزويم شهادت در راه خداست به اميد پيروزی جندالله و ظهور ولی عصر (عج) و نابودی تمامی دشمنان اسلام.

 

در مسلخ عشق جز نكو را نكشند

رو به صفتان زشت خوی را نكشند

گر عاشق صادقی زكشتن مگريز

مردار بود هر آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كه او را نكشند

 

اميد زيارت قبر اباعبدالله. و السلام علی من التبع الهدی. در آخر امام و رزمندگان و معلولين و مجروحين را دعا كنيد.

خدايا خدايا تا انقلاب مهدی، حتی كنار مهدی خمينی را نگه دار، رزمندگان اسلام نصرت عطا بفرما، معلولين و مجروحين شفا عنايت فرما زيارت كربلا نصيب ما بفرما شهادت را نصيب ما بفرما، اسيران جندالله آزادشان بفرما، صدام و لشكرش را نابودشان بفرما، الهی آمين. به اميد پيروزی فرج مولا امام زمان (عج) و پيروزی جنگ تحميلی.»

 

انتهای پیام/ 111