پیاده‌روی اربعین حماسه‌‌ای مردمی و فرهنگی

گروه فرهنگ و هنر دفاع پرس ـ رسول حسنی؛ بعد از حادثه عاشورا در سال 61 هجری قمری و در سرزمین کربلا «جابر بن عبدالله انصاری» اولین کسی بود که در اربعین شهدای کربلا در همان سال با پای پیاده به زیارت مزار شریف امام حسین علیه السلام رفت.

بدون هر گونه نتیجه‌گیری از این سفر که با پای پیاده انجام می‌شود، تلاش دشمنان برای سرپوش گذاشتن بر این مراسم که بزرگترین تجمع انسانی است گویای عظمت نهفته در آن است. اینکه رسانه‌های غرب پیاده روی اربعین را بایکوت رسانه‌ای می‌کنند تا آن را کم اهمیت جلوه دهند، نشان از این دارد که آنها تا چه میزان از فلسفه پیاده روی اربعین واهمه دارند.

این تجمع که علی‌الظاهر باید وجهه دینی و مذهبی داشته باشد تبدیل به یک ابزار سیاسی علیه قدرت‌طلبان غرب بویژه آمریکا شده که فریاد دادخواهی و استکبارستیزی مهم‌ترین دستاورد آن است. در شرایط حساسی که در منطقه غرب آسیا وجود دارد پرداختن به فلسفه اربعین و انعکاس حداکثری آن بوسیله رسانه‌های داخلی و کشورهای اسلامی می‌تواند تا حدی به نشر معارف اربعین کمک کند.

بخصوص اینکه کشتار مسلمانان میانمار، اظهارات خصمانه ترامپ، جبهه‌گیری اروپا در قبال توان نظامی ایران و... به اوج خود رسیده است. در چنین شرایطی اگر توفیق حضور در این گردهمایی الهی را نداریم باید در جهت نشر حقایق این آیین قدم برداریم.

نکته تاسف آور این است که برخی سعی دارند تا با ایجاد شبهه و بزرگ نمایی اختلافات مذهبی و قومی به این حرکت عظیم ملی ضربه وارد کنند. هرچند این گروه که در اقلیت به سر می‌برند توفیقی کسب نخواهند کرد اما باعث می‌شوند بخشی از توان رسانه‌ای در پاسخ گویی این شبهه‌ها تلف شود. البته واضح است که این شبهه‌ها و ایجاد اختلاف بین داشته‌های ملی و آموزه‌های دینی بخشی از برنامه‌های ضد اسلامی ایرانی جبهه غرب است تا عقبه نظام اسلامی ایران را مورد هدف قرار دهند.

سینمای هالیوود به اتکای توان بالای رسانه‌‌ای خود مراسمی چون «هالووین» را در قاب تصویر به نمایش می‌گذارند و سعی دارند ضریب مخاطبان جهانی آن را بالا ببرند حال آنکه سینمای ایران هنوز اثر قابل اتکایی را در این سال‌هایی که پیاده روی اربعین صورت می‌گیرد نساخته است. البته آثاری چون «هیهات» ساخته شده است و بخشی از نیاز رسانه‌ای در این زمینه را پاسخ داده است. اما این فیلم کاملا درباره اربعین نیست و به موضوعات دیگری چون داعش نیز پرداخته است.

تنوع ملیت، اقوام و ادیان و تجمع آنها در شهر کربلا ظرفیت فراوانی برای به تصویر کشیده شدن دارند. علاوه بر این ورود به این حوزه از وظایف رسانه ملی است و هنوز چنان که باید و شاید از عهده آن برنیامده‌ایم. اکتفا به پخش زنده پیاده روی اربعین و به تصویر کشیدن مراسم روز اربعین با توجه به افزایش قدرت فضای مجازی برای مخاطب چندان جذاب نیست.

رسانه ملی باید آثار نمایشی متفاوتی در قالب سریال، تله فیلم و تله تئاتر تولید کند تا از این طریق علاوه بر جذب مخاطب به تلاش خصمانه رسانه دشمنان پاسخ قاطعی دهد.

همچنین ایجاد برنامه‌های فرهنگی در قالب جشنواره، سوگواره و... از اقدامات مهمی است که می‌تواند این حادثه را در کانون توجه مخاطبان جهان قرار دهد. جشنواره بین‌المللی «مسیر عشق» یکی از همین برنامه‌های فرهنگی قابل اعتنایی بود که به دلیل ضعف مدیریتی فرهنگی و کارشکنی برخی از نهادها مجال ظهور و بروز نیافت و برگزاری آن به تعویق افتاد.

جشنواره «مسیر عشق» می‌توانست به یکی از جشنواره‌های مردمی تبدیل شود که در کنار جشنواره مردمی عمار، بخشی از کم کاری‌های مدیران فرهنگی را جبران کند. معوق ماندن جشنواره «مسیر عشق» اتفاق تاثر برانگیزی است که هنوز جواب قانع کننده‌ای درباره آن، از سوی برگزارکنندگان داده نشده است. هر چقدر که پیاده روی اربعین پرشکوه برگزار شود اما دستگاه فرهنگی دچار غفلت و سردرگمی شود بازخورد چندانی نخواهد داشت.

در مراسمی این چنینی طبیعی است که نهادهای فرهنگی و هنرمندان زودتر از سایر اقشار جامعه حضور پیدا کنند. واضح است این حضور به صرف پیاده روی و مشارکت در این مراسم ختم نمی‌شود و هنرمند باید برای تولید محتوا و آثار درخور توجه، قدم بردارند.

مردم همچنان که در حرکت‌های ملی مذهبی پیش قدم هستند در پیاده روی اربعین و کارهای فرهنگی مرتبط با آن نیز پیش قدم خواهند بود. بهتر آن است که هنرمندان نیز در این حرکت هم‌دوش و همگام مردم قدم بردارند چرا که اگر آنان دیده شده‌اند و دارای اسم و رسمی هستند به خاطر مردم است.

انتهای پیام/ 161