سروده میلاد عرفان‌پور برای مردم داغدار کرمانشاه

شد به آهنگ عجیبی خاک ما زیر و زبر
خانه‌ها لرزید و لرزیدند دل‌ها بیشتر

آن تکان ناگهانی تا همیشه خواب کرد
کودکان خفته در گهواره را بار دگر

دست‌های کوچکی از خاک بیرون مانده است
دست‌هایی بر سر است و دست هایی بر کمر

کودکان خانه را جز مرگ، همبازی نماند
باز، بازی می کند داغ عزیزان با جگر

لحظه لحظه شوق پرواز از زمین تکثیر شد
بس که هر سو ریخت، باقی مانده‌های بال و پر

داغ‌های باغ سنگین است اما نو به نو
از دل این خاک می‌روید درختی تازه‌تر
 
یک به یک دیوارها افتاد تا هجرت کنیم
از شبِ این چار دیواری به آغوش سحر

انتهای پیام/ 121