دوبیتی‌های «سعیدی‌راد» برای مردم زلزله‌زده غرب کشور

1

یکی دارد دلی از غصه سرشار

یکی در بین آجرها گرفتار

یکی از عمق جان فریاد می‌زد:

دل من مانده اینجا زیر آوار

2

فرو افتاده لبها از سخن هم

نبوده فرصتی تا پر زدن هم

امان از لحظه ای که ناگهانی

زمین لرزید و دل لرزید و من هم...

3

دمادم در هجوم درد لرزید

در اوج اشک و آه و گرد لرزید

جهان خاموش شد یک لحظه و بعد

زمین چون شانه های مرد لرزید

4

اگر چه شوق آوازی نمانده

زمانه خاک غم بر ما تکانده

تو تنها نیستی جان برادر!

مرا داغ تو تا اینجا کشانده

5

اگرچه جان من پر زد به افلاک

اگر چه قطع شد یک شاخه از تاک

هنوزم زندگی جاری است اینجا