به گزارش خبرنگار دفاع پرس از شیراز، به مناسبت 20 آذرماه مصادف با سالروز شهادت سومین شهید محراب «سید عبدالحسین دستغیب»، به بیان زندگی‌نامه این شهید والامقام از بدو تولد تا شهادت می‌پردازیم.
آیت‌الله دستغیب در ۱۰ محرم سال ۱۳۳۲قمری (۱۸ آذرماه سال ۱۲۹۲شمسی) در خانواده‌ای روحانی در شیراز به دنیا آمد. خاندان دستغیب از سادات حسینی هستند که آن‌ها را سادات حسنی حسینی نیز گفته‌اند. پدرش «محمدتقی» و پدربزرگش «سید هدایت‌الله» از علما و مجتهدان استان فارس بودند.
عبدالحسین تحصیلات مقدماتی را نزد پدر آموخت. پس از درگذشت پدرش، سرپرستی مادر، سه خواهر و دو برادر کوچک‌تر را بر عهده گرفت و در مدرسه خان شیراز نزد کسانی چون «ملااحمد دارابی» و آیت‌الله «علی اکبر ارسنجانی» به تحصیل ادامه داد.
در ۲۰ سالگی، اقامه نماز جماعت مسجد باقرخان در شیراز را برعهده گرفت و با سخت‌گیری‌های حکومت رضا شاه (۱۳۰۴-۱۳۲۰شمسی) در سال ۱۳۱۴ شمسی به نجف رفت.
در نجف نزد استادانی چون «محمد کاظم شیرازی» و «سید ابوالحسن اصفهانی» به ادامه تحصیل در مراتب عالی پرداخت و پس از سقوط حکومت رضاشاه، به توصیه استادش «محمدکاظم شیرازی» به شیراز بازگشت.
آیت‌الله دستغیب در کنار برگزاری مجالس وعظ و سخنرانی، تدریس و تألیف، به امور عام‌المنفعه‌ای چون تأسیس و بازسازی مساجد و مدارس از جمله مسجد جامع «عتیق» شیراز و مدرسه علمیه حکیم پرداخت.
وی خطیب مسجد جامع عتیق بود، طی چند دهه فعالیتش در پیش از انقلاب اسلامی، از اوضاع اجتماعی ایران و رواج مظاهر غیردینی در کشور انتقاد می‌کرد.
پس از آغاز برنامه انقلاب سفید در اوایل دهه ۱۳۴۰، به پیروی از علما و مراجع تقلید به لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی اعتراض کرد. اعتراض به حکومت پهلوی در به رسمیت شناختن اسرائیل نیز یکی دیگر از مخالفت‌های او بود.
مواضع انقلابی وی موجب شد که چندبار دستگیر و زندانی شود. ساواک در سال ۱۳۵۲ آیت‌الله دستغیب را به سبب ایراد سخنرانی‌های تند، ممنوع‌المنبر کرد، مخالفت وی با برگزاری مراسم جشن هنر شیراز در سال ۱۳۵۶ و واکنش تند او به مقاله توهین‌آمیز روزنامه اطلاعات در ۱۹ دی سال ۱۳۵۶، نمونه‌ای از مواضع وی است.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن سال ۱۳۵۷، حضرت امام خمینی به درخواست اهالی شیراز، آیت‌الله دستغیب را به سِمت امامت جمعه شیراز منصوب کردند. افزون بر آن، وی نماینده امام در استان فارس و نیز نماینده مردم فارس در مجلس خبرگان قانون اساسی بود. موضع اصلی آیت‌الله دستغیب پس از انقلاب اسلامی مبتنی بر تبعیت امام خمینی (ره) و همراهی با ولایت فقیه بود. وی در سخنان خود در نماز جمعه، در تبیین مبانی انقلاب اسلامی و نیز دفاع از جایگاه روحانیت و حکومت اسلامی تأثیرگذار بود.
وی در نخستین سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی به افشاگری و مخالفت با گروه‌های مخالف جمهوری اسلامی به ویژه مجاهدین خلق پرداخت و در ۲۰ آذرماه سال ۱۳۶۰ به هنگام رفتن به نماز جمعه، در حمله انتحاری یکی از اعضای همین گروه به شهادت رسید.
امام خمینی در بیانیه‌ای به مناسبت شهادت آیت‌الله دستغیب، وی را معلم اخلاق و مهذب نفوس و متعهد به اسلام و جمهوری اسلامی نامید.
از شهید آیت‌الله دستغیب، بیش از ده‌ها جلد کتاب در مباحث مختلف اسلامی و بیشتر در حوزه اخلاق، باقی مانده و برخی از کتاب‌های وی مانند گناهان کبیره و معاد در بیش از یک میلیون نسخه به چاپ رسیده است.
انتهای پیام/
