به گزارش خبرنگار دفاع پرس از اراک، راهیان نور حرکت عظیمی در راستای بصیرت‌افزایی دانش‌آموزان و نسل نواندیش جامعه است که دعوت شهیدان را لبیک گفته‌اند و بی‌قرار راهی سفر می‌شوند.
«آشنایان غریب» روایت قصه دلتنگی دانش‌آموزانی است که با سفر به سرزمین نور و دیدار با شهدا، بغض فراق‌شان را در سینه کاغذ به اسارت کلمات محبوس کردند و با دل‌نوشته‌های‌شان سرود دلتنگی برای‌شان سر دادند.
آری، این عزیزان با حضور در سرزمین نور و حماسه، معنای زندگی را درک خواهند کرد و در کنار آشنایی با وقایع هشت سال دفاع مقدس، طعم زیبای عاشقی و دلدادگی را چشیده و با آن مأنوس می‌شوند.
بازدید از مناطق جنگی غرب و جنوب کشور، تجدید بیعت با شهیدان انقلاب اسلامی است، زیرا در این سرزمین بوی خدا بهشت و اهل بیت عصمت و طهارت به مشام می‌رسد.
فرزندان‌مان در این سفر روحانی، میهمان کسانی می‌شوند که خاکی بودند و آسمانی شدند، آن‌ها در نظر خویش کوچک بودند و از نظر دیگران بزرگ، شهدا آشنایانی بودند غریب...
با کوله‌باری تهی از هیچ راهی خاک‌های نرم جنوب و یا کوه‌های سربه فلک کشیده و استوار غرب می‌شوند، وقتی باز می‌گردند، مجنون لیلی‌های آسمانی شده‌اند، از آن به بعد است که برای‌شان می‌نویسند و قصه‌های دلتنگی را سر می‌دهند.
در ادامه چند خطی از عشق‌بازی دانش‌آموز «مرضیه کرمی» از شهرستان «تفرش» را می‌خوانیم.
شهدا مرا دعوت کردند ...
با ما سخن از چشمه فردوس نگویید/ ما ساکت میخانه دریای حسینیم
میگن وقتی دلت گرفته درب خونه شهدا رو بزن، اما من هرچی درب خونه‌تون رو می زنم به درد هایم اضافه می‌شه، هزاران حرف نگفته تو دلم مونده که نمی‌دونم چطوری براتون بگم، قبل از این‌که که به این دیار عشق بیام با خودم می‌گفتم اگه یه روزی جایی چیزی باعث بشه که من بتونم بیام اینجا و با شما درد دل کنم، تمام دل تنگی‌هایم رو براتون می‌گم، اما حالا که اینجا اومدم میدونم شما از همه چیز من خبر دارین، حالا میدونم وقتی میگن اینجا بهشته یعنی چی.
حالا می دونم وقتی میگن اینجا کربلای ایرانه یعنی چه، اینجا خیلی چیزها رو فهمیدم، اینجا خودمو پیدا کردم و خیلی چیزهای دیگه رو گم کردم.
به خدا اینجا آدم تغییر می‌کنه، اینجا دیگه به فکر هیچ چیز و هیچکس نیستی، اینجا فقط به فکر یک چیزی هستی این‌که چرا شهدا دعوت‌مان کردند.
برخی اوقات به این سؤال فکر می‌کنم و با خودم می‌گویم که شهدا فقط آدم‌های خوب یا به قول امروزی‌ها بچه مثبت‌ها را دعوت می‌کنند، اما یه نگاه که به خودم می‌کنم می‌گویم نه بدها هم در لیست دعوت کنندگان‌شان هستند، آن‌ها را می‌خواهند و صدای‌شان می‌کنند به اینجا، تا تغییر کنند.
انتهای پیام/
