به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس، با نگاهی به برخی از فرمایشات مقام معظم رهبری به اهمیت مسئله حفظ قرآن در بین کودکان و نوجوانان پی می‌بریم. معظم‌له در سال ۱۳۷۰ طی فرمایشاتی فرموده‌اند: «بعضى از این جوانان وقتشان دارد دیر مى‌شود. من عقیده‌ام این است که حفظ قرآن باید از بچگى شروع شود، یعنى حدوداً از ۱۲ - ۱۳ سالگى؛ «التّعلم فى الصّغر کالنقش فى الحجر».
جوانی و نوجوانی، بهار عمر و آغاز فراز و نشیب‌هاى روحى و جسمى و رسیدن به رشد است. در این دوره کمکم شخصیت انسان شکل مىگیرد و پرسش‌هاى فکرى و فرهنگى بسیارى در ذهن دانش آموز پیدا مى‌شود.
روزهاى دانش آموزى لبریز از زیبایى، نشاط، احساسات، لذت‌هاى متنوع، تفریح و آراستگى است. از سوى دیگر، خداجویى و خدایابى و دینباورى از ویژگی‌هاى این دوران است. با درک این ویژگی‌ها و انرژى متراکمى که در آن‌ها وجود دارد و با تبیین صحیح باور‌ها و ارزش‌هاى دینى و مذهبى، مىتوان روح ناآرام دانش آموز را آرامش و اطمینان بخشید و او را به نجات و کمال رساند؛ لذا نهاد‌های فرهنگی جامعه وظیفه دارند قرآن کریم را ـ که تجلى‌گاه خداوند و یگانه وسیله ارتباط میان بندگان و آفریدگار جهان است ـ به میان دانش آموزان بیاورند و آنان را با کتاب خدا آشنا، و اندیشه و عمل آنان را با قرآن هماهنگ کنند و بدین وسیله، قرآن را از انزوا و مهجوریت خارج سازند تا فرستاده خدا در روز قیامت، لب به گلایه نگشاید که: «و قال الرسول یا ربّ انّ قومى اتخذوا هذا القرآن مهجوراً»؛ (فرقان، ۳۰) و رسول خدا فرمود: «پروردگارا با اینکه هشدار دادى و فرمودى اگر مىخواهید سربلند و عزیز باشید، به قرآن عمل کنید، قوم من [نه تنها آن را ترک کردند] دورى از قرآن را پیشه خود ساختند».
رضا امید نوجوان حافظ قرآن کریم از آذربایجان شرقی، شهرستان کلیبر، بخش آبش احمد و روستای اتی‌کندی است که ۱۴ سال سن دارد و دانش آموز پایه نهم است، شغل پدرش آزاد و مادرش نیز خانه‌دار است. رضا یک خواهر بزرگ‌تر از خود دارد که او هم ۱۰ جز از قرآن کریم را حفظ کرده است. وی نیز توانسته است قرآن را در عرض پنج ماه و یک هفته حفظ کند.
این نوجوان حافظ قرآن در گفت‌وگو با خبرنگار دفاع پرس از چگونگی پیدایش علاقه‌اش به حفظ قرآن و مانوس شدن با آن اظهار داشت: من از دوران کودکی قرآن خواندن را خیلی دوست داشته و علاقه زیادی به حفظ آن داشتم. وقتی در شبکه‌های مختلف تلویزیون قاریان، قرآن می‌خواندند، اشتیاق و علاقه من به قرآن بیشتر می‌شد و آرزو می‌کردم که خدا کند یک روزی بتوانم قرآن را مانند استادان بزرگ تلاوت کنم.
وی افزود: از این رو از ۱۴ سالگی شروع به حفظ قرآن کردم و در مدت پنج ماه و یک هفته توانستم ۳۰ جزء قرآن را حفظ کنم. مشوقین اصلی من در وهله اول خانواده و در وهله دوم استادانم مثل استاد سابقی، استاد راثی، استاد افشان و استاد ریسی بودند که علاقه و اشتیاق من را نسبت به حفظ قرآن بیشتر کردند.
امید در مورد نحوه موفقیت خود تصریح کرد: از یک سو موفقیت خود در حفظ کل قرآن را مدیون نماز خواندن، دعاکردن به درگاه خداوند متعال و کمک گرفتن از استادانم می‌دانم و از طرف دیگر روحیه دادن مستمر هم روستایی‌هایم بود که باعث می‌شد، ذره‌ای از شوق و اشتیاق من در راهی که انتخاب کرده بودم، کم نشود.
وی در مورد شیوه و سبکش در حفظ کردن قرآن کریم توضیح داد: شیوه و روش خاصی برای حفظ قرآن نداشتم. با ترتیل و با برنامه‌ریزی مستمر حفظ می‌کردم. فقط وقت زیادی را برای حفظ کردن اختصاص می دادم، به طوری که روزی ۱۲ ساعت قرآن می‌خواندم.
این حافظ قرآن در توصیه‌ای به پدرها و مادر‌ها برای تربیت کردن فرزندان خود طبق آموزه‌های قرآن و اهل بیت علیهم السلام ابراز داشت: توصیه من به پدران و مادران این است که به فرزندان خود نصیحت کنند که در راه خدا قدم بردارند و اولین قدمشان را با قرآن خواندن و حفظ آن بر دارند.
امید، حافظ کل قرآن ادامه داد: اساتید من همیشه به من روحیه می‌دادند و مرا بیشتر با درس زندگی آشنا می‌کردند. به عنوان مثال استاد راثی می‌گفت: «همیشه هنگام نماز در سجده، توفیق حفظ کل قرآن را از خداوند طلب کن» و استاد سابقی هم می‌گفت: «اگر می‌خواهید به بهشت دست یابید باید قرآن را حفظ کنید. ما قرآن را به شما یاد می‌دهیم و شما هم به دیگران یاد بدهید تا این زنجیره حفظ در دنیا ادامه داشته باشد.» استاد افشان هم می‌گفت: «هرصفحه‌ای که حفظ می‌کنید ثواب هر صفحه را به یکی از معصومان تقدیم کنید.»
وی در پاسخ به این سوال که آیا حفظ قرآن مانع رسیدگی به درسها می شد یا نه، گفت: خیر. وقتی مدرسه‌ها شروع شد، فکر می‌کردم که شاید وقت کمی پیدا کنم؛ اما فهمیدم که وقتی بخواهیم قرآن بخوانیم یا آن را حفظ کنیم نه تنها مانعی در تحصیل ما ایجاد نمی‌کند، بلکه ذهن را هم تقویت می‌کند. من در این سه ماه که مدرسه رفتنم تداخل با حفظ کردن قرآن داشت، تقریبا ۲ ساعت برای درس‌هایم وقت می گذاشتم و بقیه وقتم را برای قرآن خواندن صرف می‌کردم.
امید در ادامه خطاب به کسانی که بخشی یا جزئی از قرآن را حفظ می‌کنند، ولی به خاطر مسائلی از ادامه این مسیر منصرف می‌شوند، ابراز داشت: خیلی از افراد وجود دارند که چند جلسه به کلاس قرآن نمی‌آیند و همین کار موجب می‌شود که از حفظ کردن دلسرد شوند و ادامه ندهند. پیشنهاد من به آن‌ها این است که دوباره شروع و با برنامه حرکت کنند و هر قدر هم که طول بکشد به هیچ عنوان نگران نباشند، چون خداوند همیشه همراه و یاور مومنان است.
این قاری نوجوان در پاسخ به این سوال که روش‌های حال حاضر که برای فراگیری و حفظ قرآن وجود دارند به چند دسته تقسیم می‌شوند و شما با تجاربی که در این عرصه دارید کدام گزینه را به علاقه‌مندان پیشنهاد می‌کنید، تصریح کرد: برای حفظ قرآن حضور استاد ضروری است و مخصوصا برنامه‌هایی که استاد به شما می‌دهد خیلی مهم است تا در این راه موفق شوید. از سوی دیگر وقت زیادی را به حفظ قرآن اختصاص دهید و به کلاس قرآن بروید و با برنامه منظم پیش بروند.
وی در پایان به هم‌سن و سال‌های خود توصیه کرد: من به عنوان یک دوست، به هم‌سن و سال‌های خودم توصیه می‌کنم که وقت خودشان را با چرخیدن بیهوده در فضای مجازی هدر ندهند، چرا که وقت گرانبهاست و مثل ابر بهاری زود می‌گذرد. فرصت‌ها را از دست ندهیم. ما نوجوانان در این سنین باید به سراغ کار‌هایی برویم که تاثیر مثبتی در ساخت آینده ما داشته باشد.
انتهای پیام/ 115
