به گزارش خبرنگار ساجد، شهید «حسین غیاث آبادی» ۳۰ اردیبهشت ۱۳۳۶ در اراک چشم به جهان گشود. وی با آغاز جنگ تحمیلی عازم جبهه حق علیه باطل شد و سرانجام ششم دی ۱۳۶۵ در شلمچه به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
متن وصیت‌نامه‌ای را که از این شهید والامقام به یادگار مانده است، در ادامه می‌خوانید:
«بسم الله الرحمن الرحیم
وَلاتَحسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلوا فی سَبیلِ اللَّهِ أَمواتاً بَل أَحیاءٌ عِندَ رَبِّهِم یُرزَقونَ
و مپندارید آنان که در راه خدا کشته شدند، مردگانند بلکه آنان زنده‌اند و در نزد خدا روزی می‌خورند.
با سلام به امام زمان (عج) و نایب بر حقش، حسین زمان، رهبر کبیر انقلاب اسلامی امام خمینی و سلام بر سرور شهیدان و رهبر آزادگان امام حسین (ع) و بر پیروان راه او. هان ای ملت شریف ایران شما بودید که با فریاد الله اکبر خویش و با پشتیبانی بزرگ مرجع عالم بشریت انقلاب را با خون هزاران هزار شهید به پیروزی رساندید مواظب باشید که دشمنان اسلام چه در داخل و چه در خارج می‌خواهند به انقلاب ما ضربه بزنند.
ای جوان‌هایی که شما می‌بایست از این انقلاب حفظ و حراست نمایید، فریب این گروهک‌ها را نخورید که تا ابد شما‌ها را در جهل و نادانی نگاه می‌دارند. ای جوانان نکند در رختخواب ذلت بمیرید که حسین (ع) در میدان نبرد شهید شد.
ای جوانان مبادا در غفلت بمیرید که علی (ع) در محراب عبادت شهید شد. ای مادران مبادا از رفتن فرزندانتان به جبهه جلوگیری کنید که فردا در محضر خدا نمی‌توانید جواب زینب (ع) را بدهید که تحمل ۷۲ شهید را نمود.
برادران استغفار و دعا را از یاد نبرید که بهترین درمان‌ها برای تسکین دردهاست و امام عزیزمان را تنها نگذارید و سعی کنید که عظمت او را بیابید و خود را تسلیم او سازید و اگر فیض شهادت نصیبم گشت، آنان که پیرو خط سرخ امام خمینی نیستند و به ولایت او اعتقاد ندارند، بر من نگریند و بر جنازه من حاضر نشوند.
و اما پدر و مادر عزیزم امیدوارم که مرا ببخشید و مرا حلال کنید. اگر چه فرزند خوبی نبودم، ولی به خاطر خدا مرا ببخشید و اما پدر جان همان طوری که مرا با مکتب اسلام و قرآن آشنا کردی، از تو می‌خواهم که فرزندانم را با مکتب زینب آشنا سازی و آن‌ها را تنها نگذاری.
و اما برادرانم از شما هم می‌خواهم که خوب درس بخوانید و گوش به فرمان امام عزیزمان باشید.
و تو ای همسرم که، چون من راه حسین (ع) را در پیش گرفته‌ام، تو هم باید راه زینب را در پیش گیری و زینب‌وار و با سربلندی در راه اسلام و قرآن قدم برداری و در تربیت فرزندانم کوشا باشی و خیلی بیشتر از آن‌ها مواظبت کنی چرا که هم به جای پدر هستی و هم مادر که می‌دانم هستی و استقامت داری و به دخترانم بگویید که همچنان دختران کوچک امام حسین (ع) ثابت قدم و استوار باشند.
این بود یکی از وصیت‌نامه من به ملت ایران و خانواده‌ام
۱۳۶۴/۱۰/۲۱»
انتهای پیام/ 111
