وصیت‌نامه شهید مجتبی تاجیانی/ پروردگارا جهاد در راه تو برای من از عسل شیرین‌تر است
به گزارش خبرنگار ساجد، شهید «مجتبی تاجیانی» ۱۱ دی ۱۳۴۶ در شهرستان اراک چشم به جهان گشود. وی با آغاز جنگ تحمیلی عازم جبهه حق علیه باطل شد و سرانجام شش دی ۱۳۶۵ در شلمچه به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
متن وصیت‌نامه‌ای را که از این شهید والامقام به یادگار مانده است، در ادامه می‌خوانید:
«بسم الله الرحمن الرحیم
قَد کانَ لَکُم ءایَةٌ فی فِئَتَینِ التَقَتا فِئَةٌ تُقتِلُ فی سَبیلِ اللهِ واُخری کافِرَةٌ یَرَونَهُم مِثلَیهِم رَأی العَینِ واللهُ یُؤَیِّدُ بِنَصرِهِ مَن یَشاءُ اِنَّ فی ذلِکَ لَعِبرَةً لاُولِی الاَبصر
نشانه و آیتی از لطف خدا به شما مومنان این است که، چون در گروه مومن و کافر با یکدیگر روبرو شوند، گروه کافر گروه مومن را که در راه خدا جهاد می‌کنند در برابر خود به چشم بیشتر نگرند و بدین جهت کفار از اهل ایمان ترسان و گریزان می‌شوند و خداوند به هر که بخواهد توانایی و یاری دهد و البته بدین آیات الهی اهل بصیرت اعتبار جویند.
به نام آن وجودی که وجودم بوجود او بوجود می‌آید. به نام او زنده به اویم، به نام او که به اویم، زندگیم به خاطر اوست، جانم اوست، معشوقم اوست، معبودم اوست و خلاصه مقصودم اوست.
با سلام و درود بیکران بر یگانه منجی عالم بشریت و رهایی بخش مظلومان از قید و بند ستمکاران و امید محرومان در بند عالم حضرت مهدی (عج) ارواحنا فدا و نایب بر حقش خمینی کبیر امید مستضعفان جهان و در هم کوبنده کاخ ستمگران و با سلام بر ظفرمندان لشکر توحید این عاشقان کربلای حسینی اینان که با رزمشان لرزه بر اندام شرق و غرب عالم می‌اندازند.
حمد و سپاس فراوان خدای را که سعادتی این چنین نصیبم کرد تا مدتی در کنار عاشقان به سر برم.
بارالها تو در قرآن فرموده‌ای که برای جنگ با کافران سبکبار و مجهز بیرون شوید. با فوج فوج پیاده یا سواره آسان یا مشکل (سوره توبه آیه ۴۱) و هم اکنون که این افتخار را (جنگ با کافران) نصیب من کرده‌ای از تو می‌خواهم که مرا بپذیری و در راه خودت هدایت کنی. ای خدای رحمن بر این بنده گنهکار خود رحم کن و گناهانم را ببخش و مرا از بندگان مقرب درگاه خودت قرار ده. پروردگارا جهاد در راه تو برای من از عسل هم شیرین‌تر است.
سخنی با پدر و مادر عزیزم و خواهر و برادران مهربانم: پدر و مادر مهربانم نمی‌دانم به خاطر زحماتتان به چه وسیله‌ای از شما تشکر کنم چرا که در وصف این زحمات قلم ناتوان است و نمی‌تواند بر روی کاغذ بلغزد و مهم‌تر از این زبان هم از بیانش قاصر است و دست اعضا و جوارح نیز کاری برنمی‌آید و متاسفانه هیچکدام نمی‌توانند جبران مشقات شما را بکنند.
پدر و مادر مهربانم می‌دانم که برای من چه رنج‌هایی کشیده‌اید و در مقابل همه مسائل مقاومت کرده‌اید و چقدر خون جگر خورده‌اید. اما با این حال دلشاد باشید، چون شما امانتی را سالم به صاحبش برگردانده‌اید و امانت داری خوب بوده و هستید من به شما افتخار می‌کنم پس شما هم افتخار کنید که من در راه خدا شهید شدم و از سر خطاهایم بگذرید.
بعد از شهادت من شیون مکنید چرا که من به معشوقم رسیده‌ام و شما در برابر مشکلات و مسائل و فراغ من صبور باشید.
قرآن مجید می‌فرماید: واصبر علی ما یقولون و اهجرهم هجرا جمیلا (سوره مزمل -آیه ۱۰)
و بر طعن و یاوه گویی کافران و مکذبان صبور و شکیبا باش و به طرز نیکو از آنان دوری گزین.
مادر جان خدا را شکر که می‌توانستم مانند مولایم حسین (ع) در مقابل کفار بایستم و به اسلام و انقلاب خدمت کنم.
و، اما شما خواهرم از شما می‌خواهم که فاطمه (س) و زینب را الگوی خود قرار دهی و زینب‌وار زندگی کنی و از تربیت صحیح فرزندانت لحظه‌ای دریغ نورزی و بدان که حجاب تو کوبنده‌تر از خون من است و حجاب تو سنگر توست.»
انتهای پیام/ 111
