به گزارش خبرنگار ساجد، شهید «فرامرز بیابانی» ۱۴ بهمن ۱۳۴۱ در تهران چشم به جهان گشود. وی با آغاز جنگ تحمیلی عازم جبهه حق علیه باطل شد و سرانجام ۲۷ دی ۱۳۵۹ طی عملیات بیت المقدس در سوسنگرد به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
متن وصیت‌نامه‌ای را که از این شهید والامقام به یادگار مانده است، در ادامه می‌خوانید:
«بسم الله الرحمن الرحیم
و لا تقولوا لمن یقتل فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون
به کسانی که در راه خدا کشته شدهاند مرده نگویید، زیرا آن‌ها زنده هستند و نزد خدا روزی می‌خورند.
با سلام پر محبت به مادر عزیزم و برادران و خواهر گرامیم و دوستان و آشنایان عرض می‌کنم که ان‌شاءالله حال همگی خوب می‌باشد و سلامتی شما را از درگاه خداوند متعال خواستارم.
آری راجع رفتن به جبهه خواستم چند کلمه‌ای به یادگار برایتان بگذارم.
این راهی بود که خودم انتخاب کردم و امیدوارم تا مرز شهادت ادامه یابد. من به خاطر پایداری اسلام و حفظ قرآن و پیروزی انقلاب و یاری امام و حفظ میهن اسلامی این راه را انتخاب نمودم و تا پایان جان خواهم جنگید، و در این باره خواستم اگر شهادت نصیب این حقیر شد در سوگ اینجانب گریه نکنید بلکه برای اینجانب قرآن بخوانید و دعا کنید و یادی هم از شهدای کربلایی ایران کنید. به همین منظور برای دومین بار می‌گویم در عزای اینجانب گریه نکنید بلکه با صبر انقلابی خود کمر دشمنان اسلام را بشکنید.
مادر و یک برادر و خواهرم الگو باشید، این چند کلمه را با محبتی که در قلب من است برای مادرمان بخوانید و بگو که برای درگذشت من غمگین نشود مادر از تو تشکر می‌کنم برای زحماتی که در طول این ۱۷ سال کشیدی و امیدوارم بخاطر اشتباهاتی که در مقابل شما کردم مرا عفو کنید و افسوس که نتوانستم محبت‌های شما را جبران کنم.
کسی که ناز مرا می‌کشید مادر بود
کسی که روح به تن من دمید مادر بود
دیگر عرضی ندارم فقط خواهش من از شما این است که رهبر انقلاب را یاری کنید و پیام‌های آن بزرگواران را سرمشق زندگی خود قرار دهید و همچنین برای من حقیر هم دعا کنید مخصوصا در موقع نماز خواندن.
۱۳۵۹/۹/۹»
انتهای پیام/ 181
