به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع پرس، جوانان برومند و انقلابی که آرمانهای خود را فراموش نکرده بودند و برای مقاومتر شدن نهال نوپای انقلاب حاضر به انجام هرگونه فداکاری بودند، از جان خود گذشتند تا ایران همیشه مقتدر و پایدار باشد و ارزشهای الهی و اسلامی برای همیشه در ایران پایدار بماند.
شهید «علییزدان طالبی» یکی از شهدای دوران دفاع مقدس است که با مجاهدت و پیگیری مستمر توانست در اوج جوانی به جبهه اعزام شود. وی سرانجام در درگاه قرب الهی پذیرفته شد و مقام پرافتخار شهادت را کسب کرد.
«فاطمه طالبی» خواهر شهید «علییزدان طالبی» است که خبرنگار دفاع پرس به گفتوگو با وی پرداخته است. در ادامه ماحصل این گفتوگو را میخوانید:
دفاع پرس: چه سالی برادرتان به دنیا آمد؟ چگونه فرزندی بود؟
برادرم در تیرماه سال ۱۳۴۴ در شهرستان «بهار» از توابع استان همدان به دنیا آمد. وی را «علییزدان (سعید)» نامیدند. مادرم بانویی معتقد و مذهبی و ادب دوست بود و پدرم نیز مداح اهل بیت (ع) بود و از نیازمندان دستگیری میکرد و صله رحم و گرهگشایی از مشکلات فامیل و همسایگان را از برنامههای اصلی خود قرار میداد. در چنین محیطی بود که برادرم بزرگ شد.
دفاع پرس: از دوران تحصیلی برادرتان بگویید.
برادرم از هوش و نبوغ سرشار، شوخ طبعی، استقلال، خلوص و صفای باطنی برخوردار بود، بهطوری که در تمام دوران تحصیل یادم نمیآید که علی را در حال درسخواندن دیده باشم، ولی همیشه نمراتش خوب و شاگرد ممتاز بود.
علی در سال ۱۳۶۴ دیپلم گرفت و همان سال با این که در دانشگاه تربیت معلم، دانشکده افسری و دانشگاه سراسری قبول شده بود، در رشته اقتصاد در شهر «بابلسر» ثبت نام کرد.
برادرم از استعداد خود به نحو احسن استفاده میکرد و همواره در حال مطالعه، یادگیری و علمآموزی بود. وی تنها دانشجوی شهید شهرستان است و توانست بدون بهرهگیری از هیچگونه امکاناتی و تنها با تکیه بر توانایی ذاتی خود، در کنکور پذیرفته شود.
اما در همین دوران تحصیل به هدف غایی خلقت انسان یعنی کمال اندیشید و اقتصاد و بازرگانی را به اهلش سپرد و خودش راهی کوتاهترین مسیر لقاءالله یعنی جبهه و شهادت شد.
دفاع پرس: در مورد نحوه شهادت بردرتان بگویید.
در تاریخ ۲۸ اردیبهشتماه سال ۶۵ مصادف با نهم رمضان و همچنین مصادف با سالگرد درگذشت عارف نامی شهرستان «شیخ محمد بهاری» بر اثر اصابت ترکش خمپاره به پیشانیاش به شهادت رسید. با این که بارها از دوران دبیرستان راهی جبهههای نبرد شده بود، اما تقدیر آسمانی شدن وی در ماه مبارک بود.
بعد از شهادتش سالن ورزشی دانشکده اقتصاد دانشگاه مازندران را به نام برادرم نامگذاری کردند و در مجموعه آثار شهدای شهرستان نیز زندگینامه شهید گردآوری شده است.
قسمتی از وصیتنامه شهید «علییزدان طالبی»:
خدایا در این دنیای تاریک و ظلمانی که آینه قلبها را غبار گناه پوشیده است و مردم خطایای خود را میبینند، آنها را خطا به حساب نیاور، بلکه کارهای خوب و پسندیده حساب میکن. در دنیایی که هدف عدهای پرستش دنیا و پیروی از شیطان گشته است تنها امید و پناه من تو هستی، خداوندا تنها به تو امید دارم.
پدر و مادر عزیزم! میدانم که در زندگی رنجهای زیادی بردهاید، ولی همانطور که میدانید زندگی دنیا محل برداشت آذوقه برای آخرت است، همیشه امیدتان به پروردگار باشد.
برادران و خواهرانم در زندگی سعی و کوششتان بر این باشد که اطاعت خدا و رسول خدا کنید و هیچ وقت از انجام فرائض دینی غافل نشوید.
در برخورد با دیگران سعی کنید از پیشوایان پیروی کنید، با مردم خوش برخورد باشید و از هیچ کس کینهای به دل نگیرید و خود را بزرگتر از مردم احساس نکنید که کبر، آدمی را به هلاکت میافکند. برادران و خواهران ایمانی! سعی کنید خود را در قبال خون شهیدان عزیز مسئول بدانید.
انتهای پیام/ 191