گروه حماسه و جهاد دفاع پرس ـ حامد افروغ؛ انقلاب اسلامی ایران را اگر از دریچه انصاف بنگریم، با اغلب انقلاب هایی که اسمی و رسمی برای خود دارند، فرق می‌کند و این تفاوت، برآمده از جان و دل مردمی است که قرن‌ها زیر یوق ظالمان، استخوان خرد کردند اما سر خم نکردند.
دهه‌ای که در آن قرار داریم موسوم است به دهه فجر؛ دهه ای که همه دلبستگان به راه و مرام انقلاب اسلامی ـ فارغ از دلخوری ها و انتقاداتشان از سیاسیون و دولتمردان ـ آن را به عنوان سرآغاز طلوع خورشید اسلام در قرن حاضر، جشن می‌گیرند و با گرامیداشت یاد شهدای این واقعه عظیم، پیشانی محبت و احترام بر ساحت حق می سایند.
انقلاب اسلامی با همه ابعاد مادی و معنوی و همه تاثیرات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی خود ـ که مسیر تاریخ را از بیراهه ها و کجراهه ها به سمت صراط مستقیم، که همانا مسیر آمادگی برای ظهور حضرت مهدی (عج) است، تغییر داد ـ یکی از بزرگترین وقایع مظلوم عالم است که مورد بی مهری ها و کم توجهی ها قرار می گیرد؛ اما چرا علی‌رغم همه این ناملایمات که از داخل و خارج زخمی عمیق بر روح و جان انقلاب و انقلابیون می‌زند، هنوز به هنگام خروش، چون پتکی بر سر باطل و اهلش فرود می‌آید؟
آری اگر به دیده دل بنگریم، چهارچوب و استخوان بندی انقلاب اسلامی را که روح اسلام و حق در آن دمیده شده است، با خون کسانی محکم و ماندگار شده، که هر چه بر مظلومیتش افزون شود، اقتدارش دوچندان می‌شود. شهدای انقلاب اسلامی به سبب وقوع جنگ تحمیلی به سرعت در محاق رفتند و کمتر کسی از زجرها و دلاوریهای آنان در زیر شکنجه های طاقت فرسای رژیم پهلوی یاد می کند و اغلب مورد غفلت اند. غفلتی که نمونه آن را می توان در بی توجهی به وضعیت قبر شهید اندرزگو و امثال وی یافت که مدتها سوت و کور و مخروبه بود.
دهه فجر به عنوان مطلع الفجر انقلاب اسلامی، باید بهانه ای باشد تا همه و همه به یاد بیاوریم که علاوه بر خانواده های شهدای دفاع مقدس و جانبازان و آزادگان آن، باید به اسلاف آنها نیز توجه شود و فراموش نکنیم که کدام پابرهنگان بودند که کشور را از دهان چپاولگران درآوردند و دست متجاوزان ستمگر را برای همیشه کوتاه کردند.
دهه فجر را مغتنم می شماریم و بر روح آن عزیزان درود می فرستیم و برای بازماندگان آن انقلابیون، آرزوی توفیق و سلامت روزافزون می کنیم.
انتهای پیام/ 112
