به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، اگر حرف یک گروه بود انقلاب، اگر یک قشر برمی‌خاستند به مبارزه، اگر خیزش برنامه یک نسل بود، اگر فقط یک منطقه، منطق انقلاب را برمی‌گزیدند، می‌شد به هزار اما و اگر متوسل شد. می‌شد به انتقاد برخاست که چرا چنین؟
می‌شد در بطلان حکومت سابق یا بهره‌مندی آن از حق، اما و اگر کرد، ولی وقتی یک ملت، به پا می‌خیزد، وقتی اکثریت مردم، مرگِ شاه و رژیمش را فریاد می‌کنند، دیگر جای حرف و حدیث نمی‌ماند تا امروز بعد از چهار دهه برخی‌ها از چرایی انقلاب بپرسند؛ چه این که مردم نه از راحتی و آسایش و آرامش گریزان بودند نه از ثبات و آزادی همان چیزی که امروزه، مجازی‌نویسان در این فضا و در گروه‌ها و کانال‌های پر شمار، حقیقت اثبات شده و واقعیت متقن می‌نمایانند.
مردم اگر به خروش می‌آیند و دست از جان شسته پا به میدانی می‌گذارند که حکم آن مشت است و گلوله، از آن روست که ستم پنجه از گلوی‌شان برنمی دارد. تجربه هم ثابت کرده است که ملت‌ها صبورند، خیلی صبورند و تا کارد از استخوانشان نگذرد و راه نفس شان سد نشود به فریاد نمی‌آیند.
پس حق بدهید و بدهیم به نسلی که انقلاب کردند. مطمئن باشید اگر واقعیت میدانی چنان بود که برخی به قلم مجازی تحریر می‌کنند، اگر همه چیز گل و بلبل بود، اگر آزادی از در و دیوار می‌ریخت، اگر شأن و شوکت شاهیِ پهلوی دنیا را زیر سایه می‌داشت، اگر اسب توسعه، در کوچه و بازار، به تاخت می‌رفت و... بزرگان و جوانان آن عصر و نسل حتما به اندازه برخی از افراد امروز می‌فهمیدند.
به اندازه کسانی که در همین ماجرای اخیر شعار می‌دادند ما اشتباه کردیم که انقلاب کردیم، اما یادشان رفته بود که تاریخ تولد شان در دهه دوم و حتی سوم انقلاب است! در انقلاب نبوده‌اند که درست عمل کنند یا اشتباه. اشتباهی که کرده اند، باور نقش‌های مجازی بر دیوار حقیقت است. باری، ایران قبل از ۵۷ بهشت نبود حتی در تراز ارم، که بهشت شداد شاهی اش بنامیم. پشت دیوار منقش، همه چیز از پای بست ویران بود بنابراین پیش از پیش بینی‌ها فرو پاشید. اما این که بعد ویران کردن بنای حکومت سابق چقدر توانستیم در پی ریزی بنای نو، موفق باشیم و این که چقدر به آرمان‌های انقلاب نزدیک شده و به شعارهایش عمل کرده ایم و این که حتی نظامِ برآمده از انقلاب، یعنی جمهوری اسلامی چقدر در تحقق اهداف انقلاب موفق بوده و چقدر کم گذاشته است؟
جای سوال دارد و حتی جای یقه گیری و باید پرسید که چه کرده ایم همه ما‌هایی که بعد از انقلاب نقشی بر عهده داشته ایم. باید پرسید که چقدر به عدالت خواسته شده در انقلاب نزدیک شدیم. چقدر توانستیم در مقابله با تبارگرایی و شکل‌گیری خانواده‌های قدرت موفق باشیم، مایی که مفتخر بودیم قدرت هزار فامیل را شکسته ایم، چقدر توانسته ایم جلوی بازگشت خودمحوری و فساد را سد کنیم؟ مایی که خون می‌دادیم پای پاک شدن کشور از لوث فساد و خودکامگی؟ بله، جای سوالات فراوانی هست، اما نه در اصل انقلاب بلکه باید پرسید چرا آن گونه که باید به اهداف انقلاب نرسیدیم؟ راستی مسئولان برای این پرسش جوابی دارند؟
منبع: خراسان
