به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع پرس، سید رحیم نعمتی در یادداشتی نوشت:
سه ماه قبل در همین روز‌ها بود که استعفای سعد حریری از مقام نخست وزیری لبنان بحران بی‌سابقه‌ای را برای این کشور رقم زد. نکته عجیب در این اقدام او متن استعفایش و مکانی بود که از آنجا متن خود را در مقابل دوربین‌های تلویزیونی قرائت می‌کرد. او در ریاض، پایتخت عربستان، در مقابل دوربین شبکه العربیه متن خود را قرائت می‌کرد و تا آن موقع سابقه نداشت نخست وزیری استعفای خود را در خارج از لبنان اعلام کند چه رسد به اینکه با متنی آنقدر تند و شدید‌اللحن بخواهد ایران و حزب‌الله لبنان را مورد حمله قرار بدهد. آن اتفاق فقط یک ماه لبنان را در بحران سیاسی فرو نبرد بلکه تا حد زیادی بر روابط این کشور با عربستان سایه انداخت، تا آنجا که لبنان عربستان را تهدید به کشاندن موضوع به شورای امنیت سازمان ملل کرد، اما همه چیز با پادرمیانی منطقه‌ای و بین‌المللی و بازگشت حریری به لبنان تمام شد. حالا چند ماه بعد از آن ماجرا، حرف و عمل حریری به گونه‌ای است که نه تنها بر خلاف آن متن بلکه بر خلاف اهداف مداخله‌جویانه سعودی‌ها در لبنان است و همین موضوع هم احتمال رویگردانی آل‌سعود از او و توجه به دیگر رقبایش در جریان ۱۴ مارس را تقویت کرده است.
حریری این روز‌ها در مصاحبه‌های خود نوع حرف‌های تند علیه حزب‌الله را بر زبان نمی‌آورد که هیچ بلکه بر حضور حزب‌الله در دولت و ضرورت همکاری با آن تأکید دارد. او روز جمعه ۲۳ ژانویه در مصاحبه‌ای با روزنامه امریکایی وال‌استریت ژورنال بر این نکته تأکید داشت که مشارکت حزب‌الله در دولت موجب ثبات سیاسی لبنان است و حالا می‌گوید با وجود اختلاف نظر با حزب‌الله در مسائل استراتژیک، اما باید با آن در مسائل داخلی به توافق رسید. او در تبیین این نظرش به نحوی سخن می‌گوید که گویا هم پاسخ آل‌سعود و هم آن بخش در جریان ۱۴ مارس را می‌دهد که به چیزی جز تقابل با حزب‌الله راضی نمی‌شوند و به آن‌ها است که می‌گوید: «اختلاف بر سر برخی از مسائل را تجربه کردیم، اما چه شد؟ کشور متوقف شد.»شکی نیست که این لحن به هیچ‌وجه مورد رضایت سعودی‌ها نیست که از او انتظار تقابل کامل با حزب‌الله را دارند به خصوص اینکه دولت امریکا همسو با سعودی‌ها به نحو گسترده‌ای هم برنامه تحریمی حزب‌الله را توسعه داده و هم بر کشور‌های خارجی و از جمله لبنان و نهاد‌های مالی آن فشار وارد می‌کند تا به این جریان تحریمی علیه حزب‌الله بپیوندند.
هیچ نشانه‌ای از این برنامه گسترده امریکایی-سعودی علیه حزب‌الله در لحن حریری دیده نمی‌شود و همین هم حکایت از باخت آل‌سعود در مقابل حزب‌الله دارد که سه ماه قبل و با کارت حریری شروع کرده بود. علاوه بر این، سفر هفته قبل حریری به ترکیه به عنوان حرکتی از سوی او در مقابل آل‌سعود تعبیر شد چرا که ترکیه با حمایت از قطر به طور مشخص در برابر آل‌سعود قرار گرفته و درخواست حریری از ترکیه برای تقویت ارتش و زیرساخت‌های اقتصادی لبنان هم دست ردی است به آل‌سعود که می‌خواهد با اهرم‌های اقتصادی نفوذ خود را در لبنان حفظ کند.
همکاری با حزب‌الله و توجه به ترکیه در مقطع فعلی دور شدن حریری از آل‌سعود را نشان می‌دهد، اما این وضعیت با توجه به انتخابات پارلمانی لبنان در سه ماه بعد چه معنایی دارد؟ هیچ شکی نیست که آل‌سعود از تمام امکانات اقتصادی و سیاسی خود برای مداخله در آن انتخابات استفاده می‌کند تا با تضعیف حزب‌الله و متحدانش در جریان ۸ مارس، بتواند لبنان را تحت نفوذ کامل خود قرار بدهد. اگر حریری تا پیش از این انتخاب اول سعودی‌ها برای رسیدن به این هدف بود، حالا دیگر نمی‌توان با اطمینان از این انتخاب گفت و افرادی مثل نجیب میقاتی، نخست‌وزیر سابق لبنان، یا اشرف ریفی، رئیس سابق امنیت داخلی لبنان، در فهرست حمایت سعودی‌ها قرار گرفته‌اند تا ریاض با دوری از حریری رو به این دست افراد بیاورد و سرمایه‌گذاری خود در انتخابات لبنان را در این افراد متمرکز کند. به هر حال، نشانه‌هایی از لبنان دیده می‌شود که می‌توان بنابر آن گفت: تمام ماجراجویی آل‌سعود در سه ماه قبل حالا به باخت کامل رسیده و بعد از سوخته شدن کارت حریری، حالا سعودی‌ها به دنبال کارت‌های دیگر و ماجراجویی‌های تازه در لبنان هستند.
منبع: روزنامه جوان
