به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع پرس، چند ماه پس از روی کار آمدن دونالد ترامپ در ایالات متحده و زمانی که به نظر می آمد نوعی اقتدارگرایی مخالف با اصول آزادی به طور خزنده در اروپا در حال پیشروی است، انتخاب امانوئل ماکرون به عنوان رئیس جمهور فرانسه باعث شد بسیاری در دموکراسی های غربی نفسی به آسودگی بکشند.
ماه مه 2017 زمانی که ماکرون یک سیاستمدار میانه رو و حامی اروپا به طور قاطعانه ماری لو پن سیاستمدار ضد اروپا و راست افراطی را شکست داد، پیام های میهن پرستانه و پرشوری همچون زنده باد فرانسه و زنده باد اروپا از هر دو سوی آتلانتیک در توئیتر سرازیر شد.
برخی آمریکایی ها خجالتی نداشتند از اینکه بگویند پیروزی ماکرون در واقع شکستی بود برای ترامپ و ملی گرایی دست راستی در سراسر جهان. بن رودز، مشاور سابق باراک اوباما در توئیتر نوشت: پیروزی مکرون ضربه ای به ناسیونالیسم راست افراطی است و نشانه ای از اینکه موج ِ ترامپ- برگزیت در غرب در هم شکسته است. شکست هیلاری کلینتون در رقابت با ترامپ باعث شد که رای گیری در فرانسه به مثابه پیروزی برای ماکرون، برای فرانسه، برای اتحادیه اروپا و برای جهان به نظر برسد.
به محض اینکه ماکرون قدرت را در اختیار گرفت، رئیس جمهور جوان طوری عمل کرد که نشان دهد به سادگی زیر بار حرف کسی نمی رود. در اولین ملاقات رسمی وی با ترامپ در نشست سران ناتو در ماه مه، دو طرف گرد و خاک کردند، به شکل پایان ناپذیری دست هم را تکان دادند، انگار که مصافی است میان دو مرد با سیاست های متضاد.
ویدئو ها و تحلیل ها ثانیه به ثانیه در شبکه های خبری می چرخید. ماکرون در مصاحبه با مجله ژورنال دیمانش (روزنامه یکشنبه) که پس از این دیدار انجام شد گفت: اینطوری است که اطمینان حاصل می کنید مورد احترام قرار دارید. باید نشان دهید امتیازات کوچک نمی دهید. حتی امتیازات سمبلیک.
ماکرون بر همین موج اعتماد به نفس سوار بود و به تصمیم ترامپ برای خروج از توافق اقلیمی پاریس هم واکنش نشان داد و از دانشمندان و مهندسان ایالات متحده دعوت کرد در فرانسه مشغول به کار شوند – و بعد کارزاری به راه انداخت با عنوان کره زمین را دوباره با شکوه کنید.
اما آنچه عده ای تصور می کردند مسابقه بوکسی میان ماکرون و ترامپ است همچون مسابقات از پیش تعیین شده کشتی کج به پایان رسید. رقابت ها چندان به درازا نکشید. در واقع تنها دو ماه پس از آن دست دادن، ماکرون ترامپ را در روز باستیل و رژه نظامی در پاریس به جشن دعوت کرد. ترامپ چنان تحت تاثیر قرار گرفت که اخیرا دستور داد رژه نظامی خودش هم در ایالات متحده به راه بیفتد.
هر چند همگرایی سیاسی میان این دو رقیب از تمایل مشترک به رژه نظامی فراتر می رفت.
رئیس جمهور ثروتمندان
ماکرون هم مثل ترامپ وعده نوگرایی سیاست هایی داده بود که فرای تقسیم های چپ و راست می رود.
وی تصویر رهبری بی اندازه جاه طلب از خود نشان داد که هراسی از انجام اصلاحات چشمگیر و به چالش کشیدن وضع موجود به شیوه ای بناپارت – ترامپی ندارد.
هشت ماه پس از آمدن ماکرون به دفتر ریاست جمهور معلوم شده است که ماکرون اصلا یک سیاستمدار نجیب میانه رو نیست – و به طور قطع ترقی خواه هم نیست. وی بیشتر یک دست راستی، حامی بازار و پادشاه نخبه گرا است که بیش از آنکه تحسین کنندگان اش تصور می کنند به ترامپ شباهت دارد.
این بانکدار سابق مدت زیادی منتظر نماند تا زیر و زبر کردن شالوده های بازار کار فرانسه را آغاز کند. چند ماه پس از انتخابات، او با نادیده گرفتن تظاهرات و نگرانی های اتحادیه ها، با یک رشته دستورات اجرایی اصلاحات عمیقا بحث برانگیزی را اعمال کرد.
اصلاحات ماکرون در بازار کار فرانسه قدرت بی سابقه ای به کارفرما ها و شرکت ها می بخشد. این اصلاحات وعده های دروغ و خطرناکی می دهد مبنی بر اینکه تغییر در بازار کار باعث کاهش بیکاری و رشد اقتصادی می شود.
از آن شگفت انگیز تر، با توجه به تصویر ماکرون به عنوان یک دژ علیه خیزش راست افراطی فرانسه، رئیس جمهور فرانسه دقیق خط مشی مشابه ترامپ را در موضوع مهاجرت در پیش گرفته است. مردی که زمانی به آنجلا مرکل صدر اعظم آلمان به خاطر انسانیت در باز کردن درهای آلمان به روی آوارگان در بحران پناهندگان تبریک گفته بود، این از سرکوب مهاجران ثبت نشده حمایت می کند.
منبع: دیپلماسی ایرانی
