یادداشت/ هادی محمدی

قطعنامه‌ای برای حفظ تروریسم

آمریکایی‌ها مشکلات زیادی در سوریه و در سطح منطقه دارند. یک مشکل آن‌ها این است که از جایگاه هژمون و امکان تحمیل اراده و رویه‌های مطلوب تنزل پیدا کرده و قدرت‌ها و بازیگران دیگر از این امتیاز برخوردار شده‌اند.
کد خبر: ۲۸۱۰۵۹
تاریخ انتشار: ۰۸ اسفند ۱۳۹۶ - ۰۱:۳۰ - 27February 2018

قطعنامه‌ای برای حفظ تروریسمبه گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع پرس، هادی محمدی در یادداشتی نوشت:

آمریکایی‌ها مشکلات زیادی در سوریه و در سطح منطقه دارند. یک مشکل آن‌ها این است که از جایگاه هژمون و امکان تحمیل اراده و رویه‌های مطلوب تنزل پیدا کرده و قدرت‌ها و بازیگران دیگر از این امتیاز برخوردار شده‌اند. ترجمه این مسئله این است که تروریست‌های مورد حمایت آن‌ها که قرار بود اهداف راهبردی آمریکا را در غرب آسیا محقق کنند، در حال شمارش نفس‌های پایانی هستند و حتی چانه‌زنی سه روزه در شورای امنیت برای صدور قطعنامه ۲۴۰۱ که ماهیتی برای حفظ تروریست‌های وهابی فیلق الرحمن، جبهه النصره، احرار‌الشام و جیش‌الاسلام در غوطه شرقی دارد، امکان حفظ آن‌ها را ندارد. سؤال این است که چرا امریکا دل به حفظ این تروریست‌ها بسته است؟

پاسخ این است که با نابودی تروریست‌های وهابی در حاشیه دمشق، ضمن اینکه دولت سوریه، اهرم‌های قدرت خود را استحکام بیشتری می‌بخشد، نوبت به اخراج حضور اشغالگرانه و غیرقانونی نظامیان امریکایی است که حتی مجوزی از کنگره امریکا ندارند و اگر وارد درگیری شوند و تلفات و خسارت حیثیتی به آن‌ها وارد شود، دولت ترامپ با مشکلات جدیدی روبه‌رو خواهد شد؛ لذا امید به حفظ تروریست‌ها، برای استمرار و طولانی شدن عمر بحران در سوریه و ضمناً برای فرصت یافتن امریکایی‌ها در فرآیند سیاسی و چانه‌زنی با حکومت سوریه و روسیه و ایران، یک امکان خواهد بود. مشکل دیگر امریکایی‌ها این است که نمی‌توانند به یک پروسه درگیری نظامی در سوریه و عراق فکر کنند و از طریق عملیات نظامی مستقیم برای ماندگاری و مداخله‌گری خود فرصت ایجاد کنند. کابوس تلفات و خسارت‌های آنان در عراق که از ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۰ دامن نظامیان امریکا را گرفت، باتلاق غیرقابل تحمل برای آن‌ها به وجود آورد و تنگنا‌های مالی و حقوقی و مخالفت‌های قدرتمندانه رسمی و نیرو‌های مقاومت منطقه‌ای، آسایش را از آن‌ها گرفته است؛ لذا برای اینکه چنگ و دندان نشان دهند، هر روز دست به جنایتی جدید در دیرالزور می‌زنند و شهروندان عادی روستا‌های این منطقه را که از مزیت نفتی و گازی نیز برخوردار است، هدف قرار می‌دهند تا خط قرمز نظامی در مقابل روس‌ها و ارتش سوریه و نیرو‌های مقاومت ترسیم کنند. پاسخ اولیه به آن‌ها این است که فقط واکنش‌های مردمی و عشایری این مناطق، چه در سوریه و چه در عراق که فقط بخشی از جنایت‌های امریکایی را پاسخ می‌دهد برای متواری کردن آن‌ها کافی است، حال آنکه دولت سوریه و بقیه همپیمانان آن نیز از حقانیت حقوقی و سیاسی و انسانی کافی برای پایان دادن به این اشغالگری و مداخله‌گری امریکا و تروریست‌های باقیمانده برخوردارند.

منبع: روزنامه جوان

نظر شما
پربیننده ها