به گزارش گروه بین‌الملل دفاع پرس، در حالی که گمانه‌زنی‌ها درباره احتمال خروج آمریکا از برجام در تاریخ 22 اردیبهشت ادامه دارد، «دنیس راس» انجام چنین کاری توسط آمریکا را «پیروزی» برای ایران توصیف کرد.
وی که حالا «تحلیلگر ارشد» اندیشکده «بنیاد واشنگتن» است، در واشنگتن پست یادداشتی درباره برجام منتشر کرد.
خلاصه این یادداشت در ادامه آمده است:
«من حامی توافق هسته‌ای ایران نبودم. اگرچه این توافق محدودیت‌هایی روی برنامه هسته‌ای ایران اعمال کرد، اما بدون اعمال محدودیت‌های واقعی روی اندازه و سرشت این برنامه پس از سال 2030، به بخش اعظم زیرساخت هسته‌ای ایران مشروعیت داد.
خطر ناشی از پایان برخی شرایط و مفاد توافق پس از 12 سال، خطری واقعی است، اما این بدان معنا نیست که رئیس‌جمهور ترامپ باید در ماه می(اردیبهشت) از توافق خارج شود. او اگر چنین کند، در خروج از توافق تنها خواهد بود. اروپایی‌ها به او ملحق نخواهند شد به ویژه وقتی که آن‌ها آماده مذاکره با دولت(آمریکا) و پذیرش برخی سازش‌ها و امتیاز‌ها بوده‌اند؛ امتیاز‌هایی از قبیل: اعمال تحریم‌ها روی آزمایش موشک بالستیک ایران، انتشار بیانیه مشترک درباره محدود کردن آنچه ایران پس از 2030 قادر به انجام دادن است و آمادگی برای بالا بردن هزینه‌های رفتار‌های ثبات‌زدای ایرانی‌ها در منطقه.
خروج از توافق (برجام) سبب پایان دادن به این موضوعات خواهد شد و سبب انزوای آمریکا خواهد شد و ایرانی‌ها منزوی نخواهند شد. فشارها علیه ایران وقتی موثر بودند که دیگران به آمریکا (در اعمال فشارها) ملحق شدند.
متاسفانه اینطور نیست که اروپایی‌ها فقط بخواهند به توافق پایبند باشند، بلکه اقدامات گسترده‌ای برای باقی نگهداشتن ایرانی‌ها در توافق انجام خواهند داد و ایرانی‌ها هم می‌دانند که چطور با ترس‌های اروپایی‌ها بازی کنند.
تهران از همین حالا هم در حال اعلام این است که به سرعت می‌تواند سانتریفیوژ‌های جدید و کارآمدتری را مستقر کند و محدودیتی روی خروجی‌های آن اعمال نکند. این موضوع، قطعا ترس‌های اروپا را درباره خطر رو به گسترش یک جنگ برخواهد انگیخت و آن‌ها را به ارائه پیشنهاد و مشوق به ایرانی‌ها به منظور باقی ماندن در توافق سوق خواهد داد.
خطاب به آن‌هایی که می‌گویند، دولت (آمریکا) می‌تواند با تهدید به اعمال تحریم‌ها علیه شرکت‌های اروپایی، اروپا را تحت فشار قرار دهد، می‌گویم که روی این موضوع شرط بندی نکنید. اروپایی‌ها همیشه در برابر اعمال چنین تحریم‌های ثانویه‌ای مقاومت کرده‌اند و با توجه به عدم محبوبیت ترامپ نزد افکار عمومی اروپا، تعداد معدودی از رهبران اروپایی مایل خواهند بود که اینطور به نظر برسد در برابر تهدیدات آمریکا تسلیم می‌شوند.
البته که برخی بانک‌ها و شرکت‌های اروپایی در قبال تحریم‌های احتمالی آمریکا محتاط خواهند بود و این موضوع تاثیری دلسرد کننده‌ای روی تمایل آن‌ها برای سرمایه‌گذاری در ایران خواهد داشت، اما این ترس، بدون خروج ما از توافق هم وجود دارد.
تحریم‌های ما علیه ایران به دلیل حمایتش از تروریسم و نقض حقوق بشر همچنان ادامه دارد.
نگرانی‌های من درباره خروج آمریکا (از برجام) عمیق‌تر از این موضوعات است. چنین کاری، بدون هیچ‌گونه تاثیر عملی، یک توهم درباره سرسخت بودن در برابر ایران ایجاد خواهد کرد. خطری که این موضوع در پی خواهد داشت، توسعه‌طلبی ایران در منطقه است. این کشور در حال استفاده از شبه نظامیان شیعه به منظور ایجاد جای پا در میان دولت‌های(منطقه) است. حضور نظامی این کشور در سوریه جسورتر شده و با وارد کردن شبه نظامیان و غیرنظامیان شیعه به مناطق سنی، حتی در تلاش برای تغییر توازن ترکیب جمعیتی است.
بدتر این‌که، به نظر می‌رسد ایران به طرز فزاینده‌ای در سوریه ریسک پذیر شده است. این کشور در زمان به پرواز درآوردن یک پهپاد به حریم هوایی اسرائیل و وقتی که قصد تهدید مستقیم اسرائیل را داشت و نه تهدید آن توسط یکی از نیرو‌های نیابتی خود، خارج از اصول خودش رفتار کرد.
اسرائیل صریح اعلام کرده که نمی‌تواند با حضور نظامی رو به گسترش ایران در سوریه زندگی کند اقدامی که از نظر اسرائیلی‌ها شامل طرح‌ها برای ساختن سامانه‌های پیشرفته و هدفمند در سوریه و لبنان برای بیش از 120 هزار راکت و موشکی که در اختیار حزب‌الله هست، هم می‌شود.
اندازه و تعداد تقریبا محدود اهداف حیاتی زیرساخت‌های نظامی و غیرنظامی اسرائیل سبب می‌شود که اسرائیل نتواند منتظر انجام چنین اقدامی از سوی ایران بماند. دیدن این‌که چطور جنگ بین اسرائیلی‌ها و ایران- حزب‌الله شروع می‌شود آسان است، اما رویت نحوه پایان این جنگ آسان نیست.
نقطه کانونی و مهم دولت ترامپ باید مهار گسترش نفوذ ایرانی‌ها، نیرو‌های نیابتی آنان و گسترش توانمندی نظامی آن‌ها در سوریه باشد، اما اینطور نیست؛ وقتی که ترامپ اعلام می‌کند او خواهان «اجازه دادن به دیگر افراد برای مراقبت از این موضوع» است.
اولویت ما باید کم کردن تهدید واقعی ایران در سوریه باشد و این موضوع به بسیج و جذب حمایت نیاز دارد نه این‌که بگوییم دیگران این کار را انجام دهند.
ترامپ شاید معتقد است که خروج از توافق(برجام) او را در قبال تهران سرسخت جلوه می‌دهد، اما اینطور نیست. چنین کاری بی توجهی به یک خطر واقعی و تقدیم کردن یک پیروزی به تهران است. آن‌ها متوجه خواهند شد که ما تنهاییم و فشار معناداری برای توقف آنچه که آن‌ها در حال انجام در منطقه هستند، وجود نخواهد داشت. توافق ایران (برجام) در موضوع هسته‌ای زمان خرید و قطعا حالا وقت دور انداختن آن نیست».
انتهای پیام/ 441
