گروه فرهنگ و هنر دفاع پرس ـ رسول حسنی؛ سینمای آمریکا در ادامه سیاست‌های ضد اسلامی خود فیلم «بیماری بزرگ (Big Sick)» را در سال 2017 تولید و روانه اکران کرده است. نگاه آمریکا به غرب آسیا هیچ‌گاه منصفانه نبوده و ایالات متحده این نگاه مغرضانه خود را بیش از هر چیز با ابزار سینما به مردم جهان تحمیل کرده است؛ فارغ از اینکه در این سیاست فرهنگی خود موفق بوده یا نه، باید توجه داشت که در همه دوره‌های اسکار حضور آثاری از این دست قطعی بوده است.
«مایکل شوالتر» فیلمنامه نویس، تهیه‌کننده و بازیگر اهل آمریکاست که پیش از این «سلام، اسم من دوریس است» را کارگردانی کرده بود. وی در فیلم «بیماری بزرگ» زندگی یک خانوده مسلمان را دستمایه کار خود قرار داده و سعی کرده تا «آمریکاییزه» شدن پسر خانواده را سبب رستگاری او قرار داده و طبق عادت هالیوودی‌ها مسلمانان را عقب‌مانده و نیازمند رهایی نشان دهد.
این فیلم در ژانویه 2017 در جشنواره فیلم ساندنس رونمایی شد. در ژوئن 2017، توسط «Amazon Studios» و «Lionsgate» اکران شد. همچمین این فیلم از سوی برخی از موسسه‌های فیلم آمریکایی به عنوان یکی از 10 فیلم برتر سال انتخاب شد و برای جایزه اسکار برای بهترین فیلم اصلی نامزد شد. «بیماری بزرگ» با بودجه 5 میلیون دلاری، 56 میلیون دلار در سراسر جهان به فروش رسید و تبدیل به یکی از فیلم‌های مستقل برتر سال 2017 شد.
«بیماری بزرگ» که فیلمنامه آن را «امیلی وارگوردون» و «کمیل نانجیانی» نوشته‌اند، یک فیلم کمدی عاشقانه است که به اختلافات نسل‌ها و تفاوت‌های فرهنگی پرداخته است.
«کمیل که همراه خانواده‌اش سال‌ها پیش به آمریکا مهاجرت کرده‌اند، در شیکاگو استندآپ کمدی اجرا می‌کند. کمیل هر چند در آمریکا بزرگ شده اما هنوز علایق و وابستگی‌های مذهبی و فرهنگی خود را با خانوده‌اش حفظ کرده است. کمیل رابطه عاشقانه‌ای با یک دختر آمریکایی به نام امیلی برقرار کرده است اما همان سنت‌های پاکستانی ـ اسلامی اجازه ازدواج با او را نمی‌دهد.
امیلی به سبب انصراف کمیل با او دچار بیماری سختی می‌شود. کمیل که خود را در این اتفاق مقصر می‌بیند مقابل خانواده‌اش می‌ایستد و با امیلی ازدواج می‌کند. این ازدواج سبب می‌شود تا امیلی سلامتی خود را پیدا کند و کمیل نیز یک عشق بی‌آلایشی را تجربه کند.»
در این فیلم به صراحت نشان داده می‌شود که سنت‌های اسلامی و شرقی تا چه میزان در تقابل آزادی انسان‌ها قرار دارد. کمیل با شکستن حصاری به نام اسلام و سنت پاکستانی خود به رهایی رسیده و با ازدواج با امیلی رستگاری را هم تجربه می‌کند. نکته تامل برانگیز انتخاب نام کمیل برای شخصیت اصلی فیلم است که هم نام «کمیل بن زیاد» یکی از یاران امام علی (ع) است.
نکته مهم این است که این رهایی و رستگاری با ازدواج با دختری آمریکایی؛ نماد زیبایی و وقار اتفاق می‌افتد. امیلی چنان به کمیل مسلمان پاکستانی دلبسته است که بدون او دچار بیماری شده و بازگشت او سلامتی‌اش را بازمی‌یابد.
«بیماری بزرگ» مثل همه آثار ضد اسلامی هالیوود از ضعف فیلمنامه رنج می‌برد. دروغ‌پردازی‌های فیلمسازان آمریکایی در مورد مسلمانان چنان بزرگ است که از تار و پود داستان فیلم بیرون می‌زند و اثر نهایی چیزی در حد آثار پیش پا افتاده هندی می‌شود. از آنجایی مراسم اسکار یک شوی تبلیغاتی بیشتر نیست و کاخ سفید و سازمان‌های جاسوسی امریکا در تصمیم‌گیری‌های آن دخیل هستند مشخص است که در تقسیم جوایز استاندارد فیلم حرف اول را نمی‌زند. فروش بالای این فیلم نیز به سیستم قوی پخش در هالیوود برمی‌گردد نه به خاطر خود فیلم.
تاسف بار اینکه هنوز سینمای جهان اسلام در انفعال به سر می‌برند. بعد از گذشت ده‌ها سال و ساخته شدن صدها فیلم ضد اسلامی هنوز اثری خلق نشده تا چهره واقعی مسلمانان را به جهان معرفی کند. نهایت پاسخ جهان اسلام به ساخت آثاری از قبیل «بیماری بزرگ» صدور بیانیه و تظاهرات و آتش زدن پرچم آمریکاست که همین حرکت‌ها نیز از سوی رسانه‌های غرب سانسور می‌شود.
هرچند وجود این اعتراضات لازم و ضروری است اما ابدا کافی نیست. «بیماری بزرگ» پایان سیاست‌های ضد اسلامی آمریکا و نظام فرهنگی آن نیست. جهان اسلام باید بیش از هر حرکت متقابلانه بر سیاست‌گذاری‌های فرهنگی تمرکز کند. جهان اسلام می‌تواند قبل از آنکه دیر شود به فکر فرزندان خود باشد تا مثل کمیل فیلم «بیماری بزرگ» دلبسته دختر هزارداماد و فتنه‌انگیزی چون آمریکا نشود.
انتهای پیام/ 161
