به گزارش خبرنگار بین‌الملل دفاع پرس، تنش بین آمریکا و کره شمالی از شروع ریاست جمهوری دونالد ترامپ شدت بیشتری گرفته است به‌طوری‌که رهبران 2 کشور القابی نامناسب را به یکدیگر نسبت داده‌اند و یکدیگر را تهدید به نابودی کرده‌اند. به همین دلیل قبول مذاکره از سوی کیم جونگ اون رهبر کره شمالی با ترامپ رئیس جمهور آمریکا قدری تردید برانگیز است.
کره شمالی شش آزمایش بزرگ هسته‌ای انجام داده است ششمین آزمایش هسته‌ای وی در سال 2017 را در ماه سپتامبر انجام داد که ادعا می‌شود می‌تواند بمب هیدروژنی کوچکی را فعال کند که قابل حمل بر روی تمامی موشک‌های کوتاه برد، میان برد و قاره‌پیما است. هنوز در مورد صحت اطلاعات کارشناسان کشور‌های مختلف در خصوص این‌که آیا در آزمایش ماه سپتامبر 2017 از بمب هیدروژنی استفاده شده بود یا خیر، اتفاق نظر وجود ندارد. گفته می‌شود که این کلاهک هیدروزنی توان تخریبی 3/6 میلیون تن (TNT) را دارد که برای نابودی یک کلان شهر کفایت می‌کند. کره شمالی به طور مستمر ظرفیت‌های موشکی خود را ارتقا داده است به‌طوری‌که 22 موشک در خلال 15 آزمایش از ماه فوریه تا اواسط ماه سپتامبر پرتاب شده است.
در زمان ریاست جمهوری جرج بوش، کره شمالی جزء یکی از کشور‌های «محور شرارت» بود. از دهه 1950 تاکنون سیاست پدر و پدر‌بزرگ کیم جون اون، دستیابی به ظرفیت‌های هسته‌ای و جنگ هسته‌ای با آمریکا حتی به قیمت نگاه داشتن مردم کره شمالی در فقر بود که برای این کشور چالشی ایجاد نمی‌کرد.
در این بین 2 کشوری که روابط نسبتا خوبی با کره شمالی دارند چین و روسیه می‌باشند. در حال حاضر کره شمالی بسیار وابسته به چین است و در حدود 90 درصد تجارت خارجی محدودش با این کشور است؛ تجارتی که تنها یک خریدار و یک فروشنده دارد. ثبات شبه جزیره کره برای چین منافع زیادی دارد، با توجه به موقعیت چین در اقتصاد جهانی در حال حاضر بیشترین منافع چین از کره شمالی فروش سوخت کشتی‌ها به این کشور است.
روسیه 17 کیلومتر با کره شمالی مرز مشترک دارد و در سال‌های گذشته روابط صمیمی با هم داشتند. اقتصاد صنایع سنگین روسیه می‌تواند از منابع معدنی کره شمالی استفاده کند. از زمان پوتین تمایل روسیه برای داشتن روابط نزدیک‌تر با کشور‌های اقمار خود به دلایل استراتژیک بیشتر شده است. به همین منظور روابط تجاری با روسیه برای کره شمالی سبب عدم نیاز آنان به تجارت آزاد با غربی‌ها شده است. کشورهایی همچون قرقیزستان، ازبکستان، بلاروس و تاجیکستان همگی با روسیه روابط تجاری دارند و هیچ‌یک از آنان تجارت آزاد با غربی‌ها را ندارند؛ اما در سوی مقابل همگی از کره شمالی ثروتمند‌ترند. باید خاطر نشان کرد که کره شمالی مزایای بسیار زیادی نسبت به کشور‌های آسیای مرکزی دارد به عنوان مثال دسترسی کره شمالی به دریا که در نتیجه آن مسیر تجارت بین‌المللی از آن طریق میسر می‌شود.
در نتیجه با گسترش همکاری چین روسیه و کره شمالی نیرو‌های خارجی غربی کمتر می‌توانند بر اقتصاد کره شمالی تاثیر بگذارند. با وجود آن‌که کره شمالی نسبتا در انزوای بین‌المللی به سر می‌برد، می‌تواند نیاز‌های خود را با چند کشور محدودی که با آنان رابطه دارد و بخصوص با چین و روسیه برطرف کند چنان‌که تاکنون به این امر مبادرت کرده است.
حال که کره شمالی در آستانه موفقیت قرار گرفته است و جزء کشور‌های شاخصی است که دارای سلاح اتمی است، چرا تن به مذاکره با آمریکا داده است؟
موفقیت‌های کره شمالی خصوصا در سال گذشته منجر به نگرانی فزاینده آمریکا شد و سبب شد تا آمریکا فشار‌های خود را بر متحدانش برای تحریم‌های بیشتر افزایش دهد. به همین دلیل بود که مک مستر مشاور امنیت ملی آمریکا، از تلاش‌های تیلرسون برای افزایش فشار بین‌المللی بر کره شمالی که سبب شد برخی از کشور‌ها روابط دیپلماتیک خود را با کره شمالی قطع کنند، سفرای او را اخراج کنند و در برخی موارد کارگران کره شمالی را ممنوع کار کنند، تشکر کرد.
شاید بتوان دلایل اقدام کیم جون اون برای مذاکره با ترامپ را به صورت فرضیه‌های زیر در نظر گرفت:
1- فشار تحریم‌های بین‌المللی از سوی آمریکا و جامعه جهانی که این موضوع تازگی نداشته است و سالهاست این کشور با تحریم‌های بین‌المللی و خصوصا تحریم‌های اعمال شده از سوی آمریکا دست و پنجه نرم می‌کند.
2- به تعویق انداختن تحریم‌ها و ایجاد فرصت برای ارزیابی منافع طرفین.
3- عدم هیچ‌گونه تضمینی برای خلع سلاح کامل هسته‌ای.
4- ارزیابی میزان مشوق‌های آمریکا برای کنار کشیدن از برنامه‌های هسته‌ای و موشکی و تضمین منافع کره شمالی. (آیا میزان منافعی که پیونگ یانگ در این مذاکره به دست خواهد آورد به اندازه برکناری آنان از برنامه‌های هسته‌ای ارزش دارد؟)
قدر مسلم آن است که کشوری که تاکنون فشار‌های بین‌المللی را تحمل کرده است و پس از سال‌ها تلاش به اهداف خود در زمینه دستیابی به ساخت سلاح‌های اتمی رسیده است، به دلیل تهدیدات رکیک رئیس جمهور آمریکا به پای میز مذاکره نمی‌رود. سفر‌های پنهان و آشکار مقامات بلند مرتبه آمریکایی و کره جنوبی به 2 کشور موید توافقات پشت پرده‌ای است که ارزش مذاکره در کمتر از یک ماه آینده را برای کره شمالی قابل قبول کرده است.
انتهای پیام/ 431
